Boksschool Albert Cuyp

Datum: 1 mei 2009 / Editie: Mei 2009 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Op de Albert Cuyp, op nummer 241, is al sinds 1967 het Boksteam Albert Cuyp gehuisvest. Er wordt hier lesgegeven door voormalige kampioenen. De Pijp Krant ging kijken, maakte een praatje en kreeg een proefles.

De ruimte oogt wat sjofel, maar het blijkt erg ezellig te zijn in de boksschool. Rond zeven uur is er een groep jongeren van 12-16 jaar aan het trainen. Jongens en meisjes door elkaar heen. De groep die om half acht begint is wat ouder. Dat zijn vooral jongens, uit de buurt, ook van Surinaamse en Marokkaanse komaf. Ik mag ook mee doen met de warming-up en een paar klappen geven tegen de boksbal (eigenlijk een zak, waarom heet zoiets een bal?). Linkerbeen voorzetten, in beweging blijven en je gezicht onderwijl beschermen, zo legt Rockey El Falah mij uit.

Het is maar goed dat ik er na een half uur mee stop, want het tempo ligt zo hoog, dat ik bang ben dat ik na 4 dagen nog spierpijn heb. Dus kijk ik maar eens rond. Er wordt hier les gegeven door voormalige kampioenen en ik bekijk de foto’s aan de wanden in de gang en in de ruimte bij de ring, die hiervan getuigen. Rockey is in de jaren `80 vijfvoudig nationaal kampioen lichtgewicht geweest. Toch is het niet de bedoeling om speciaal op wedstrijdboksen te trainen. Het gaat om sportief bezig zijn. Er heerst een familiale sfeer. Er zijn zelfs voorbeelden van 3 generaties die trainen en boksen in de Boksschool.

En ik maak een praatje met de penningmeester Peter van Rookhuijzen, die ik vorig jaar al eens heb ontmoet bij een commissievergadering van het stadsdeel. Omdat het boksen ook bij meisjes een populaire sport wordt, zijn er gescheiden kleedkamers nodig. De penningmeester vroeg de deelraad om geld voor deze gescheiden kleedkamers.

De subsidie voor de kleedkamers is toegekend, zo krijg ik te horen van de penningmeester. De boksclub is met een aannemer in bespreking om van de ruimte waar nu nog een boksring staat kleedkamers te maken. De kantine wordt dan wat kleiner, daar komt dan de boksring te staan, met meer ruimte om er omheen te lopen.

Behalve voor boksen wordt de ruimte ook voor andere activiteiten benut. Op woensdag oefent het socialistisch koor ‘Morgenrood’ in de boksschool en op vrijdagavond wordt er geschaakt. Na de verbouwing is de locatie voor meer activiteiten te gebruiken, zo hoopt de penningmeester. Om het ‘damesboksen’ alvast wat meer te stimuleren, is de woensdag van 7-8 jaar alvast uitsluitend gereserveerd voor training voor meisjes. Misschien kan er ook een clubje zelfverdediging voor dames-senioren komen?
Dat lijkt me wel wat voor mij.


Albert Cuypstraat 241.
Meer info op vbsk.nl

Sportinstuif in Sportcentrum De Pijp

Datum: 1 april 2009 / Editie: April 2009 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Het is donderdagavond, na de winter mogen er wel een paar pondjes af. Ik ga daarom om zeven uur `s avonds naar de conditietraining in Sportcentrum De Pijp. Ik heb altijd wat aarzelingen gehad om hier heen te gaan, vooral vanwege het tijdstip. Moet je eerst eten of niet? Dan maar een paar boterhammen. De training wordt gegeven door Martha van Combiwel.

Er zijn ongeveer zestig mensen, van 25-70 jaar, meest veertigers en vijftigers. Het zijn bijna allemaal buurtbewoners en op een paar uitzonderingen na, Hollanders. Ik kom nog een paar bekende gezichten tegen.

We beginnen met een paar rondjes hardlopen. Iedereen mag dat in zijn eigen tempo doen. Er is ook een man bij die niet goed meer kan hardlopen, hij maakt er een soort snelwandelen van. Het duurt 25 minuten en wordt afgewisseld met wandelen en kleine oefeningen, o.a. voor het losmaken van de schouders. Dat mocht bij mij ook wel weer eens gebeuren, merk ik.

De eerste twintig minuten kan ik het goed bijhouden, wanneer we daarna het tempo nog een keer mogen opvoeren lukt het me niet meer. Maar gelukkig gaan we dan al gauw over op de been- en grondoefeningen. De opdrukoefeningen, waar ik toch al niet zo goed in ben, gaan ook nog eens een keer zó op de smerige grond. Voor de buikspieroefeningen krijgen we gelukkig een matje.

