Idealistische Galenkamp wil groenere Pijp

Datum: 15 juni 2015 / Editie: June 2015 / Auteur(s): Peter Leemeijer

Natuur & Milieuteam Zuid heeft een nieuwe adviseur voor De Pijp. Anna Galenkamp is de opvolger van Rudi Klaassen. “Alle kleine beetjes helpen om de wereld een klein beetje mooier te maken.” Een kennismaking!

Wie is Anna Galenkamp?

Ik ben 28 jaar, positief ingesteld, enthousiast, betrokken en idealistisch.

Wat doet een adviseur van het NMT precies?

Mijn baan bestaat uit het helpen van bewoners in Amsterdam Zuid om de buurt groener, leefbaarder en gezelliger te maken. Ik ben er iedere dinsdag, woensdag en donderdag en bewoners kunnen bij mij terecht voor vragen over natuur en milieu in de wijk. Er is ook een spreekuur, elke donderdag van 13 tot 15 uur in het wijkcentrum.

Heb je voor deze baan een speciale opleiding gevolgd?

Nee, eigenlijk niet. Ik ben afgelopen september begonnen met de opleiding Biologisch Dynamische Land- en Tuinbouw op de Warmonderhof in Dronten. Daar leer ik biologische groenten kweken op grotere schaal, leer over veehouderij, bedrijfsinrichting en rijden op een trekker. Heel praktisch. Daarvoor heb ik Politicologie en Bestuurskunde gestudeerd. In deze baan hoop ik theorie en praktische kennis over duurzaamheid en werken met vrijwilligers te kunnen combineren.

Waarom heb je voor deze baan gekozen?

Ik heb een tijdje in een stadstuin in Berlijn gewerkt. Daar verzorgde ik 67 verschillende soorten tomaten, in totaal ongeveer 350 planten. En ik gaf rondleidingen, hielp bij het aanleggen van een irrigatiesysteem, vertelde mensen over het nut van bijen en begeleide bewoners bij het kweken van groenten. Terug in Amsterdam besloot ik dat ik van mijn hobby mijn werk wilde maken. Deze baan sluit zo goed aan bij wat ik het liefste doe dat ik geen seconde aarzelde om te solliciteren.

Wat zou je vooral willen betekenen voor de buurt en zijn bewoners?

Ik zou graag iets willen betekenen voor mensen die De Pijp groener willen maken maar daar wat hulp bij nodig hebben. En ik zou graag willen uitdragen dat alle kleine beetjes helpen om de wereld een klein beetje mooier te maken. Een kast maken voor een gierzwaluw, een compostbak op je balkon, je afval scheiden of een mooie boomtuin of geveltuin voor je deur onderhouden, dat draagt allemaal bij aan een mooiere en duurzamere leefomgeving. En juist in De Pijp, waar de ruimte schaars is, hebben kleine groene projecten een grote impact op het straatbeeld.

Natuur & Milieuteam Zuid

https://facebook.com/nmtzuid

Winnaar ‘Leukste straat van De Pijp‘: de Saffierstraat

Datum: 15 juni 2015 / Editie: June 2015 / Auteur(s): Activiteiten en werkgroepen uit de krant Peter Leemeijer

Bewoners Saffierstraat

nemen de eerste prijs in ontvangst

Donderdag 4 juni was het zo ver: de uitslag van de verkiezing Leukste Straat van De Pijp 2015, georganiseerd door deze krant. In de race waren vier kandidaten: de Daniel Stalpertstraat, Quellijnstraat, Saffierstraat en de Tweede Sweelinckstraat. De Saffierstraat werd tot winnaar uitgeroepen.

In de afgelopen edities van De Pijp Krant waren alle kandidaten al uitgebreid belicht en konden de betrokken bewoners vertellen wat ze allemaal hebben gedaan om hun (deel van de) straat leuker, gezelliger en leefbaarder te maken. De jury bestond uit Oncko Grader, coördinator bij Combiwel, Ilse Chang, coördinatrice NMT, Marijn van Ballegooijen, lid Dagelijks Bestuur Stadsdeel Zuid en Marlies Scholtens, eindredactrice Pijp Krant, bijgestaan door Monique Bär, gebieds-makelaar van Stadsdeel Zuid.

Het was die dag prachtig weer (de dagen ervoor had het nog flink geregend), dus kon de jury in alle rust en onder de beste omstandigheden een kijkje nemen in de genomineerde straten en zich zo een oordeel vormen. De vertegenwoordigers namens de straten waren aanwezig, al of niet gesteund door medebewoners, en konden nadere vragen van de jury beantwoorden. Alle straten hebben hun specifieke eigenheid, zo viel de jury al snel op en waar in de ene straat vooral de speelmogelijkheden voor kinderen zichtbaar waren, viel een andere straat op door boomtuintjes of de saamhorigheid onder de bewoners.

Na de nodige beraadslagingen was de jury het er toch al snel eenduidig en unaniem over eens: de winnaar van De Leukste Straat van De Pijp 2015 is De Saffierstraat. Initiatiefnemer en drijvende kracht in deze straat in de Diamantbuurt is Peter van Maaren. Uit handen van Marijn van Ballegooijen en Oncko Grader mocht Peter de hoofdprijs van 350 euro en een oorkonde in ontvangst nemen. De andere deelnemers kregen ieder een aanmoedigingsprijs van 50 euro, om ook hen te stimuleren vooral door te gaan met het verfraaien van hun straat.

