Trek erop uit en kom elkaar tegen!

Datum: 11 oktober 2021 / Editie: Oktober 2021 / Auteur(s): Julia Strijland

De herfstmaanden nodigen vaak uit tot bespiegelingen, nostalgie en een goed gesprek over het leven, onze dromen en het verschil daartussen.

Politiek is ook zo’n gewild onderwerp en de gesprekken daarover worden grimmiger van toon, naarmate de formatie van het nieuwe kabinet langer op zich laat wachten. Natuurlijk gaat het ook over de vaak ondoorgrondelijke coronamaatregelen, die onze vrijheid inperken en de cultuursector keihard raken.

Sinds 25 september moet iedereen van dertien jaar en ouder bij een bezoek aan theater, concertzaal of bioscoop een coronatoegangsbewijs laten zien. Misschien vervelend voor de bezoekers, maar het voordeel voor de kunstinstellingen is dat ze wel weer voor honderd procent open mogen. Het nadeel is dat alle steunmaatregelen komen te vervallen, dus de kunstinstellingen zullen weer afhankelijk zijn van het aantal verkochte toegangskaarten. Vandaar hier een oproep om massaal onze cultuurtempels te gaan bezoeken. Trek erop uit en kom elkaar tegen! Binnen is er van alles te doen, te zien en te beleven en buiten wordt het steeds natter, kouder en donkerder.

ArtBRUUT

Datum: 11 oktober 2021 / Editie: Oktober 2021 / Auteur(s): Julia Strijland

Kunstenaars in Makom maken prachtige werken, authentiek, origineel en zonder belemmerd te worden door technische kennis of het sfeertje in het kunstcircuit. Bruut, of rouw zijn mooie typeringen van veel van de kunstzinnige, maar niet gekunstelde werken.

Makom is een inloophuis van de Regenbooggroep in de van Ostadestraat in De Pijp voor dak- en thuislozen en organiseert wisselende activiteiten voor deze doelgroep. ArtBRUUT is echter een besloten groep en alleen de talentvolle mensen worden door Kathleen, locatiehoofd van het inloophuis, doorverwezen naar de kunstworkshops.

Ik praat met Hans Klastat, kunstenaar en deelnemer van het eerste uur, die zijn soep even aan de kant schuift om mij te woord te staan. Enthousiast en bewogen vertelt hij: “Een groep van tien, vijftien vaste bezoekers van Makom komt maandelijks bij elkaar en werkt in de kunstsuite samen met een gerenommeerde kunstenaar aan nieuw werk.”

Deze maand is dat Jacque Stange, die creatieve projecten opzet waar u als lezer zo aan mee kunt doen. Zo kunt u voor honderd euro een plekje in zijn schilderij krijgen, of u kunt de actie ‘Give your heart to art’ steunen door de aanschaf van een kadobon.”

De deelnemers aan de workshops raken geïnspireerd door de professionele kunstenaars, maar andersom zijn die ook vaak heel positief over de artBRUUT deelnemers. Alex, een vloeiend Nederlands sprekende Wit-Rus bijvoorbeeld, die met de droogdoek over de schouder de eetzaal inloopt en uitkijkt naar de komende workshop onder begeleiding van Tange.

“Hij had nog nooit iets aan kunst gedaan, maar zo’n talent.” Aan het woord is Kathleen Denkers, locatiehoofd Makom, die 17 jaar geleden het werken in de profitsector verruilde voor deze baan. “Ik wil nooit meer terug, voel me hier op mijn plek en kan echt iets betekenen voor de mensen hier. Neem nu Alex, hij moet gewoon in Nederland een status kunnen krijgen, is eigenlijk onmisbaar en heeft een enorm positieve invloed op de buurt en de mensen die hier komen.”

Alex is opgegroeid in een weeshuis en besloot weg te lopen nadat hij een tijd gedwongen in het leger dienst had gedaan. Eerst kwam hij in Rusland terecht, maar door het zware leven van criminaliteit en verslaving dat hij leidde sloeg hij noodgedwongen weer op de vlucht. Na veel omzwervingen belandde hij uiteindelijk ook in Nederland in de gevangenis, maar sinds hij bij Makom werkt en kunst maakt, gaat het stukken beter. Hij is van zijn verslaving af en hoopt natuurlijk een verblijfsvergunning te krijgen. Dan kan hij met zijn kunst en vele andere capaciteiten gewoon zijn eigen geld verdienen en een menswaardig bestaan opbouwen.