En dan de laatste 5 minuten rekken en strekken. Ik heb geen puf meer, ik neem een hete douche. Niet veel dames maken daar gebruik van, de meesten gaan meteen naar huis.

In de kantine komen we Willem van het Sportcentrum nog tegen. Waar blijven de allochtonen, zo vraag ik me af. Op zondagavond blijken Marokkaanse mannen van 18-60 voor de voetbalinstuif te komen. Voor de fietsles op donderdag komen bijna uitsluitend Marokkaanse vrouwen. En op woensdag komen er kinderen uit de buurt – ook Turkse en Marokkaanse kinderen -voor de sportinstuif voor kinderen.

Nou, ook al heb ik mijn warme maaltijd er voor moeten overslaan, de instuif is mij goed bevallen. Als ik deze instuif een paar maanden weet vol te houden kan ik van de zomer weer in al mijn kleren.


https://vbsk.nlSportcentrum De Pijp,
Lizzy Ansinghstraat,
elke do om 19.00 uur.
Informatie www.combiwel.nl

Salsa-les voor beginners

Datum: 1 december 2008 / Editie: December 2008 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Aan het Marie Heinekenplein zit het restaurant Cantinero, waar je behalve eten ook kunt dansen. Vooral Zuid-Amerikaanse dansen. De Pijp Krant ging kijken en deed ook een paar pasjes mee.

Eén twee drie, vijf zes zeven… De basispas zit er al wel in bij mij, ook de double-cross gaat nog en een keertje draaien en daarna je evenwicht weer vinden. Alles combineren lukt nog niet zo goed, dus na twintig minuten houd ik het voor gezien. Maar ja, zo troost ik mij, de anderen hebben al zes uur les gehad.

Ik mag een keertje meedoen met de intensieve salsacursus voor beginners. Die wordt gegeven door dansschool Extremos in restaurant Cantinero, in een klein, halfopen zaaltje achterin het restaurant. Er nemen ongeveer twaalf mensen deel aan de cursus, iets meer vrouwen dan mannen, in de leeftijd van 25-40, meest Hollanders en allemaal in spijkerbroek. Er zijn twee vriendinnen bij, die in de buurt wonen en graag de salsa onder de knie willen krijgen, maar er zijn ook mensen bij uit andere delen van de stad, zo vertelt Murat die les geeft. De les is om zeven uur begonnen en gaat – met een kleine pauze – nog door tot tien uur. Ik ga bij de gevorderden kijken. Zij krijgen les in een grotere zaal, achter de keukens. One two three, five six seven, hier zijn ook wat buitenlanders bij. In mijn ogen zijn ze aan vier dansen tegelijk bezig, maar het blijkt nog steeds de salsa te zijn. Hoe lang moet je les hebben om het zo goed te kunnen? Dat blijkt toch zowat een jaar te zijn.

De salsa is niet de gemakkelijkste van de Zuid-Amerikaanse dansen, maar biedt wel een goede technische basis, om daarna ook andere dingen uit te proberen, zoals tango of zouk. Van woensdag tot en met zondag kun je trouwens elke avond terecht bij Cantinero, om te eten en te dansen, of om te borrelen en te dansen. Ik hoor van Ron, die voor Cantinero werkt, dat ze een speciaal programma hebben voor kerst en dat je er ook met Oud en Nieuw kunt dansen. Leuk, vooral als je het al een beetje kunt. Je kunt ook wachten tot in het nieuwe jaar, dan zijn er weer cursussen, onder andere voor beginners, zoals ik.


www.extremos.nl

Diamanten voor de buurt of voor de stad?

Datum: 1 december 2008 / Editie: December 2008 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Hoe staat het ervoor met het archiefterrein? De Pijpkrant was op dinsdag december aanwezig bij de informatieavond over de invulling van de openbare ruimte op het voormalige archiefterrein. De Dienst Ruimtelijke Ordening heeft een voorlopig schetsontwerp gemaakt voor de pleinen en straten op het voormalige archiefterrein. Dit ontwerp werd toegelicht op een bijeenkomst voor de buurt in het Asschergebouw.

Stand van zaken: bijna alle magazijnruimtes van het archief zijn nu gesloopt. Het terrein voor de IVKO-school wordt op dit moment bouwrijp gemaakt. De aanbestedingsprocedure voor de rest van de te bouwen en verbouwen panden is in een vergevorderd stadium. Er is een projectontwikkelaar gekozen. De naam is nog niet bekend gemaakt, omdat de afgewezen kandidaten nog bezwaar kunnen maken.

