Lunchkaart is aangenaam beperkt

Datum: 1 mei 2010 / Editie: Mei 2010 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners in De Pijp inmiddels zoeken is naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘Eten voor een tientje in De Pijp’ de lunchmogelijkheden in De Pijp.

Er is niets leukers dan op een terras lunchen, zeker als het mediterraan warm is en bovendien de dag voor Koninginnedag, zodat je de mensen kunt bekijken die met nog lege kledingrekken voorbijlopen en langsfietsen met kratten voor en achter gevuld met Turkse broden. De keus is gevallen op restaurant Juuls omdat Johannes van Dam er een 9,5 uitdeelde. Als we arriveren zijn de kleine houten tafeltjes en stoeltjes met vrolijk geruite dekjes al buitengezet. Geen probleem, de jonge kok komt zelf naar buiten en laat het zonnescherm op ons verzoek zakken want het is zowaar te warm om in de zon te eten.

De lunchkaart is aangenaam beperkt: er zijn 3 verschillende broodjes vanaf €6,75, enkele salades rond de €14 en soep voor €9,50. We bestellen, wederom direct bij de kok met tribale tatoeage, een ciabatta olijf met tonijn en kalfsvlees (spannende combinatie! verse vis!) en een ciabatta tomaat met oude kaas en komkommer (vegetarisch). Het duurt zeker 20 minuten voor de broodjes gebracht worden maar dat is vandaag geen probleem. Voor een snelle lunch onder werktijd lijkt Juuls echter niet de juiste locatie. Er arriveren meerdere mensen die binnen gaan zitten en uitgebreid wijn laten aanrukken. Ze beginnen net aan hun salade als wij na ruim anderhalf uur afrekenen (€24,95). Echt goedkoop is het niet maar je krijgt wel iets moois: op rechthoekige borden wordt een kleurig palet gepresenteerd dat aantrekkelijk oogt.

Alles is knispervers en lekker, details als de gemarineerde komkommerstukjes en de huisgemaakte mosterd maken het bijzonder. De oude kaas oogt fabrieksmatig maar smaakt authentiek, en de ciabatta olijf blijkt een heerlijke pistolet van olijfbrood te zijn. Bovendien zijn er echte servetten en krijg je er bestek bij zodat je voelt dat je in een echt restaurant luncht. We worden met rust gelaten, niemand die de borden wegtrekt of de lege glazen opnieuw wil vullen, zoals ook niet hoort in een goed restaurant. Het versterkt het lome gevoel van deze dag, alles gaat in een lagere versnelling en met aandacht voor genieten, niemand heeft haast.

Juuls is een prettige oase in de drukke Albert Cuypstraat, die kwalificaties als ‘onthaasting’, ‘klein maar fijn’ en ‘oog voor detail’ oproept. Het gevaar is dat het restaurant gaat zwichten voor eettrends en te hippe gerechten. Maar met deze blonde kok lijkt gladde commerciële voorspelbaarheid voorlopig niet aan de orde.

Restaurant Juuls, Albert Cuypstraat 19
1072 CK Amsterdam, tel. 020-4710711
lunch en diner di t/m zo vanaf 12:00 uur

De salade is ‘100% veganistisch’

Datum: 1 april 2010 / Editie: April 2010 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners in De Pijp inmiddels zoeken is naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘Eten voor een tientje in De Pijp’ de lunchmogelijkheden in De Pijp.

Er is alweer een nieuwe lunchplek in De Pijp. Het gaat om een filiaal van de keten Le Pain Quotidien. Dit zijn bakkerijen die, naast brood en taart, ook andere producten verkopen. Denk hierbij aan jams en dranken in gezellige verpakkingen en tentoongesteld in dito kasten. Zo gezellig dat ze best wel als cadeautje kunnen dienen. De producten zijn zoveel mogelijk biologisch, de broden en de taarten zijn dat in ieder geval.

Er is ook een zitgedeelte waar je aan ‘biologische’ tafels (van gebruikt hout) kunt eten. De tafels staan in een gele Provençaalse entourage opgesteld. Heel gezellig allemaal, u raadt het al.

Het eten wordt geserveerd op servies met het logo van de zaak erop. Het concept zit kortom in alle hoeken en gaten.