Kathleen: “Het probleem is dat je als dakloze met een verleden heel moeilijk van dat aura afkomt. Maar hier werken we op basis van gelijkwaardigheid en scheppen we de mogelijkheden om via kunst en andere werkzaamheden mensen weer een basis te geven.”

Niki organiseert de artBRUUT workshops samen met Laura, die om de hoek woont en zelf uit een kunstenaarsgezin komt. Hans’ soep is inmiddels koud. Hij vertelt heel veel, onder andere dat hij nog met Karel Appel samen schilderde, dat Adonis ook tot de groep behoort en mooie gedichten maakt en dat hij zich ook inzet voor andere bezoekers van Makom door het aanbieden van kunstactiviteiten.

“Er zijn de komende tijd veel uitdagingen op het gebied van daklozenopvang”, zegt Kathleen. “Bij de Regenboog Groep werken we nu aan het ‘Give me 5’ – project, waarin hotels vijf van hun kamers tegen een vergoeding beschikbaar kunnen stellen aan daklozen.”

Er zijn veel mogelijkheden om als vrijwilliger of bedrijf mee te helpen om mensen in (sociale) armoede te helpen om vorm en inhoud te geven aan hun leven. ArtBRUUT is ook zo’n project. We zullen nog even moeten wachten op de nieuwe expositie, maar houd de Facebook-pagina vast in de gaten!

 


Kunstenaar: Jacque Stange, jacquestange.com
Facebook-groep van art-BRUUT: 
facebook.com/Artbruut
De Regenboog Groep: deregenboog.org

Zomer in De Pijp: Kunst, Cultuur en Festivals

Datum: 1 augustus 2021 / Editie: Augustus 2021 / Auteur(s): Julia Strijland

Kunst en cultuur zijn begrippen die we altijd gebruiken, maar soms niet goed weten te duiden. En als de definitie niet duidelijk is, dan zijn ook het doel en de noodzaak van kunst en cultuur onduidelijk. Het wordt dan bijna logisch om het over boord te kieperen en te denken dat het een soort luxeartikelen zijn die je in tijden van schaarste maar beter kunt laten liggen. Niets is minder waar!

Zonder kunst wordt het leven schraal. Zonder kunst en cultuur vergeten we te dromen en verleren we het om steeds weer opnieuw lief te hebben. Juist in tijden van verandering en onzekerheid kan de verbeelding ons nieuwe inzichten geven. Een nieuw perspectief laten zien, waardoor we zelf ook weer tot nieuwe gedachten kunnen komen. Een kunstervaring kan ons wakker schudden en een spiegel voorhouden. Het kan de schoonheid, ondoorgrondelijkheid en het magische van het leven tonen. Soms kan kunst ons zo raken dat er geen woorden voor zijn, laat staan dat we er een definitie aan kunnen ophangen.

Met het kunst- en cultuuraanbod van deze (na-)zomer kunnen we vliegen, dromen, grenzen over, vernieuwen, ademen, leven, haten en liefhebben.

En daarvoor hebben we u nodig, het hoog geëerd publiek! Want kunst en cultuur bestaan niet zonder toeschouwers en interactie.

De definitie van kunst? Ik hoor het graag van u, onze lezers zonder wie De PijpKrantredactie geen bestaansrecht heeft. Of heeft u zelf iets kunstigs waar u de aandacht op wil vestigen? Stuur een mailtje naar: pijpkrant@wijkcentrumdepijp.nl

Fotoportretten van actievelingen in de Diamantbuurt

Datum: 1 juni 2021 / Editie: Juni 2021 / Auteur(s): Julia Strijland

Houd je van fotografie en lijkt het je leuk om mensen die actief zijn in de buurt te portretteren? Meld je dan aan voor de workshops in juli in Cinetol. Ken je iemand die niet mag ontbreken op de ‘wall of fame’, dan hoort Rob dat ook graag. Samen maken we de buurt!

Samen met buurtbewoners gaat Rob Godfried, vaste fotograaf voor De Pijp Krant, fotoportretten van buurtbewoners maken die zich inzetten voor de Diamantbuurt. Deze portretten worden bevestigd in de geblindeerde ramen van het Badhuis.