Er waren ongeveer zeventig bewoners naar de informatieve bijeenkomst gekomen, merendeels direct omwonenden, die hun mening gaven over het schetsontwerp. Het valt op dat de inspraak over het archiefterrein op het eerste gezicht een iets ander publiek trekt dan bijvoorbeeld de belangstellenden voor het buurthuis de Edelsteen aan het Smaragdplein. Het zijn meer de wat hoger opgeleiden die in de buurt van de Amsteldijk wonen, terwijl de Edelsteen een breder publiek trekt. Er zijn ook mensen die ‘pendelen’ tussen de Edelsteen en het Asschergebouw.

Twee pleinen
De belangrijkste openbare ruimtes in het nieuw in te richten gebied zijn het Dora Tamanaplein, het nieuwe plein tussen Cinetol en het cultuurverzamelgebouw in het Asschergebouw. Het Dora Tamanaplein wordt ingericht met o.a. een zandbak voor kleine kinderen en een ontmoetingsplek voor bewoners. Op verzoek van omwonenden, die het plein een klankkast noemen, wordt gekeken naar geluidwerend materiaal. Jongeren kunnen er basketballen, maar er komt geen kooi. Het plein wordt iets kleiner, omdat er nog woningen bijgebouwd worden.

Het tweede, nieuw aan te leggen plein krijgt het karakter van een stadstuin, maar wordt doorsneden door de fietsroute op de Tolstraat. Bij het Asschergebouw is mogelijkheid voor een grand café met terras, mooi beschut op het Zuiden. Het portiersgebouwtje van de diamantfabriek kan ook een kioskfunctie krijgen.

De beide pleinen worden dus gescheiden door het langwerpige Asschergebouw. Om er toch een geheel van te maken, wil men overal dezelfde materialen en beplanting toepassen. Veel baksteen, ook hergebruik van de stenen van het muurtje rondom het Asschergebouw. Er zullen grote bomen komen, bijvoorbeeld populieren of platanen, afgewisseld met kleinere bloeiende bomen.

Voor openbare verlichting wordt gedacht aan verlichting in de vorm van diamanten.

Enge steeg
Veel bewoners maken zich zorgen om de sociale veiligheid op enkele onderdelen van het plan. De doorgang van het Dora Tamanaplein naar de Amstel is vrij smal en er zijn daar geen woningen gepland op de benedenverdiepingen. De voorzitter van het stadsdeel roemde het dorpse karakter van de buurt, maar anderen maakten de vergelijking met de Kalverstraat, waar je ’savonds ook niet veilig kunt lopen.

Op andere punten is wel gelet op sociale veiligheid, dus geen bosschages op plekken waar geen mensen op straat of in de huizen te zien zijn. Het hele terrein wordt rolstoeltoegankelijk. Bewoners van de Lutmastraat waren bang dat het omgeleide verkeer, dat niet meer door de Tolstraat kan, een te grote belasting zal gaan vormen. Het stadsdeel vond dat dat geen probleem moet opleveren, omdat het om een toename van slechts 30 procent gaat.

Bibliotheek weg uit Cinetol?
Het Cinetolgebouw, waar de openbare bibliotheek nu in zit en het gebouw waar het jongerencentrum Cinetol nu is gehuisvest, worden meegenomen in de plannen.

Het jongerencentrum verhuist op 1 januari 2010 naar het gebouw De Edelsteen aan het Smaragdplein, waar een nieuw buurthuis komt. De mogelijkheid bestaat dat de bibliotheek ook gaat verhuizen, maar dan naar een andere plek binnen de Diamantbuurt. Voor het voormalige stadhuisje van OuderAmstel werd een hotelfunctie, al dan niet gecombineerd met café-restaurant, genoemd.

Binnenkort komt het stadsdeel met nieuws over gegadigden voor invulling van de diverse (cultuur-)panden in de buurt. Na deze eerste informele ronde komt er in het komende halfjaar ook nog een officiële inspraakronde over de invulling van de openbare ruimte.

IJsje uit de kiosk
Alles overziende komen er tot nu toe niet meer buurtvoorzieningen bij. Het gaat bij het Archiefterrein enerzijds om vestiging van stedelijke voorzieningen, zoals de IVKOschool, het cultuurverzamelgebouw in het Asschergebouw en wellicht een hotel in het voormalige stadhuisje van Ouder-Amstel. Anderzijds gaat het om verhuizingen van al bestaande buurtvoorzieningen, zoals het Ostadetheater, dat nu op een andere plek in de buurt is gevestigd en de bibliotheek, die misschien in deze verhuisstroom een andere plek krijgt.