Bijzondere dank aan Combiwel en Stadsdeel Zuid; zij hebben het prijzengeld beschikbaar gesteld. Combiwel doneerde aanvankelijk 250 euro in de prijzenpot. De medewerkers van Marijn van Ballegooijen en hijzelf raakten vervolgens zo enthousiast over het initiatief tot deze verkiezing dat het stadsdeel de pot aanvulde met nog eens 250 euro.

“In de Saffierstraat is iedereen gelijk”

Voor de jury blonk de Saffierstraat vooral uit in onderlinge saamhorigheid tussen de bewoners. De straat maakt op de helft een haakse bocht en in die hoek, met grote plantenbakken en bossages, is Peter ooit begonnen met het plaatsen van een straattafel waar iedereen welkom was voor een hapje en een drankje. Later kwamen daar meer tafels en zitjes bij, tot zelfs een heuse antieke lampenkap op de lantaarnpaal die er vlak voor staat, waarmee het een gezellige leefhoek is geworden met een echt huiskamergevoel, al is het midden op straat. Met grote regelmaat zitten de bewoners, jong en al wat ouder daar bij elkaar.

De enorme gastvrijheid en het enthousiasme waarmee de jury werd ontvangen, waren mede doorslaggevend voor de uiteindelijke keus. Uit alle deuren en portieken kwamen bewoners aangelopen om hun zegje te doen en te vertellen waarom hun straat zo fijn is om in te wonen. Mede dankzij de inzet van de spil, Peter van Maaren, die van zijn buren eerder al een eigen straatnaambordje kreeg. Van Maaren legde uit dat hun ‘huiskamer’ open staat voor iedereen, zelfs al ben je een junk of een zwerver, in de Saffierstraat is iedereen gelijk.

Met hun prijs willen de bewoners iets doen aan de veiligheid in de straat. Er zijn geen verkeersdrempels en er wordt vaak te hard gereden, wat vooral gevaar oplevert voor spelende kinderen. In zijn dankwoord benadrukte Van Maaren, zichtbaar geëmotioneerd, dat het ook voor de beeldvorming rond de Diamantbuurt, die al langere tijd een negatief imago heeft, een enorme overwinning is.

De Pijp Krant dankt Combiwel en Stadsdeel Zuid voor het ter beschikking stellen van de prijzen.

Dag Alies, welkom Germaine

Datum: 1 april 2015 / Editie: April 2015 / Auteur(s): Peter Leemeijer

Het was op 1 april, maar allesbehalve een grap. Na vijftien jaar dienst, waarvan de laatste acht als coördinatrice van Wijkcentrum De Pijp, is het voor Alies Fernhout tijd om iets anders te gaan doen. In cultureel centrum Cinétol aan de Tolstraat werd die dag hartelijk afscheid van haar genomen en werd haar opvolgster Germaine Princen net zo hartelijk verwelkomd.

Bedolven onder bloemen en andere cadeaus van de vele genodigden die haar kwamen uitzwaaien werd Alies bedankt voor haar tomeloze en onvermoeibare inzet voor het buurtcentrum en de wijk. In haar humoristische afscheidsspeech gaf ze aan nu al heimwee te hebben maar ook uitkijkt naar haar nieuwe uitdaging: werken als hovenier in het bedrijf van haar echtgenoot.

Tijd voor een nadere kennismaking met Germaine Princen, aan wie Alies het stokje overdraagt. ”Ik voel me eigenlijk best een beetje trots om in De Pijp te mogen werken’, wil Germaine om te beginnen graag kwijt. ” Ik vind het de leukste wijk van Amsterdam, met de grootste diversiteit en eigen ‘dorpjes‘ binnen de wijk.”

Wat zijn je plannen in je nieuwe baan als coördinator van het wijkcentrum?
”Ik splits dat graag even op in een korte – en lange termijnvisie, zo van een half jaar tot een jaar. Ik wil natuurlijk eerst de mensen en de interne organisatie leren kennen en hoe het hier allemaal reilt en zeilt, want dat is best veel. Verder wil ik werken aan een nog betere verbinding tussen het wijkcentrum, het stadsdeel, de bewoners en de ondernemers. Er is met name, zo begrijp ik althans, een behoorlijk spanningsveld tussen bewoners en de horeca in De Pijp. Dat betreft vooral geluidsoverlast, drukte en terrassen versus woongenoot; dus het wonen in een gebied met in verhouding veel horecaactiviteit. Ik wil proberen om daar met het wijkcentrum een bemiddelende rol in te spelen. En natuurlijk moet het wijkcentrum doorgaan met de coördinatie van de door bewoners en ondernemers georganiseerde zo succesvolle top G250. De ultieme vorm van participatie; door en voor elkaar. Op langere termijn speelt er de toekomst van het wijkcentrum zelf in relatie tot bezuinigingen. In het wijkcentrum is enorm veel kennis en ervaring aanwezig die je kunt inzetten om samen met bewoners bepaalde idealen en doelen in de wijk te realiseren. Bewoners zijn mondig en vaak deskundig, dat betekent dat ze over meer kunnen praten en besluiten dan alleen het eigenbelang. Dat is prima en het wijkcentrum kan daar een heel goede rol in blijven spelen, zowel bemiddelend als verbindend. De bewoners doen het uiteindelijk zelf maar met onze expertise kunnen we ze een stuk op weg helpen, ze adviseren en eventueel doorverwijzen naar andere groeperingen of organisaties. Ook het helpen voorkomen of oplossen van conflictsituaties is een belangrijke taak.”