Ondanks dat ik helemaal niet van dit soort ketenondernemingen houd moet ik bekennen dat mijn metgezel en ik het prettig vinden bij Le Pain Quotidien. Er hangt een rustige sfeer, hoewel het geluid in de serre, waar wij zitten, behoorlijk weerkaatst. De klassieke muziek op de achtergrond is aangenaam en de bediening is aardig. Bovendien is mijn ‘Brood met gebraden kipfilet, gerookte mozzarella & rucola en pesto’ (€8,75) heerlijk. Niet goedkoop, maar wel biologisch. Mijn gulle broodschotel staat echter in schril contrast met de ‘Biologische Mesclun Salade met meloen, tomaat, basilicumpesto & vinaigrette’ (€7,75) die de metgezel krijgt voorgeschoteld. Een verleidelijke mond vol als je het op de menukaart ziet staan, maar uiteindelijk liggen er gewoon een bergje groene sla met en stukje meloen, een tomaatje en een paar plakjes komkommer en radijs op het bord. Geen nootje, boontje of toebereid stukje groente erbij, niets. Men serveert er weliswaar een paar plakken biologisch brood bij, maar echt feestelijk wordt het geheel daarmee nog niet. De salade is ‘100% veganistisch’ in een nogal strikte en fantasieloze interpretatie daarvan.

De grens tussen ‘puur eten’ en ‘gebakken lucht’ tekent zich af op het bord van mijn arme tafelgenoot, die bewust eens iets ‘veganistisch’ wilde eten. Dat heeft hij geweten. Zijn experimenteerdrift zet hij voorlopig maar in de kast. Jammer. Hij zal deze ‘salade’ niet meer bestellen.

Maar terugkomen doen we wel. Voor het lekkere belegde brood, de prettige sfeer en de enorme soepkommen koffie.

Le Pain Quotidien
Cornelis Troostplein 4 hs
020-6750506 depijp@pqnl.nl
open: ma-vr 08.00-18.00 uur,
za-zo 09.00-18.00 uur

Een bekend euvel bij karbonades

Datum: 1 februari 2010 / Editie: Februari 2010 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners in De Pijp inmiddels zoeken naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘eten voor een tientje in De Pijp’ de lunchmogelijkheden in de Pijp.

Voor mensen die De Pijp van lang geleden kennen is Witteveen met zijn fijne oubollige Hollandse inrichting een begrip. Een aantal jaar geleden sloeg een stel cultuurbarbaren dit authentieke interieur kapot en verving het voor een wanstaltig Mexicaanse entourage. Toen het hier geen storm liep werd Mexico net zo makkelijk ingeruild voor het Verre Oosten en kon er onbeperkt gewokt worden in een zo mogelijk nog akeliger interieur. Wat een ellende!

Ik was dus opgelucht toen ik merkte dat de wokgigant verdwenen was en deze ruim bemeten horecaruimte overgenomen zou worden door een bedrijf dat beloofde de naam en het concept Witteveen in ere te herstellen. ‘Goddank, het wordt weer gewoon een gezellig grand café/brasserie’, dacht ik.

Op de kaart worden nu een aantal traditionele gerechten zoals ‘stamppot’ en ‘gehaktbal met brood’ afgewisseld met hedendaagse gerechten zoals een ‘salade met Provolone (kaas), witlof en biet’ (€6,50) of ‘brood met geitenkaas en gegrilde groenten’ (€4,50). De prijzen variëren nogal, met een paar onverwacht dure uitschieters, zoals een hamburger voor € 11,-. Gelukkig kan het ook goedkoper. Wij eten ‘boerenbrood met rosbief, augurk en mosterd’ (€ 5,50) en ‘brood met karbonade en jus’ (€ 7,50). De karbonades zijn droog, te lang in de pan, een bekend euvel bij karbonades. Misschien kunnen ze beter brood met warm vlees op de kaart zetten; plakjes fricandeau of rollade in jus, dan heb je het probleem niet. Verder smaakt de maaltijd ons goed.