De stadsdeelvoorzitter, Egbert de Vries, noemde het grand café, wat een plaats kan krijgen in het Asschergebouw, een toekomstig ‘buurtcafé’. In de praktijk blijkt dit soort horeca, zeker in combinatie met een parkeergarage en stedelijke voorzieningen, niet het karakter te krijgen van een buurtcafé, maar juist een groter publiek te trekken. Moeten de buurtbewoners zich dan maar tevreden stellen met op de zomerdag een ijsje uit de kiosk in het portiershuisje?

Sieraad buurt is verwaarloosd monument

Datum: 1 november 2008 / Editie: November 2008 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Aan de Diamantstraat 134, middenin de Diamantbuurt staat het in 1925 door P.L. Marnette ontworpen badhuis. In 2004 kwam de Diamantbuurt negatief in de publiciteit, omdat er veel hangjongeren op het muurtje bij het badhuis zaten en er in de buurt vernielingen plaatsvonden.

Vroeger was het badhuis een ontmoetingspunt in de buurt. In de jaren ‘80 zijn de woningen in de Diamantbuurt gerenoveerd en voorzien van een douche. Het badhuis is rond 1987 gesloten en heeft sindsdien jammer genoeg geen openbare bestemming meer. Vanaf 1987 heeft het gebouw o.a. dienst gedaan als oefenruimte voor musici en als werkruimte voor andere kunstenaars. In de Pijpkrant, maar ook op buurtvergaderingen, is toen het idee geopperd, om het voormalige badhuis weer een openbare bestemming te geven, zodat het niet zo’n dode plek is in de buurt. Of om het gebouwtje anders maar af te breken zodat er meer doorzicht is en minder smalle doorgangetjes en poortjes, waar bijna niemand komt. Wat is hiervan terechtgekomen?

Meer sociale samenhang
Sinds 2004 zijn door gemeente en buurtopbouwwerk verschillende initiatieven ontplooid met de bedoeling de sociale samenhang in de Diamantbuurt te bevorderen door betere voorzieningen. Het belangrijkste resultaat daarvan is dat het leeggekomen schoolgebouw aan het Smaragdplein een buurthuis voor de Diamantbuurt en omgeving wordt. Op een paar van die buurtvergaderingen is aan de gemeente ook het idee geopperd om het badhuis aan de Diamantstraat weer een openbare bestemming te geven. Naar voorbeeld van het voormalige badhuis aan de Sweelinckstraat dat ook een openbare bestemming gekregen, namelijk als muziekcentrum De Badcuyp.

De vraag waarom het voormalige badhuis aan de Diamanstraat niet ook een openbare bestemming kan krijgen, is door de gemeente eigenlijk nooit beantwoord. Terwijl dit het leukste gebouwtje in de buurt is en op een heel centrale plek staat! Het moet toch mogelijk zijn om naast een buurthuisfunctie ook een leuk theehuis of iets dergelijks in de buurt te krijgen? Bij een planvorming rond het voormalige archiefterrein is de horecafunctie, die eerst wel aanwezig was, ook al vervallen.

Geschiedenis van het badhuis
In de 19e eeuw was het mogelijk voor rijke Amsterdammers om buitenshuis een bad te nemen. Geneeskrachtige baden met kruiden en oliën waren in de mode. Later kregen de woningen van rijken een eigen badkamer. Vanaf 1890 werd het mogelijk voor het gewone volk om een bad te nemen in een openbaar badhuis. Het ideaal werd om elke week een goed bad te nemen. De meeste mensen gingen op zaterdag, dat was de drukste dag.

Tussen 1920 en 1930 is de Diamantbuurt, die eerst alleen uit een paar kleine straatjes met woningen van diamantbewerkers bestond, uitgebreid. De nieuwe woningen waren voor die tijd heel ruim, maar nog niet voorzien van een douche. Daarom werd tegelijkertijd ook het badhuis aan de Diamantstraat gebouwd. De opening was op 16 oktober 1926. Het badhuis aan de Diamantstraat was architectonisch afgeleid van het badhuis aan de Andreas Bonnstraat. Er was een mannen- en een vrouwenafdeling met een aparte ingang en een eigen wachtkamer. De capaciteit was acht stortbaden – zo heetten de douches – en twee kuipbaden op beide afdelingen.