Dat klinkt als een echte mediator maar dat ben je ook, meen ik te hebben begrepen?
”Dat klopt, ik heb daar onlangs mijn diploma voor gehaald. Ja, dat zit echt in mijn aard. Bij onderhandelingen vind ik het een uitdaging om voor alle partijen een positief resultaat te behalen. Ik hoop die kwaliteiten ook in deze nieuwe baan te kunnen toepassen. Maar voorlopig ga ik eerst maar eens de wijk, al die buurtjes, goed verkennen en met veel mensen kennis maken. Er gebeurt hier zo veel en ook zo dicht op elkaar, klein en tegelijkertijd toch ook heel groot. Dat maakt De Pijp juist zo bijzonder.”

Reuring rond Reuring nog niet ten einde

Datum: 1 april 2015 / Editie: April 2015 / Auteur(s): Peter Leemeijer

De strijd tussen horeca-ondernemer Wouter Aalst en een groep bewoners over de komst van een nieuw etablissement tegenover zijn huidige zaak Reuring, dat Paskamer gaat heten, duurt voort.

De bewoners, die zich hebben verenigd in een actiecomité onder leiding van Marita van Onna, hebben op 20 maart een hoorzitting gehad bij de deelraad om hun protest tegen de uitbreiding van horeca rond het Henrick de Keijserplein toe te lichten.

In een vorige editie van de krant meldden we dat de bewoners vrezen dat de omgeving van het Henrick de Keijserplein een tweede Van der Helststraat of Gerard Douplein wordt. Meer horeca leidt volgens hen tot extra overlast van lawaai, te veel publiek, drukke terrassen en veel verkeer voor de direct omwonenden. ‘Een aantasting van ons woongenot’, zegt Van Onna. Zij woont direct boven de nieuwe horecagelegenheid.

Wat heeft de hoorzitting opgeleverd? Van Onna: ‘We waren er met een delegatie van zo’n vijftien bewoners en kregen de kans om ons bezwaarschrift toe te lichten. Maar we hebben niet de indruk dat er serieus naar onze argumenten wordt geluisterd. De vergunning is namelijk al afgegeven en de bouw is gestart. Bewonersbelangen zijn blijkbaar ondergeschikt aan die van de horeca-ondernemer. ’

Horeca-ondernemer Aalst benadrukt dat hij begrip heeft voor de bewoners maar dat hij zijn best doet om overlast te minimaliseren. ‘Ons ondernemingsplan voorziet in een speciaal fietsenvak op het plein en we willen bloembakken op strategische plekken bij de gevel plaatsen, zodat fietsen niet onder de ramen van bewoners worden gezet. Het terras heeft een ruime doorloop van 2 meter.‘

Dat de buurt een tweede Van der Helst of Gerard Dou zal worden, met veel horeca, betwijfelt Aalst: ‘Het bestemmingsplan geeft een maximum aan van drie horecazaken rond het plein. Daarvan zijn Reuring en Paskamer er dan al twee. Het huidige Henrick de Keijserplein staat overigens in schril contrast met de levendigheid van zo’n 30 jaar geleden. Rond de hele plint van het plein zaten hier toen allerlei winkeltjes; een bakkerij, slagerij, bloemist, noem maar op.’

Van Onna heeft daar een andere kijk op: ‘Het plein is ook nu al een vrij drukke plek, met een grote speeltuin waar vaak veel publiek is, zowel volwassenen als kinderen. En sowieso hadden we graag wat meer spreiding gezien in plaats van twee horecazaken zo vlak bij elkaar.’

De stadsdeelraad brengt begin mei een advies uit aan de bestuurscommissie van de Centrale Stad.

Betrokken buurtbewoner bleef bescheiden

Datum: 1 februari 2015 / Editie: February 2015 / Auteur(s): Peter Leemeijer

In memoriam: Johan Lammerse, belangenbehartiger bewoners Noord Pijp en initiator plantsoen hoek Quellijnstraat.

Op 16 december (2014) overleed Johan Lammerse, een door de buurt waar hij woonde (de Quellijnstraat) zeer gewaardeerd medebewoner die veel voor zijn omgeving deed.

Uit de rouwkaart blijkt dat Johan zijn dood zelf heeft verkozen. Zijn zuster Joke vertelt over de achtergrond: ‘Johan kreeg drie maanden voor zijn overlijden last van tinnitus (tinnitus auriam, een gehooraandoening waarbij de patiënt vaak of zelfs continu geluiden hoort zoals piepen, fluiten, brommen en suizen. red.) De ziekte werd in enkele etappes steeds ernstiger. Johan hoorde uiteindelijk constant een hoge pieptoon en hoewel hij direct hulp heeft gezocht en gekregen, heeft dat geen verlichting gebracht. De prognose was somber: geen genezing. Hij kon en wilde op deze wijze niet verder leven.’