Het Smaragdplein is vorig jaar opnieuw aangelegd en er is ook een nieuwe voetbalkooi geplaatst. Het monumentale badhuis ligt er schitterend bij, maar de met board geblindeerde ramen zijn erg lelijk en geven geen vertrouwenwekkend beeld.

Met dit project gaat het Badhuis aan de kant van de speelplaats naar de mensen terugkijken door de ogen van de gefotografeerde mensen; buurtbewoners, die zich meer dan normaal inzetten voor de buurt.


Samen maken we de buurt!

4 workshops voor JONG en OUD onder leiding van Rob Godfried

Data Workshops: 6 juli – 13 juli – 20 juli – 27 juli
Fotoselectie: 10 augustus

Tijd:   17.00 – 19.30 uur
Waar: Cinetol, Tolstraat 182
Mail:   robgodfried1@gmail.com

Galerie in De Pijp

Datum: 1 juni 2021 / Editie: Juni 2021 / Auteur(s): Julia Strijland

De eerste vergadering van de YouTuberedactie vond plaats in ‘Depart From’, een galerie op de Gerard Doustraat. Een speciale en kunstzinnige plek in onze buurt, gerund door de trotse eigenaren Alain-Celest de Buck en Noah Valentyn.

Het is een flexibele, multifunctionele ruimte die dienst doet als fotostudio, lesruimte, kantoor en galerie. Je kunt er altijd binnenlopen en in de etalage zijn wisselende exposities te zien. Alain is architect en werkte onder meer bij de internationaal befaamde UNStudio op de Stadhouderskade (waarover meer in de volgende Pijp Krant). Noah is acteur (onder andere te zien in de serie Oogappels) en fotograaf.

Onlangs had hij de prachtige tentoonstelling ‘Crying Boys’, met fotoportretten van de emotie van de man. De Buck: “Het gaat bij deze serie om gelijkheid, ongeacht etniciteit, seksualiteit en nationaliteit. We zijn allemaal mensen – in dit geval mannen – met emoties.” Bij de studio is onlangs een straatbibliotheek geplaatst, met ramen die lijken op de schilderijen van Gerard Dou.

 


Ga een keer langs en maak kennis met de kunst van ‘Depart From’: www.departfrom.nl

“ONDERSCHAT HET NIET – VOORKOMEN IS ECHT BETER DAN GENEZEN”

Datum: 28 april 2020 / Editie: April 2020 / Auteur(s): Julia Strijland

Hassan el Haouari woont in de Diamantbuurt en is vader van twee kinderen. Hij werkt sinds begin 2020 in het Amsterdamse Universitair Medisch Centrum (UMC), lokatie VU. Met ruim 25 jaar ervaring als IC-verpleegkundige, heeft hij samen met zijn collega’s de Post Anaesthetic Care Unit (PACU) omgebouwd als IC-kamer. De PACU, waar je normaliter wakker wordt na een operatie, heeft nu acht bedden voor medium care en lopende operaties, tegenover meer dan dertig bedden op de IC-afdeling voor mensen met de COVID-19 besmetting.

Sinds de eerste tv-toespraak van Rutte op donderdag 12 maart is alles veranderd. Een noodrooster ging in en iedereen met de juiste papieren werd ingezet op de IC. Als je een vakantie had gepland, cancelde je die en met alle hens aan dek is de IC geschikt gemaakt voor meer opnames. Met zijn jarenlange ervaring geeft Hassan ‘peer-support’ aan zijn collega’s, die van alle kanten komen helpen op de IC. Van mensen die eerst voor de klas stonden tot gepensioneerden. Veel ‘handen aan het bed’ zijn in de afgelopen jaren wegbezuinigd en ook heeft Nederland vier keer minder IC-bedden per inwoner dan Duitsland.

Van heel dichtbij
Hassan: “We hebben teveel bezuinigd in de zorg. Kleine ziekenhuizen zijn gesloten en andere ziekenhuizen hebben een personeelstekort. Men denkt alleen in geld en in zo snel mogelijk winst maken.” Dit staat in schril contrast met de natuurlijke eigenschap van zorgpersoneel. Het zit in hun bloed om zich tweehonderd procent in te zetten om mensen beter te maken, los van wat dit financieel oplevert. Het bieden van zorg staat voorop en zelfs in deze hectische en onvoorspelbare situatie zijn ze bereid om onder hoge druk keihard te werken. “Uiteindelijk doe je het samen en het geeft echt energie dat zoveel mensen komen helpen.”