Ontmoetingspunt
De woningbouwverenigingen die in de Diamantbuurt bouwden waren Eigen Haard in het gedeelte tussen Jan Lievensstraat en Diamantstraat en de Algemene Woningbouwvereniging in het gedeelte vanaf de Diamantstraat tot aan de Amsteldijk. Eigen Haard was van katholieke huize en van de Algemene Woningbouwvereniging waren veel socialistische arbeiders lid. Daaronder waren ook veel joodse socialisten. De Diamantbuurt was dus toen al een divers samengestelde buurt, waarin het badhuis – naast de verschillende kleine winkels die er toen nog waren – een belangrijke ontmoetingsplek vormde.

In de Tweede Wereldoorlog was er sprake van ghettovorming voor de joodse Amsterdammers. In maart 1941 verbood de Duitse bezetter de joodse buurtbewoners nog langer gebruik te maken van dit badhuis. Voor het waren alleen de badhuizen nog toegankelijk in de buurt van het Waterlooplein, de oude joodse buurt en het badhuis aan de Andreas Bonnstraat nabij de Transvaalbuurt, waar ook veel joden woonden.

Herinneringen uit de buurt
Het badhuis is na de oorlog nog heel lang in gebruik geweest. Verschillende oudere buurtbewoners hebben nog herinneringen aan de tijd dat zij er naartoe gingen. Zo hoorde ik onlangs bij de kapper een oudere mevrouw vertellen dat zij vroeger als kind altijd op vrijdag of zaterdag naar het badhuis ging. Eén keer per week in bad vond men in die tijd genoeg. Toen zij opgroeide werd dat anders. Haar oudere zusters wilden zich graag douchen vóór ze uit gingen. Het werd een gewoonte om je meer dan één keer per week te douchen. Het was natuurlijk te duur om vaker dan één keer per week buitenshuis te douchen met een heel gezin. Bij sommige gezinnen had de man des huizes zelf van een kast een douche gemaakt. Niet iedereen was zo handig, dus het badhuis hield nog lange tijd klandizie.

Loek de Lang was vanaf 1945 tot in de jaren ‘80 badmeester in de Diamantstraat. Hij woonde zelf in Slotervaart in een huis met douche, maar gebruikte die haast nooit, omdat de douches in het badhuis veel ruimer waren. In 1982 was het op zaterdag nog steeds erg druk in het badhuis, op andere dagen niet meer. De aanloop bij het badhuis in de Diamantbuurt werd minder, de huizen werden opgeknapt.

Badhuis beeldbepalend
Rond 1987 zijn de laatste vier badhuizen in Amsterdam gesloten. Aan de Andreas Bonnstraat werd het een buurttheater. In de Indische buurt werd het een café/restaurant en in de Zaanstraat kwam een Hammam, een islamitisch badhuis. Het voormalige badhuis in de Diamantstraat heeft helaas nooit meer een openbare bestemming gekregen en dat terwijl het gebouwtje zeer centraal staat in de buurt en ook sterk beeldbepalend is. Van alle kanten komen de straten bij het badhuis uit. Het gebouw is rond net als het `blauwe theehuis’ in het Vondelpark. Er zijn wel horecavoorzieningen in de doorgaande straten, maar niets in de buurt zelf. Een theehuis of iets dergelijk zou een mooie ontmoetingsplek voor buurtbewoners kunnen worden en ook een pleisterplaats voor de architectuurwandelingen die daar langs lopen. Uiteraard zouden bij een nieuwe invulling van het pand ook de belangen van de huidige huurders meegewogen moeten worden.

Wordt Noord Pijp onderdeel van Amsterdam Metropool?

Datum: 1 oktober 2008 / Editie: November 2008 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Een gewone buurtbewoner moet je met een lantaarntje zoeken

Het stadsdeel heeft een gebiedsvisie gemaakt voor de Noord Pijp. De Pijp zou meer en meer een centrumfunctie moeten krijgen. Dat betekent meer toeristen en meer hoogbouw in De Pijp. Voor de gewone buurtbewoners blijft er weinig ruimte over.

In de jaren ’70 is hier door actieve leden van het wijkcentrum – waaronder Jan Schaefer – al sterk tegen geprotesteerd. Er waren toen plannen om een groot operagebouw op het oude Raiterrein te bouwen en andere voorzieningen te realiseren met een centrumfunctie. Het Okurahotel is het enige wat daar toen van is gerealiseerd.

De Pijp: centrumfunctie of woonbuurt?
In De Pijp wonen mensen uit verschillende culturen. De Pijp is kleinschalig en heeft de bewoners veel te bieden, de Albert Cuypmarkt, veel kleine winkeltjes, het Sarphatipark en buurthuizen met een gevarieërd aanbod.

Voor een deel – Albert Cuypmarkt, ambachtelijke winkeltjes en atelierszijn deze voorzieningen ook aantrekkelijk voor toeristen, zo menen de opstellers van de gebiedsvisie.