Johan wordt door de mensen die hem hebben gekend omschreven als een betrokken en sympathieke man. Zo werkte hij als vrijwilliger in het Huis van de Wijk en was onder meer de initiator van de aanleg van een mooi plantsoentje met bijpassend hekwerk op het pleintje tegenover het wijkcentrum (hoek Quellijnstraat en Gerard Doustraat). Buurtbewoner Eric Clous kent daar een fraaie anekdote over: ‘De zogeheten wipkip op het pleintje was door enkele dronken feestvierders vernield. De gemeente reageerde maar niet op verzoeken om het speeltoestel te repareren. Dat was Johan uiteindelijk zo zat dat hij zelf het nodige gereedschap pakte en de wipkip repareerde.’

Johan was ook een actief lid en penningmeester van Bewonerscommissie Buurt YY (behartigt de belangen van bewoners van veel woningen van De Alliantie in De Pijp Noord). Collega-commissielid Lian Schaab vertelt: ‘Johan hield zich vooral bezig met onderhoud, huurkwesties, overlast en leefomgeving. Hij was met name deskundig op bouwtechnisch gebied en had eens de complexe oorzaak van een lekkage uitgedokterd, maar de onderhoudsmedewerkers geloofden dat niet en gingen hun eigen gang. Maanden en meerdere mislukte reparaties later kreeg Johan alsnog zijn gelijk.

Onrecht kon Johan verschrikkelijk kwaad maken maar hij bleef altijd rustig, attent en bescheiden. Wel vastberaden en dat maakte hem tot een prettige collega.’ Johan Lammerse werd 59 jaar. Dat hij er niet meer is ervaren zijn familie en de buurt als een groot verlies.

Frans Halsbuurt: noodbrug mag geen brug te ver zijn

Datum: 1 december 2014 / Editie: December 2014 / Auteur(s): Peter Leemeijer

Bewoners van de Frans Halsbuurt willen een noodbrug als de zogenoemde `Brandweerbrug’ eind 2015 ongeveer een jaar dicht gaat.

In november van dat jaar wordt begonnen met de aanleg van een parkeergarage onder de Boerenwetering en ook aan de brug zelf moet onderhoud worden verricht.

De brug loopt vanuit de 1e Jacob van Campenstraat over de Ruysdaelkade richting de brandweerkazerne aan de Hobbemakade en wordt daarom Brandweerbrug genoemd. Dagelijks maakt veel verkeer gebruik van deze brug: auto’s, vrachtwagens, fietsers, brommers en voetgangers. Enkele bewoners, onder wie Marjan Tiller, Els Knaap en Marcel Dikstra, zijn een actie gestart voor de bouw van een noodbrug.

Petitie
Dikstra: ”Enkele weken geleden hebben we actie gevoerd op de brug zelf en veel steunbetuigingen opgehaald. Ook zijn we een handtekeningenactie gestart op petitie.nl. We hebben geteld hoeveel mensen er dagelijks van de brug gebruik maken, voornamelijk fietsers en voetgangers, en we kwamen op zo’n 9000.”

Veel ongemak
”Het afsluiten van de Brandweerbrug, zonder een noodvoorziening aan te leggen, geeft veel problemen. De in- en uitgang van De Pijp wordt vanaf die kant zo goed als afgesloten, want de eerstvolgende toegang is dan via de brug vanuit de Albert Cuypstraat of de Stadhouderskade. Dat is een heel eind om. Bovendien wordt de Ruysdaelkade een grote bouwput. En vanwege het drukke verkeer ook nog eens levensgevaarlijk voor kinderen, vooral vanaf de Stadhouderskade. Veel kinderen uit De Pijp zitten op de drie scholen aan de andere kant van het water. Ook kleine ondernemers krijgen er last van, die zijn nauwelijks nog bereikbaar.”

Niet goed over nagedacht
”Wat ons betreft heeft de gemeente bij de herinrichtingsplannen niet goed over deze situatie nagedacht. Inmiddels hebben we overleg gehad met enkele politici van het stadsdeel en we hebben de indruk dat onze bezwaren serieus worden genomen. Of dat uiteindelijk leidt tot het aanleggen van een noodbrug, is nog afwachten. De kosten zouden volgens de gemeente kunnen oplopen tot zo’n 150.000 euro maar dat is inclusief verkeersregelaars en die zijn niet per se nodig. Stadsdeel Zuid heeft het bureau Onderzoek & Statistiek intussen een eigen onderzoek laten uitvoeren. Op verschillende momenten van de dag zijn een week lang tellingen verricht. De gemeente neemt het resultaat daarvan mee in de afweging over het wel of niet aanleggen van een noodbrug. Of die uitkomst aansluit bij onze bevindingen moet nog blijken, daarvan is nu nog niets bekend”, aldus Marcel Dikstra.

In 2015 zal de kwestie worden behandeld in een aantal commissievergaderingen, waarbij ook burgers inspraak hebben.

Steun bewoners redt Vredespijp niet

Datum: 1 november 2014 / Editie: NOVEMBER 2014 / Auteur(s): Peter Leemeijer

Art Deco-meubel- en accessoirewinkel De Vredespijp is niet meer. Voor eigenaresse Daatje van der Meer was de huur niet langer op te brengen. De Pijp verliest opnieuw een icoon.