In het interieur (van ontwerpbureau Concrete) zie je het oude Witteveen terug in de in de kleurige mozaïekvloer die doet denken aan de Perzische tapijtjes van weleer. Een lange Chesterfield loungebank staat tegen de wand. Deze ‘traditionele’ elementen worden gecombineerd met de tegenwoordig bijkans verplichte industriële uitstraling (afvoerbuizen in beeld) en het gebruik van designklassiekers. Ook de immens grote eilandbar en de open keuken ontbreken natuurlijk niet. Mooi naar de huidige maatstaven en daarmee ook dodelijk saai.

Het nieuwe Witteveen voldoet niet helemaal aan mijn verwachtingen. Ik hoopte op bevlogen uitbaters en oorspronkelijke, ongecompliceerde gezelligheid met hedendaagse twist maar het werd het zoveelste onbezielde, verantwoorde concept van een groot horecaconcern. Een cash-cow.

Witteveen, Ceintuurbaan 256-260
020 3446406, www.brasseriewitteveen.nl

Huisgerookte kip

Datum: 1 december 2009 / Editie: December 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners n De Pijp inmiddels zoeken naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘eten voor een tientje in De Pijp’ de lunchmogelijkheden in De Pijp.

Gambrinus is een aangenaam café en combineert het bruin van de meubels met lindegroen elders in het interieur. Er heerste, toen wij er op een maandag kwamen lunchen, een prettige, rustige sfeer. Dat is ook wel eens anders, want op vrijdagmiddagen na werktijd staat het voor de bar propvol borrelaars. Tegen die tijd is het raadzaam naar boven, op de entresol, of in het souterrain naar een tafeltje uit te zien want in de buurt van de bar is het dan moeilijk uit te houden.

Lunchen bij Gambrinus hoeft niet duur te zijn; Voor €2,75 heb je al een broodje belegen kaas, ei of een tosti.

Er staan er ook soepen, salades, yoghurt me fruit, en fruitshake op de kaart.

Wij bestelden een broodje serranoham/geitenkaas/vijgenjam en rucola en een broodje huisgerookte kip/pancetta/tomaat en guacemole. Er was dit keer een derde persoon bij en die wilde een doodgewoon broodje gezond met de gebruikelijke ingrediënten daarvoor; kaas/ei/tomaat/sla.

Het is saai voor een recensie maar we hadden eigenlijk niet zoveel aan te merken op de broodjes. Ze waren gewoon lekker: knapperig en heerlijk belegd.

Vooral de ‘huisgerookte’ kip was goed. Daar zat een subtiele rooksmaak aan. Niet zo’n venijnige chemische rooksmaak die je ook wel eens aantreft bij elders (lees: in de fabriek) gerookte kip. Dat ‘huisgerookte’ fascineert me. Het is ‘en vogue’ om dingen ‘in huis’ te maken, zelf te doen, dat ook te melden op je menukaart en daarmee authenticiteit uit te stralen. Eén ‘huisgemaakt’ item op de kaart voldoet overigens in deze culinaire trend om te bewijzen dat je met de tijd meegaat. Dat geeft het wel een beetje willekeurig karakter. Want waarom dan niet ook gelijk maar je eigengemaakte brood, vijgenjam of verse kaas serveren. Of anders: wat moet ik nu denken van de andere ingrediënten die niet in huis gemaakt zijn? Zijn die soms kwalitatief minder? Niet bij Gambrinus. Maar wat voegt dat ‘huisgerookte’ dan toe? Wij zouden althans net zo genieten van die kipfilet als die van een goede leverancier afkomstig was.

Café-restaurant Gambrinus
Ferdinand Bolstraat 180
020-6717389
www.gambrinus-amsterdam.nl
0pen; dagelijks van 11.00 tot 01.00 uur, vrijdag en zaterdag tot 02.00 uur

Lekker veel bier, alleen even niet rond lunchtijd

Datum: 1 november 2009 / Editie: November 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners in De Pijp inmiddels zoeken naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘eten voor een tientje in De Pijp’ lunchmogelijkheden.