Hassan is blij met de maatregelen van de regering, die ervoor zorgen dat niet het hele leven is ontwricht. Mensen houden afstand en zijn zich bewust van de ernst van de situatie, maar kunnen wel gewoon een luchtje scheppen of boodschappen doen. In Spanje en andere landen worden ze gek van het binnen zitten. Hassan heeft twee kinderen, die nu thuis onderwijs volgen. Zodra hij thuiskomt, neemt hij een douche en trekt schone kleren aan, zodat de kans op besmetting zo klein mogelijk is. Natuurlijk is hij ook bang voor zichzelf en zijn gezin. Hij ziet het leed van heel dichtbij. Hij vertelt dat een bevriende collega een paar weken geleden ziek werd en nu net is overleden. “Onbegrijpelijk en niet te bevatten, hij was kerngezond en zou binnen een jaar met pensioen gaan.” Toch weet Hassan zich als zorgprofessional staande te houden in deze bizarre tijden, ook nu het wel heel dichtbij komt allemaal.

Duikmasker
Dat er misschien niet voldoende mondkapjes, medicijnen en andere hulpmiddelen zijn is een andere grote zorg, die ook wordt gedeeld door een groep anesthesisten uit Ziekenhuis Haaglanden in Den Haag. Sara Galli uit De Pijp is samen met drie andere anesthesisten aan de slag gegaan met een duikmasker, dat omgebouwd wordt tot een beschermingsmasker voor zorgpersoneel. In een heel korte periode is hun team uitgebreid en inmiddels hebben de TU Delft en TNO verschillende tests gedaan. Ze hopen binnenkort dat dit nieuwe beschermingsmasker kan worden gebruikt door zorgpersoneel in ziekenhuizen.

Hassan: “We zullen een lange adem nodig hebben, want we weten nog niet waar we tegen vechten. We hebben bijvoorbeeld nog geen verklaring waarom het virus meer mannen treft dan vrouwen en waarom kinderen buiten spel blijven. Daarom zeg ik tegen iedereen: onderschat het niet, het is heel serieus! En voorkomen is echt beter dan genezen!”

Als IC-verpleegkundige maakte Hassan ook de Volendambrand mee en het ongeluk met het vliegtuig van Turkish Airlines. Maar in vergelijking met deze rampen is de coronacrisis ongekend in omvang. Hassan: ”Hopelijk trekken we hier de juiste conclusies uit en gaan we in de toekomst de cruciale beroepsgroepen beter belonen. Want het loon van iemand met een verantwoordelijke functie in het bedrijfsleven staat niet in verhouding tot het loon van zorgmedewerkers, die de verantwoordelijkheid dragen voor leven en dood en daar ook nog eens hun eigen leven voor in de waagschaal stellen.

Schitteren als een diamant: 150 jaar Royal Asscher Diamonds

Datum: 19 december 2018 / Editie: December 2018 / Auteur(s): Julia Strijland

In de Tolstraat, tegenover Cinetol staat het imposante gebouw van Royal Asscher Diamonds. Een familiebedrijf met een lange geschiedenis, dat nu alleen nog kantoor houdt in de linker toren van het gebouw. We spreken met Edward Asscher (72), een van de directeuren, die vanaf 1970 werkzaam is in het bedrijf. Samen met zoon Mike en dochter Lita vormt hij de directie.

Edward Asscher is in 1946 in Amsterdam geboren. Als jongetje kwam hij al vaak naar de fabriek. Op zaterdagen was de fabriek dicht en werd er boog geschoten, van de ene kant van de fabriek naar de andere. Dan mocht hij soms wel eens komen kijken. Later werd de lange vleugel verkocht, die momenteel wordt gerenoveerd tot een deel van het Asscherkwartier. Een nieuwe hotspot in De Pijp, met ruime stadswoningen, nieuwbouwappartementen en appartementen in een monumentaal gebouw. Ook is er ruimte voor creatieve bedrijven, een luxe hotel, horeca en het net geopende theater CC Amstel.

“De diamanten die wij verkopen brengen geluk aan de vrouw of de man die hem draagt, maar ook aan iedereen die heeft meegewerkt aan de productie ervan.”