Met de sluiting van De Vredespijp is de zoveelste onderneming uit De Pijp verdwenen, wat door veel buurtbewoners en klanten van de zaak aan de Eerste Van der Helststraat als een groot verlies wordt ervaren. 25 Oktober 2014 was de laatste openingsdag, per 1 november moest het pand leeg zijn. Op 26 oktober was er nog een afscheidsfeestje voor personeel, klanten en belangstellenden. Eigenaresse Daatje van der Meer zegt dat het helaas niet anders kon: ‘De huur was niet meer op te brengen en ook de gevolgen van de crisis waren bij ons merkbaar.’ De Vredespijp werd 40 jaar geleden opgericht door haar vader, Ko van der Meer (In 2011 overleden) en zijn zakenpartner Dick Dankers. ‘De naam Vredespijp is door mijn vader bedacht. Hij combineerde de naam van de buurt met zijn vredesidealen, was een echte hippie toen’, zegt ze lachend. Ondanks de situatie, die ze ‘behoorlijk zuur’ noemt, is ze haar humor niet kwijt.

Huurverhoging

Ze vertelt hoe de koffieshop er later bij kwam: ‘Na de huurverhoging in 2005 zochten we naar manieren om de nieuwe huur te kunnen betalen. Er kwamen al regelmatig mensen uit de buurt een kopje koffie bij ons halen, gewoon voor de gezelligheid, van oudere dames en heren tot studenten. Toen besloten we om van een deel van de winkel een koffieshop te maken, met echt goede koffie en een gebakje of broodje. De koffieshop bij de winkel heeft er mede toe geleid dat we het nog zo lang konden volhouden. De huurverhoging werd weliswaar vanaf 2005 gefaseerd ingevoerd maar begin 2013 betaalden we het volle pond. Dat werd uiteindelijk in combinatie met de crisis, toch een te zware financiële belasting.’ Even invallen Van der Meer vertelt hoe zij ooit, twintig jaar geleden, in de zaak terechtkwam: ‘Mijn vader vroeg ooit, bij afwezigheid van de bedrijfsleidster, of ik niet even kon invallen. Dat invallen heeft vervolgens twintig jaar geduurd en nu houdt het dus jammer genoeg op. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn personeel. De jongen in de verkoop en het meisje in de koffieshop ken ik al vanaf mijn kindertijd. Ik vind het heel naar dat ook zij nu werkloos zijn.’

Medeleven buurtbewoners

Van der Meer is erg onder de indruk van het medeleven en de steun van buurtbewoners en klanten en wil hen daar graag voor bedanken. De Vredespijp was overigens niet alleen een begrip in De Pijp en Amsterdam. ‘Vanuit heel Nederland en zelfs uit andere landen kwamen klanten speciaal naar deze winkel. We staan nota bene in enkele reisgidsen vermeld als zeker een bezoekje waard bij een trip naar Amsterdam. Dat kan nu dus niet meer’, besluit Van der Meer.

Even rust

Al het meubilair is op 20 oktober geveild in veilinghuis Amsterdam Book Auctions, van de bevriende Michael del Pino. Van der Meer neemt voorlopig even rust en moet eerst alle emoties rond het verlies van haar winkel verwerken. Maar ze sluit niet uit dat ze in de toekomst weer ‘iets’ gaat ondernemen.

Achtergrond

De Vredespijp is niet de enige winkel die recent uit De Pijp is verdwenen. Eerder dit jaar vertrokken Scheltinga woninginrichting uit de Van Woustraat, de naastgelegen Franky’s Secondhandshop, slagerij NOZ aan de Eerste van der Helststraat (met die grote namaak-koe voor de deur) en ijzerhandel C. van der Meulen op de hoek Ceintuurbaan/Van Woustraat, de laatste na maar liefst 111 jaar. Daarvóór sloten boekhandel en coffeeshop Inkt en Olie aan de Ferdinand Bolstraat en tapijtzaak NTU aan de Stadhouderskade hun deuren, evenals onderdelenwinkel Cito aan de Ferdinand Bolstraat en de groentezaak op de hoek van de Lutmastraat en het Henrick de Keijserplein. Of er sprake is van een trend is de vraag; feit is dat de crisis en extreme huurverhogingen veel ondernemers heeft verjaagd.

Is de Saffierstraat de Leukste Straat van de De Pijp?

Datum: 1 september 2014 / Editie: September 2014 / Auteur(s): Peter Leemeijer

Peter van Maaren en zijn straatgenoten zijn ervan overtuigd dat de Saffierstraat in de Diamantbuurt de leukste straat van De Pijp is. Peter en een team van bewoners organiseren als sinds 2006 de zogeheten straattafel, een barbecue waarop iedereen welkom is. ”Iedereen die passeert wordt uitgenodigd aan de tafel plaats te nemen, ongeacht wie je bent en of je in de straat woont”, zegt Van Maaren.

De Diamantbuurt, een wijk met fraaie architectuur uit de Amsterdamse School, heeft nu niet bepaald een gunstige reputatie en staat bekend als een probleemwijk met veel vandalisme en criminaliteit. Van Maaren verwijst in dat verband naar de website mijndiamantbuurt.nl. Daarop valt te lezen hoe twee filmmakers samen met negen bewoners vanuit hun visie een aantal korte documentaires maakt over de buurt. Dat geeft een andere kijk op de buurt en haar bewoners. “We hopen dat dit inspireert om eens op een andere manier naar deze plek te kijken en de mensen die er wonen. Een open blik en minder vooroordelen zouden tot meer begrip en een andere beleving van de buurt moeten leiden.”