Daar lijken ze gelijk in te hebben. Als je als buurtbewoner ’s avonds gaat eten in de buurt van de 1e van der Helststraat hoor je daar nu soms al meer Engels en Scandinavische talen dan Nederlands.

Noord-Zuidlijn als vliegwiel voor meer toerisme
Door de aanleg van de NoordZuidlijn zal De Pijp, ook voor toeristen, beter bereikbaar worden. Het gebied rondom de metrostations zal beschikbaar komen voor projectontwikkelaars, zo is de bedoeling van het stadsdeel. Het stadsdeel wil aansturen op meervoudig ruimtegebruik. Daarom zullen in de Noord Pijp ook ondergrondse parkeergarages – ook voor fietsen – worden aangelegd en de Ferdinand Bol wordt autovrij.

Wanneer je het daar als buurtbewoner niet zomaar mee eens bent, zul je bij ieder bouwproject goed moeten letten op de bouwhoogte en woningdifferentiatie. Is er in die plannen nog plaats voor gezinnen, of slechts voor alleenstaanden?

Amsterdam-Metropool
Hoewel daar in de gebiedsvisie niet expliciet naar verwezen wordt, lijkt deze visie te passen in de stedelijke ‘Metropoolgedachte’. Sinds 2007 leeft er in kringen rond de wethouder voor Ruimtelijke Ordening Maarten van Poelgeest en de Dienst Ruimtelijke Ordening de gedachte dat Amsterdam een zelfstandige metropool moet worden binnen de Randstad. Dus minder woningen bouwen in Almere, maar Amsterdam dichter bebouwen. En meer toeristen trekken, want als er meer mensen komen te wonen, moet daar ook werk voor zijn.

Meer toeristen en hotelkamers
Ook het stadsdeel ziet toerisme als een belangrijke economische motor voor De Pijp. Volgens de prognose neemt het aantal toeristen in Amsterdam toe en de Noord/Zuidlijn zal een groot aantal daarvan naar de Noord Pijp brengen. Bezoekers van het Museumkwartier zullen worden uitgenodigd naar De Pijp te komen, door tussen het Museumplein en de Noord Pijp een aantrekkelijke wandelroute aan te leggen. De 1e Jacob van Campenstraat zou een wandelcorridor moeten worden. Ook bezoekers van de Heineken Experience zullen worden verleid een kijkje in de buurt te nemen.

De Albert Cuypmarkt is een belangrijk visitekaartje van het gebied en wordt als zodanig gepositioneerd in het stadsdeel. De branchering en het assortiment wordt gedeeltelijk afgestemd op binnen- en buitenlandse toeristen.

Tot zover de gebiedsvisie, maar hoe kan dat in de praktijk uitpakken? Een paar trendy cafés is misschien wel aardig, maar het kan ook té gelikt worden. Er zijn nu al drie CoffeeCompanycafés in De Pijp. Het kan ook teveel van hetzelfde worden.

Als je van De Pijp een wijk van maakt, waar het ‘volkse’ karakter grotendeels uit verdwenen is, loop je zelfs het risico de toeristen af te stoten die een echte volksbuurt nu juist leuk vinden. Het vervelende is ook: overal waar toerisme de hoofdmoot gaat vormen gaan de prijzen omhoog.

Van Wou en verder
De Van Woustraat dient – volgens de opstellers van de gebiedsvisie- uit te groeien tot een aantrekkelijke winkelstraat met faciliteiten voor creatieve ondernemers die klein beginnen en willen uitbreiden. Deze straat zal een mooie route vormen naar het terrein van het voormalige Gemeentearchief, dat een voornamelijk culturele functie krijgt.

Over vier jaar zal het stadsdeel dan de sprong maken van de Noord Pijp naar de Zuid-Pijp. Hier is door het stadsdeel al in een eerder plan een voorschot genomen op uitbreiding van toerisme. Aan de Amsteldijk krijgt het vroegere stadhuis van de gemeente Ouderamstel, dat jarenlang het hoofdgebouw was van het Gemeentearchief Amsterdam, mogelijk een hotelfunctie.

Kosmopolitisch en sociaal?
Waar blijven de gewone bewoners van De Pijp in dit verhaal? Het onderdeel ‘mensen’in het rapport heeft als visie meegekregen: kosmopolitisch en sociaal, en kent vier doelen: Twee daarvan – kosmopolitisch – sluiten naadloos aan bij de doelstelling: uitbreiding van toerisme:
• het vestigingsklimaat voor starters aantrekkelijker maken.
• de diversiteit van de wijk behouden.