Het gehele interieur van De Beiaard is uit hout opgetrokken in een stijl die probeert uit te drukken dat hier sinds het begin van de 20e eeuw niets is veranderd. Het hangt er vol replica’s van oude reclame-uitingen die suggereren dat ze door de vele jaren heen bij elkaar verzameld zijn. Niets is minder waar, het gaat hier om een ‘bruin café-interieur’ dat een aantal jaar geleden in zijn geheel besteld en geïnstalleerd is. In een nieuwbouwpand. Niks authentieks aan. Dat is verder helemaal niet erg maar ik houd daar toevallig niet van. Het vele houtwerk ten spijt heb ik de hele tijd last van een ‘plastic-sensatie’, een nepatmosfeer, namaak. Niet fijn.

Dit interieur moest simpelweg passen in het concept van de keten van vijf cafébedrijven van de Beiaardgroep. De keten bezit in Amsterdam ook nog bedrijven op het Spui en de Kloveniersburgwal.

Mijn meegenomen vriendin en ik zijn negatief vooringenomen en het is vervolgens helemaal niet moeilijk om dan ook de kaart maar af te doen als standaard, weinig inventief. Natuurlijk staan daar de obligate broodjes (Waldkorn of Italiaanse Bol) beenham met honing mosterdsaus (€ 6,20) en de combi kip, avocado, bacon (€5,60) op. En die zijn best royaal belegd en best wel lekker. Hoewel het broodje met de kip en dergelijke bremzout is.

Vanzelfsprekend ontbreken de clubsandwich (€7,50) en de wrap (€5,20) niet op de kaart. Tosti’s, salades en hamburgers, je kunt het hier allemaal krijgen. Ook in de alle andere filialen, tot in Enschede aan toe, kijk maar op hun site. Precies dezelfde kaart, ben benieuwd naar het interieur daar in het oosten van het land.

Maar ik ben flauw. Het gaat deze keten eigenlijk om de grote hoeveelheid bieren die ze voeren. Op tap en in fles. Wel 30 soorten. Deels zelfgebrouwen in Stoombierbrouwerij De Bekeerde Suster, gelegen achter het filiaal op de Kloveniersburgwal. Het gaat om onder andere de bieren Blonde Ros, Tripel Ros of Bock Ros. Mmmm. Lekker, veel bier, alleen even niet rond lunchtijd.

De Beiaard
Marie Heinekenplein 5-8
020-3790888
www.beiaardgroep.nl

Lunch als alternatief voor diner

Datum: 1 oktober 2009 / Editie: Oktober 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners in De Pijp inmiddels zoeken naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘eten voor een tientje in De Pijp’ lunchmogelijkheden.

Zoals de naam al doet vermoeden bestaat Café Granny al sinds mensenheugenis. Om precies te zijn: sinds de langvervlogen tijd dat een horeca-interieur hipperdepip was als in het bruine interieur de muren vol hingen met sepiafoto’s, nostalgisch bedrukte spiegels, curiosa en schoolborden met het menu. De tijd dat oude glazen lampenkapjes en rotanstoelen een smaakvolle combinatie vormden. Bij ‘Granny’ vind je het allemaal, in originele staat. Ooit was de stad vergeven van dit soort cafés. Inmiddels vormt dit café een welkome afwisseling tussen de eenheidsworst van het strakke hip in de horeca anno 2009.

Het personeel past bij het interieur, om het zo maar te zeggen. En dat is fijn. Correct, vaardig en vlot (qua tempo dan). Men houdt zich met de gasten bezig, niet lastiggevallen door een te groot eigen ego.

Ook de samenstelling van de kaart kan tegenwoordig bijzonder genoemd worden. Hier geen boerenbrood met geitenkaas, tijm en honing. Maar wel een serie doodgewoon belegde broodjes (vanaf € 2,-) met klassiekers als ham, kaas, lever, pindakaas (!) of tartaar. Kom daar nog maar eens om. Voor een stokbroodje betaal je extra. Het meest exotische beleg is zalmsalade. Verder zijn er uitsmijters (€ 6,75) pannenkoeken (€ 5,75), soepjes (€ 3,75), hamburgers (€ 4,25) en natuurlijk tosti’s. Opvallende dranken zijn anijsmelk en karnemelk.