Van Maaren wil zijn buurt en straat duidelijk van een andere kant laten zien: “Ik hoef in de ochtend maar door de straat te roepen dat ik de barbecue neerzet en het is weer net zo druk als de vorige keer. De straattafel zorgt ervoor dat de drempel voor nieuwe bewoners om elkaar te ontmoeten laag is en geeft ze bovendien de gelegenheid om hulp te vragen of informatie uit te wisselen. Ook met oud en nieuw zetten we een tafel neer om met iedereen het nieuwe jaar te vieren. En onze buren van islamitische afkomst nemen dande wijn uit hun kerstpakketten mee om aan tafel te nuttigen.

Onze insteek is om met de straattafel een plek te creëren voor iedereen uit de straat. Dat leidt tot grote saamhorigheid. Via onze facebookpagina (Buurtjuweel) hoeven we maar een oproep te doen voor hulp en de mensen reageren meteen. Nieuwe buren worden hartelijk verwelkomd en buren die ziek zijn, thuis of in het ziekenhuis, krijgen een bezoekje.”

Hoeveel bewoners uit de straat zijn betrokken?
‘De groep bewoners die zich inzet om de straat zo gezellig te maken als die nu is, is groot. Als voorbeeld noem ik Chaja Penseel, Igor Kramer, Monique en Hjalmar Tieman Hoogstraten, Rob van Zomeren, Rine Veldkamp en Merel Trustfull, zonder hiermee anderen tekort te willen doen. Want iedereen draagt op zijn of haar manier zijn steentje bij”, benadrukt Van Maaren. ”Het zijn er gewoon teveel om op te noemen, geweldig toch!? Ja we zijn trots op onze straat.”

Wat hebben jullie allemaal zelf gedaan, aangepast of veranderd aan de straat?
”We hebben drie grote plantenbakken geplaatst die door de bewoners worden verzorgd en sinds vorig jaar hebben we, met dank aan het stadsdeel, een waterpomp tot onze beschikking. De buurtkinderen helpen soms mee om water te pompen voor de planten, dat is een leuke klus voor ze. Buren houden elkaar in de gaten en helpen elkaar bij allerlei klusjes. Bij overlast handelen we snel en proberen te bemiddelen om een oplossing te zoeken. De vuilnisbakken in de straat worden door de bewoners steeds met nieuwe vuilniszakken gevuld en als die weer vol zijn op straat gezet. Het fruit uit onze boomgaard wordt in de buurt verdeeld en af en toe wordt er een taart voor de hele straat gebakken.”

Hoe financieren jullie een en ander?
‘”We doen alles samen en hebben eigenlijk geen geld nodig. We hebben één keer een bedrag gekregen uit het leefbaarheidsbudget voor de aanschaf van de barbecue. En van dat budget organiseren we ook onze oliebollendag. Dan verdelen we die onder bewoners van 75 jaar en ouder. Afspraken hebben we wel gemaakt met onder meer het stadsdeel over de groene bakken, in het kader van de door mijzelf opgezette Geveltuinenburendag.”

Is jullie straat nu naar tevredenheid of zijn er nog speciale wensen?
”Eén wens hebben we nog; een partytent, zodat we onze activiteiten ook kunnen organiseren als het regent.”

Is de Quellijnstraat de Leukste Straat van de De Pijp?

Datum: 1 juli 2014 / Editie: July 2014 / Auteur(s): Peter Leemeijer

De Quellijnstraat – het deel tussen de Ruysdaelkade en de Frans Halsstraat – is de derde kandidaat (mededingers zijn de Sweelinckstraat en de Daniel Stalpertstraat) voor de wedstrijd de Leukste Straat van de Pijp. Woordvoerster Tetje Falentijn legt namens de betrokken bewonersgroep uit waarom.

Zij woont er sinds 2002 maar zegt dat het toen allesbehalve een aangename plek was om te wonen. ’’Het was een grijze straat met kapot asfalt en rijen fietsen tegen de gevels. De verlichting was een nare spooklamp, er lag altijd hondenpoep en er liepen ratten, die hadden een nest voor mijn deur.’’

Hoe kwam de verandering tot stand?
’’In oktober 2012 lag er een brief van het stadsdeel in mijn brievenbus, met een uitnodiging: “Mevrouw Falentijn, u hebt vaak ideeën geuit om uw buurt schoner, groener en veiliger te maken. Wij hebben budget om dergelijke initiatieven te ondersteunen.’’

’’Dat hebben van ideeën heeft te maken met mijn werk. Ik ben junior projectleider Burgerbetrokkenheid bij Landschap Noord-Holland. Mijn taken zijn onder meer het ondersteunen van vrijwilligers in natuurbeheer, zoals het organiseren van evenementen met die vrijwilligers, en het samen met buurtbewoners (her) inrichten van braakliggende terreinen.