Dan zijn er nog twee doelstellingen die meer gaan over de doelstelling ‘sociaal’ het ‘draagvlak’ van de buurt:
• de zelfredzaamheid van kwetsbare groepen vergroten. Ja, zwalkende dronkaards, of labiele ex-psychiatrische patiënten zijn geen visitekaartje voor de buurt.
• de sociale samenhang bevorderen.

Ook het onderwerp sociale veiligheid krijgt aandacht in het rapport. Waar geen rekening mee wordt gehouden is dat toerisme vaak juist criminaliteit aantrekt. En bovendien minder sociale controle met zich meebrengt. Voor de buurtbewoners gaat de sociale veiligheid dus achteruit.

Goedkope huurwoningen en voorzieningen?
Het stadsdeel heeft de ambitie dat ‘de hoge marktdruk de huisvesting van lage inkomensgroepen en economisch zwakke functies niet in de weg moet staan’. Behoud van de sociale woningbouw en van betaalbare particuliere huurwoningen zijn daarom van belang.’

De feitelijke ontwikkeling is al dat er steeds minder betaalbare huurwoningen komen in De Pijp. De doorstroming stagneert want wie zo’n aantrekkelijke woning heeft blijft er zitten. De jongerenoverlast in de Hercules Seghersbuurt wordt teruggedrongen en voorzieningen – zoals het Jan van der Heydenhuis – blijven op peil, maar ook niet meer dan dat.

Bestaande voorzieningen voor sociaal zwakkere groepen blijven wel overeind, maar een relatief kleine groep buurtbewoners moet de sociale samenhang garanderen voor toeristen en groepen bewoners die De Pijp als doorgangsbuurt zien. Het stadsdeel mikt op toeristen, de groeiende groep jongeren die zich – veelal tijdelijk – in De Pijp vestigen en startende jonge ondernemers in de ambachtelijke en culturele sector.

Dit kan een verzwakking betekenen voor de sociale samenhang in de buurt. En die sociale samenhang is juist een belangrijke doelstelling van deze nieuwe visie van het stadsdeel op het noordelijke deel van De Pijp.

Op 25 maart publiceerde het stadsdeel Oud Zuid de ‘Gebiedsvisie en Gebiedsuitvoeringsplan 2008-2011’ voor de Noord Pijp. In het Gebiedsprogramma Noord Pijp worden onder meer trends en ontwikkelingen beschreven en de prioriteiten voor 2008, 2009 en verder op de deelgebieden Mensen, economie, vastgoed en openbare ruimte.

Leegstand aan de Amstel

Datum: 1 september 2008 / Editie: September 2008 / Auteur(s): Jannie Stegeman

In de Diamantbuurt bevinden zich vijf woningblokken die een gemeentelijk monument van de Amsterdamse School zijn. Het zijn de blokken met vestingachtige trappenhuizen, mooie bakstenen afwerking en geel met groen houtwerk.

Deze blokken waren oorspronkelijk van de Algemene Woningbouwvereniging, nu opgegaan in Stadgenoot, sociale woningbouw dus.

Vier jaar geleden begon de Algemene Woningbouw met het ‘opwaarderen’ van het imago van de buurt en dus met het opwaarderen van de huren van een deel van deze woningen. De vrijgekomen grotere woningen langs de Jozef Israëlskade en de Amsteldijk kregen nieuwe keukenblokken en badkamers en soms gedeeltelijk een nieuwe indeling en konden daardoor in de vrije sector voor aanzienlijk hogere bedragen verhuurd worden. Dat was ook het plan met de twee woningen aan de Amsteldijk, de nrs 100A en 102A.

Ruim twee jaar geleden kwamen deze woningen leeg. Het eerste jaar zagen de buren nog wel eens wat gebeuren in de panden. Er werd binnen het één en ander opgeknapt en achter het huis een ruimer terras gemaakt. Sinds die tijd staan deze ruime 5 à 6 kamerwoningen leeg. Naar verluidt heeft de woningbouwvereniging zich vergist bij het uitgraven van de kelder tot een verhuurbaar gedeelte van de woning. Er was 10 centimeter te weinig uitgegraven. Doodzonde dat zulke mooie huizen leeg staan! Temeer daar er ook nog eens een tuin van 200 m2 op het westen bij hoort.

Er zijn genoeg gezinnen in de buurt, die nu veel te krap op een kleine woning zitten en die daar graag zouden willen intrekken!