In de 19de eeuw had de familie Asscher verschillende fabrieken in Amsterdam. Edwards grootvader Abraham Asscher begon in 1905 met de bouw van het pand, dat in 1907 haar deuren opende. “De fabriek stond toen in de weilanden”, vertelt Asscher. “Het enige andere gebouwtje stond hiernaast, waar het voormalige gemeentearchief zat, en nu het Pestana hotel. Het was het beoogde stadhuis van de gemeente Nieuwer Amstel. Maar voordat dat gebouw af was, had Amsterdam die gemeente al geannexeerd.”

Abraham Asscher had vier broers en was de leider van de club. Zijn broer Joseph was de beroemde diamantair die de Cullinan-diamant heeft gekloofd, een diamant van 3100 karaat en de grootste diamant ooit gevonden in Zuid-Afrika. Het was een geschenk van de Zuid-Afrikaanse regering aan de Engelse koning als teken van verzoening aan het einde van de Boerenoorlog.
Het kloven van de Cullinan ging niet vanzelf, vertelt Asscher: “Bij het kloven maak je een inkeping in de steen en zet daar een stalen mes op. Met een stalen hamer geef je dan de klap en als je dat goed hebt berekend, splijt de steen zoals het hoort. Bij de Cullinan brak het mes. Joseph stuurde toen iedereen de ruimte uit, behalve een vertegenwoordiger van de koning en zijn broers. Hij maakte een diepere incisie in de steen, gebruikte een grotere hamer en een groter mes en toen spleet de steen exact naar zijn berekening.”
De Cullinan-diamanten zijn verwerkt in de kroonjuwelen van het Engeslse koningshuis. Cullinan 1 en 2, schitteren in de kroon en de scepter van de Engelse koningin. Ze zijn tentoongesteld in de Tower in Londen.

“Ons bedrijf had vóór de oorlog vijfhonderd medewerkers: diamantbewerkers, klovers, slijpers, snijders. Na de oorlog zijn daar maar vijftien van teruggekomen.”

De geschiedenis van Royal Asscher Diamonds en de diamantindustrie is nauw verweven met de historie van Amsterdam en die van de Amsterdamse Joden. In 1585 heerste de Spaanse furie in Antwerpen. Veel Joodse vluchtelingen en protestantse Hugenoten kwamen naar Amsterdam, waar vrijheid van godsdienst was. Omdat de Joden geen toegang kregen tot het gildensysteem waarin ambachtslieden zich organiseerden, vonden zij andere manieren om in hun levensonderhoud te voorzien, zoals de geldmarkt, het marktwezen en de diamanthandel. De Amsterdamse diamantindustrie bloeide op en was anderhalve eeuw de grootste in de hele wereld. Dat eindigde abrupt in 1940. De meeste Joden zijn in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers vermoord.

“Onze wortels liggen in Amsterdam, maar we zijn ook Joods. Mijn ouders trouwden in de synagoge.”

Na de oorlog was er niets over van de diamantfabriek van Asscher. Het bedrijf was leeggeroofd en Edward droeg de broeken af van zijn oudere broer. Maar met de toenemende welvaart in Nederland plukte ook het bedrijf de vruchten van de wederopbouw.
Sinds de jaren zeventig heeft Royal Asscher fabrieken in landen als Rusland, China en India; negen van de tien diamanten worden tegenwoordig in India geslepen. Asscher wil een bedrijf nalaten waar zijn kinderen trots op kunnen zijn. Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) is een hoeksteen van het bedrijf. Dat betekent dat iedere werknemer een goede boterham kan verdienen, onder goede omstandigheden kan werken en dat zij nooit conflictdiamanten zullen aanraken.

In 1980 gaf koningin Juliana het familiebedrijf het predikaat ‘koninklijk’.
Asscher: “Om dat te worden moet je als bedrijf leidinggevend zijn in je eigen bedrijfstak en een onberispelijke reputatie hebben, zowel sociaal als fiscaal. Daar zijn we trots op. Wij bestaan ruim hondervijftig jaar en zijn het oudste koninklijke diamantbedrijf in de wereld.”

Edward Asscher wordt geportretteerd in Julia Strijland’s documantaire film ‘Amsterdamse Helden’ over de Diamantbuurt. De film gaat zaterdag 19 januari om 16.00 uur in premiere in CC Amstel.
Zie ook: https://ccamstel.nl/programma/amsterdamse-helden/