Toen dacht ik; waarom kan ik datzelfde werk ook niet in mijn eigen straat doen? Ik heb vervolgens de flyer van het stadsdeel gekopieerd en er mijn eigen tekst bij gezet: Wil je ook groen, fietsenrekken, verkeersdrempels en bomen? Kom dan meepraten. Donderdagavond om 8 uur staat de koffie klaar. En die flyer gooide ik in alle brievenbussen van mijn blok. Dat vond ik best spannend want ik kende bijna niemand in de straat.

Die avond zette ik koffie en had koekjes gekocht. Maar hoeveel koffie maak je eigenlijk? En zou er wel iemand komen? Ken je dat, dat je een feestje geeft en je weet niet of er wel mensen komen?. Toen ging de bel, en nog eens en nog eens. Opeens zaten er 20 mensen bij me aan tafel, van wie ik er zeker 16 nooit eerder had gezien. Zoals mijn buurvrouw Elly van boven de 80 die al 50 jaar in het huis schuin tegenover mij woont. In de 12 jaar dat ik er woon had ik haar nog nooit ontmoet. Of de vijf kinderen uit de straat, nog nooit had ik ze zien spelen.’’

Wat is er die donderdagavond besproken?
’We praatten over de straat, wat we wel en niet goed vonden en er kwamen allerlei ideeën voor verbeteringen. We maakten een lijst van alle wensen. Zo wilden we graag dat er bomen in de straat kwamen, een verkeersdrempel, bankjes om te zitten, een picknicktafel, speeltoestellen voor de kinderen.

De afspraak is dat je budget krijgt van het stadsdeel en vervolgens moet je het zelf organiseren en onderhouden. Het stadsdeel geeft, zo nodig, wel steun. Wat dat betreft hulde aan het stadsdeel. Een leuke bijkomstigheid van die ontmoetingen met de buurtbewoners is het dorpsgevoel dat ontstaat. De straat voelt niet meer als een doorloopplek waar je komt en weer gaat.’’

Wat hebben jullie tot nu toe veranderd/aangepast?
“Een nieuwe stoep, een drempel, fietsenrekken, drie bomen, vier bankjes, plantenbakken, raambakken, een haagje en klaptafels voor buurtfeesten. Veel mensen maken gebruik van onze bankjes. Er wordt gegeten en gedronken, door mensen uit de straat maar ook door toeristen. En af en toe zitten er enkele hangjongeren, dan ruimen we ’s ochtends een paar blikjes op.’’

Zijn alle bewoners van de straat betrokken?
’’Bij elke vergadering kwamen er weer meer mensen die zich aansloten. In totaal deden er alleen al op mijn oproep zo’n 45 mensen mee. Mijn buurvrouw Karina hielp me gelukkig met het maken van flyers, het schrijven van verslagen en het rondsturen daarvan. We hebben ook een eigen Facebookpagina. Het was al met al nog een hele klus en ook best spannend: contacten met aannemers, offertes aanvragen en die bestuderen, een heel proces.

In april 2013 hebben we met een grote groep buren alle plantjes in een dag in de bakken gezet. Daarna was er uiteraard een feestje. Woningcorporatie de Alliantie heeft voor dit jaar een bijdrage ter beschikking gesteld voor nieuwe plantjes. Die hebben we in mei in de bakken geplaatst en daarna weer een gezellige buurtborrel gehouden. Die organiseren we overigens met regelmaat, evenals de straatschoonmaakdagen.’’

Is jullie straat nu wat jullie voor ogen hadden of zijn er nog (speciale) wensen?
“We zijn zeer tevreden met wat we hebben bereikt maar we hebben nog een wens: een speeltuintje voor de kinderen. Maar die wens wordt al gerealiseerd. Het stadsdeel is er mee bezig en naar verwachting in juli klaar voor gebruik.

Maar niet alleen de materiële dingen zijn belangrijk, ook wat er met de mensen zelf gebeurde, de saamhorigheid. En het werkt blijkbaar aanstekelijk. Andere straten zijn ook aan de slag gegaan, zoals de Daniel Stalpertstraat, de Frans Halsstraat, de Quellijnstraat verderop. De straat waar je voorheen meteen uit liep. Nu is het mijn dorpje in de stad. Jarenlang wilde ik er weg, nu wil ik er voor altijd blijven wonen.’’

Leukste straat: nominatie Daniël Stalpertstraat

Datum: 1 mei 2014 / Editie: May 2014 / Auteur(s): Peter Leemeijer

“De leukste straat van Amsterdam is het al, dus dan moet De Pijp ook wel lukken!”, meent een bewoner optimistisch. Is de Daniël Stalpertstraat ook daadwerkelijk de leukste straat van De Pijp ?

En hier is alweer de tweede kandidaat van onze wedstrijd De Leukste Straat van de Pijp, De Daniël Stalpertstraat. Na de aftrap in onze vorige editie, met de 2e Sweelinckstraat, kwamen er veel reacties binnen. Die hopen we allemaal te kunnen presenteren, om mee te dingen naar de ‘Leukste Straat van De Pijp Prijs’. Die wordt in de lente van 2015 op een nader te bepalen datum uitgereikt.