‘Waarborgen van een sociaal veilige openbare ruimte’

Datum: 1 juni 2008 / Editie: June 2008 / Auteur(s): Jannie Stegeman

Het stadsarchief is vorig jaar verhuisd naar de Vijzelstraat. De vrijkomende gebouwen zijn bestemd voor cultuur, horeca en onderwijs. Er worden ook nieuwe woningen gebouwd. Op 22 april was de tweede inspraakronde voor de buurt.

Flinke opkomst
In een propvol bovenzaaltje van buurthuis Cinetol, met uitzicht op het archiefterrein, gaf Tobias Baartman, de opvolger van Dick ten Berge als projectmanager van het archiefterrein informatie over het gewijzigde bestemmingsplan. Samen met zo’n 35 andere bewoners uit de Diamantbuurt, kreeg ik daar van het stadsdeel uitleg over het gewijzigde bestemmingsplan. Daarna was er een uur was er de mogelijkeid om een mondelinge zienswijze in te dienen.

Verlagen bouwhoogte
Een aantal kritiekpunten uit de buurt die vorig jaar geuit waren zijn al gedeeltelijk verwerkt in het nieuwe plan. De belangrijkste wijzing is het verlagen van de maximale bouwhoogte van 24 naar 17,5 meter, waardoor de lichtinval voor de overige bewoners beter is. Ook het horecagebouw op het Cinetolplein is verdwenen.

Een onaangename verrassing
Er zijn verschillende bezwaren blijven liggen en er zijn nog nieuwe problemen bijgekomen. Een aantal voormalige depot’s van het archief wordt gesloopt. Het was voor de bewoners een verrassing dat inmiddels een aanvang is gemaakt met de sloop. Het stadsdeel heeft hier haast mee gemaakt omdat een deel van het terrein bouwrijp moet worden gemaakt voor de IVKO-school. De IVKOschool kan bouwen binnen het huidige bestemmingsplan. Uit oogpunt van efficiëncy wil de gemeente de andere panden die gesloopt moeten worden dan ook meteen meenemen.

Terzelfdertijd bleek dat de aanbesteding voor een aantal zogenaamde bouwenveloppes (onderdelen van de nieuwe plannen) Europees dienen te worden aanbesteed. Dat betekent snellere sloop maar vertraging van de nieuwbouw, dus jarenlange bouwputten.

Verkeersoverlast, parkeergarage
Veel mensen maken zich zorgen over verkeersoverlast. Er komt meer verkeer vanaf de Amsteldijk, vooral naar het Ostadetheater, maar ook naar de geplande werkruimten in het voormalige Asschergebouw. Er zal ook meer verkeer komen vanaf de Lutmastraat en Diamantstraat. Deze zullen in- en uit de parkeergarage willen, dat zal veel af- en aanrijden betekenen.

Sociale veiligheid
Er was een onveilige steeg gepland van het Dora Tamanaplein naar de Amstel. In de vorige ronde zienswijzen is daar al op gewezen. Deze steeg zit nog steeds in het ontwerp. Er zijn nu twee luchtbruggen getekend die over deze steeg heen die het toekomstige Ostadetheater en het voormalige Asschergebouw toegankelijker zouden moeten maken. De omwonenden maken zich zorgen dat juist die gedeeltelijke overkapping tot hangplekken zal leiden. Ook de beoogde zichtlijn vanaf de Pieter Aertszstraat naar de Amstel wordt daardoor juist dichtgetimmerd.

Kunstgalerij
Een beter idee kwam van één van de bewoners. Kan er geen overdekte kunstgalerij komen, zoals bij het Amsterdams Historisch Museum? Een ander idee was om het van Ostadetheater overdag van een soort open foyer te voorzien.

Historiserend bouwen
Hoe gaan de huizen er straks uitzien op het nieuwe terrein? Hebben de buurtbewoners daar dan nog inspraak in? Kun je dat al van tevoren een beetje vastleggen? In de bijeenkomst werd het idee geopperd om al vooraf aan te geven dat het misschien mooi zou zijn om te bouwen in een stijl die past bij de stijl waarin de Diamantbuurt is gebouwd, de Amsterdamse schoolstijl.

Vergeten zienswijze
Het voormalige gemeentearchiefterrein omvat een aantal binnentuinen, die niet toegankelijk waren, en waarvan het bestaan alleen bekend was bij de direct omwonenden aan de Amsteldijk. Met de nieuwe bouwplannen verdwijnt de helft van deze tuinen, dus een stuk groen minder in de buurt. Hierover heeft één van de omwonenden in de inspraakronde vorig jaar een zienswijze ingediend, die – door de grote toevloed van zienswijzen – is ‘vergeten’.

Het stadsdeel heeft beterschap beloofd en iedereen op het hart gedrukt om toch vooral formeel een zienswijze in te dienen.