De tomatensoep die we bestellen is een beetje van ‘Granny’ en een beetje van blik. Je kan er beter ook geen hamburger bestellen, want er werken geen ‘burgermeesters’. Dat mag de pret niet drukken want de pannenkoek is heerlijk oudhollands en wel degelijk huisgemaakt, hetgeen tegenwoordig geen vanzelfsprekendheid meer is. Daarbij is veel aandacht gegaan naar de presentatie van het geheel. Een cirkel van ringen appel met in het gaatje een bosbes. Het geheel wordt in het midden feestelijk afgemaakt met een cocktailprikker met Hollandse vlag die in een aardbei gestoken is. Hier doen we het nou voor! Hier gaan we vaker heen!

Petit Grand Café Granny
1e van der Helststraat 45
1073 AC Amsterdam
020-6794465

De Plek: tussen knutselclub en kunstbobo’s in

Datum: 1 oktober 2009 / Editie: October 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Er was eens een nachtcafé op de Amstelkade 35 dat ophield te bestaan. En er was een enthousiaste vrouw, Darifa Rahroh, die naarstig en volhardend op zoek was naar een plek waar het zou kunnen bruisen van creatieve activiteiten. Eén plus één is twee en zo ontstond ‘Komvanjeplek’, kortweg ‘De Plek’.

Een plek waar cursussen gegeven worden in onder andere modetekenen, zang, gitaar, schilderen. Een plek om te leren barbecuen in de tuin die er bij hoort, of DJ-en. Of graffiti/muurschilderen. Het moet een plek worden die je, tegen zeer schappelijke prijs (€ 30,-) af kunt huren voor je eigen expositie. Of voor het geven van je eigen workshop.

Een open plek waar mensen contact hebben met elkaar, een sociaal netwerk creëren (kom van je plek!). Een plek waar drijvende kracht Darifa samenwerkt met culinair BBQ-chef Herbert, product designer Erca en culinair ontwerper Jac. Een plek ook voor maatschappelijke activeringplaatsen, in samenwerking met DWI.

Een plek waar kunstenaars hun werk mogen neerleggen/zetten en ophangen. Prikkelende dingen vaak, zoals de rondgebogen vorken en lepels die een tweede leven leiden als bijoux, van een kunstenares met de toepasselijke naam Kirsten K(g)eller. Of de met vloeistof en items gevulde visitekaartjes van Darifa.

Al brainstormend is Darifa inmiddels ook op het idee gekomen om ‘eat-art avonden’ te organiseren. Kunstzinnig voedsel, dan wel een expositie in combinatie met een diner. Op dezelfde plek werkt Darifa ook aan haar lampen van koffiebekertjes die op de markt zijn onder de naam ‘Cup of light’.

Kortom, alles is mogelijk, moet kunnen, om van De Plek een creatieve plaats te maken waar mensen elkaar ontmoeten en die ergens tussen knutselclub en kunstbobo’s in gepositioneerd kan worden.

De Plek
Amstelkade 35
(ter hoogte van de van Woustraat)
06-24683706

Lunch als alternatief voor diner

Datum: 1 september 2009 / Editie: September 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Daar waar het voor betaalbare diners in De Pijp inmiddels zoeken naar een speld in een hooiberg is, kom je met een tientje een heel eind als je uit lunchen gaat. De lunch als het redelijke alternatief. Daarom onderzoekt Birgit Prinz met haar tafelgenoten in de serie ‘eten voor een tientje in De Pijp’ vanaf deze editie van De Pijpkrant lunchmogelijkheden in De Pijp.

Omdat vrijwel alle restaurantjes in De Pijp waar je voor een tientje kunt ‘dineren’ inmiddels in deze rubriek de revue gepasseerd zijn, onderzoeken Birgit Prinz en haar tafelgenoten vanaf nu in de serie ‘Eten voor een tientje in De Pijp’ de lunchmogelijkheden voor deze prijs. De lunch als redelijk alternatief voor het diner.

De vriendin die meegaat mag kiezen waar we gaan eten. Zij grijpt meteen haar kans en neemt me mee naar een van de, naar mijn mening, leukste adressen in De Pijp van dit moment. Waarmee de kans ontstaat dat het hierna alleen nog maar kan tegenvallen op andere adressen. We zullen zien.