Bij de Daniël Stalpertstraat gaat het om het deel bij de Ruysdaelkade, hoek Frans Halsstraat. Frederique Dingemans is woordvoerster namens de betrokken bewoners. Ze vertelt dat haar straat 30 maart alweer de tweede editie van de zogenoemde Daniel Stalpert Schoonnmaakdag heeft gehouden. Dingemans: ‘’Dat was een zeer geslaagde dag met een grote opkomst. We hebben de straat weer flink schoon gemaakt en nieuwe planten in geveltuinen en bloembakken geplaatst. De planten, onder anderen viooltjes, kregen we van het stadsdeel dat ook dit jaar weer geweldig meehielp. Zo leverden ze ook een speciale veegwagen, bezems en afvalprikkers. Een bewoonster gaf een poppenkastvoorstelling voor de kinderen. En natuurlijk, na de gedane arbeid was er ook tijd voor een borreltje en een hapje. Al met al zeer geslaagd!’’

Hoe is het initiatief tot het verbeteren van de straat ontstaan?

“In 2011 zijn we met een groepje van acht bewoners bij elkaar gekomen om een straatfeest te organiseren. Er was duidelijk behoefte aan meer verbinding tussen de bewoners onderling. De vergaderingen (‘borrels’) die we vervolgens hielden waren eindeloos gezellig en het uiteindelijke resultaat was groots! We hadden uit alle hoeken sponsors geregeld waardoor we ook echt iets konden neerzetten. Daarbij hebben we ook de talenten van onze eigen straatbewoners ingezet. Zo stond iemand met een eigen cateringbedrijf noedels te maken, een dj uit de straat verzorgde de muziek en een andere bewoner gaf een optreden met haar bluegrass-bandje. Voor de kinderen was er een springkussen, een popcornmachine en een knutseltafel. Wijnhandelaar Van Krimpen hield een wijnproeverij en er was een spreker die wat kwam vertellen over de geschiedenis van onze straat. Het was een groot succes en daarmee werd de basis gelegd voor veel meer mooie initiatieven. Zo hebben we in 2013 een aanvraag voor een budget ingediend bij de gemeente om onze straat te verfraaien en aantrekkelijker te maken. De 5000 euro die we kregen is inmiddels goed besteed.’’

Wat is daar zoal mee gedaan om jullie straat er extra mooi/verzorgd te laten uitzien?

‘’Er zijn vogelhuisjes tegen de gevels geplaatst, er is een vierkante meter moestuin voor de kinderen gekocht en daarin hebben we met biologische zaadjes groenten gekweekt waar de buurt van heeft kunnen eten! Voor de kinderen gaan we nog een speeltuintje bouwen. Ook zijn bestaande grijze saaie bloembakken versierd met mozaïek en beplant met kruiden en prachtige planten. Verder is er een borreltafel aangeschaft die we regelmatig gebruiken voor een gezellig praatje, met drankje erbij natuurlijk. Ook hebben we een nieuw straatbord laten maken met een prent van de vierde uitleg van de grachtengordel, ontworpen door stadsbouwmeester Daniel Stalpert. De onthulling was natuurlijk weer een feestje waard en wederom kwamen vele straatbewoners naar de onthulling van dit prachtige bord.’’

Zijn alle bewoners van de straat betrokken?

‘’ We hebben nu een mailinglijst van ongeveer 45 bewoners. Met elkaar overleggen we over te nemen besluiten. Dan wordt er vergaderd, geïnventariseerd wat de voorstellen zijn en gestemd. Heel democratisch dus. Toen ik een oproep deed voor deelname aan deze wedstrijd op onze facebookpagina kreeg ik meteen positieve reacties. Een bewoner schreef: “De leukste straat van Amsterdam is het al, dus dan moet De Pijp ook wel lukken!” Een andere bewoner meldde: “Wij zijn niet de leukste maar de allerleukste straat! En het extra leuke is dat zelfs bewoners van de pre-facebook generatie op facebook zijn gegaan omdat ze enthousiast zijn en graag via deze weg op de hoogte willen blijven.’’

Zijn jullie tevreden of zijn er nog (speciale) wensen?

‘’We zijn allemaal heel tevreden. De betrokkenheid is groter, mensen kennen elkaar beter. Door dit initiatief zijn we als straat veel hechter geworden. Je kunt niet meer door ons straatje lopen zonder even een praatje te maken met elkaar. Er wordt beter gelet op afval, de straat is schoner, de bewoners vegen hun stoepje en de boomcirkels worden nu schoongehouden en staan vol met planten en bollen. We gaan gewoon door met het organiseren van leuke acties, zoals de Daniël Stalpert Schoonmaakdag, waar we een jaarlijks terugkerend evenement van willen maken. En we hebber het idee voor een Buurt Bazaar Live; een marktplaats voor de buurt. De bazaar bestaat nu uit 165 leden die spullen weggeven, ruilen of verkopen. Met dit initiatief wordt niet alleen de straat hechter maar de hele Pijp!’’, aldus Frederique Dingemans.

Doe mee!

De wedstrijd Leukste straat van De Pijp loopt tot volgend voorjaar.

In elke editie van De Pijp Krant stellen we een nieuwe kandidaat voor. Vind minimaal vier medestanders uit uw straat en doe mee! Een deskundige jury en de publieksstemming bepalen wie uiteindelijk in de lente van 2015 de oorkonde Leukste straat van De Pijp krijgt uitgereikt en als extra prijs een straatfeest mag organiseren. Geef u op via pijpkrant@wijkcentrumceintuur.nl en wie weet staat uw straat volgende keer in De Pijp Krant als genomineerde.