Het gaat om een winkel annex horecagelegenheid, De Vredespijp. Vroeger, voor de verbouwing, was het al een beroemd adres voor art-decomeubelen (volgens het Witte Boekje). Die meubelen en andere hebbedingen – nieuw (retro) en gebruikt – zijn er nog steeds en alles wat je ziet is te koop. Maar nu kan je er ook op en tussen zitten terwijl je geniet van lekkere broodjes, soep of taart uit eigen keuken. In zo’n ambiance zitten wij nou graag; tussen mooie, oude spullen. Genoeg om naar te kijken, lekkere muziek en een prettige sfeer. Je moet ook geen haast hebben hier, wat we heel fijn vinden. De bediening laat zich niet opjagen.

Wij eten een Thaise tosti van Turks brood, belegen kaas, rode curry, tomaat en koriander voor € 4,- en een ‘Broodje van de week’ met gerookte kip van de bio-slager, tapenade, tomaat en avocado voor €6,-. Het brood zelf is trouwens ook biologisch en komt van bakkerij Jambe op het van der Helstplein.

De broodjes zijn heel erg lekker, we hebben daar verder niets aan toe te voegen.

Naast broodjes staan er ook nog huisgemaakte taarten, bio-cruesli met Turkse yoghurt en huisgemaakte vruchtencompote en soep van de week op de kaart. Keus genoeg.

De Vredespijp schenkt geen alcohol, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door een immens assortiment alcoholvrije drankjes. Veel soorten koffie en thee, veel sappen en biologische frisdranken.

Kortom, een geweldige tent! Maar we hopen stiekem dat bij lange na niet iedereen het hier mee eens wordt, en er ook gaat zitten want dan zou het er wel eens zo druk kunnen worden dat het de ontspannen sfeer die er nu heerst wel eens negatief zou kunnen beïnvloeden.

De Vredespijp
1e van der Helststraat 11a
1073 AA Amsterdam
020 6764855
open: ma t/m za 10.00-18.00

Nasi Goreng van Curaçao met Spare Ribs

Datum: 1 juli 2009 / Editie: Juli 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Met het oog op de huidige economische recessie is het interessant te onderzoeken of je nog voor of onder een tientje kunt eten in onze buurt. Is het nog mogelijk? Zo ja, waar dan wel en wat krijg je dan te eten? Birgit Prinz met tafelgenoten op pad.

Aan de buitenkant van ‘Sranant Food’ staat te lezen dat het een Surinaams-Chinees-Antilliaans eethuis is. Uit de kaart blijkt later dat er ook Indische gerechten geserveerd worden. Het eethuis biedt voor elk wat wils. Maar aangezien veel van dit soort eethuizen zich alleen met Surinaams, Chinees of Indisch afficheren trekt dat laatstgenoemde, Antilliaanse aspect mij wel aan. Ik wil vanavond Caribisch eten. Bij binnenkomst worden wij echter enthousiast ontvangen door iemand die er vooral Chinees uitziet. Als wij hem vragen welke van de vier gevoerde keukens nou echt de specialiteit van de zaak is antwoordt hij dan ook met, het viel te verwachten; ‘Chinees, Chinees-Surinaams’.

Omdat mij dat, gezien mijn eet-stemming niet goed uitkomt doe ik net of ik dat niet gehoord heb en bestel een gerecht dat onder het kopje ‘Caribische gerechten’ valt: ‘Nasi Gori di Corsow Spare Ribs’ (€10,-), vanwege de prachtige, exotische naam. Als je goed leest zie je gewoon ‘Nasi Goreng van Curacao met Spare Ribs’ staan maar ook dat wil ik nu even niet weten, hoewel dat natuurlijk precies is wat je uiteindelijk op je bord krijgt. Gebakken rijst met spare ribs. De nasi is vrij bleek van kleur, bevat geen specerijen, en is daarom puur, best lekker. Er zitten ook nog grote garnalen door. En de spare ribs zijn lekker zoet. Maar of dit gerecht nou Caribisch is?

De tafelgenoot bestelt een Surinaamse Tjauw Min Moksi met kip, spek en Tja saw (siu) en groenten (€8,50, medium, het gerecht is in drie portiegroottes te krijgen vanaf €7,25, small). Eigenlijk hoort er ook Fa Chong (worst) bij, daar houden wij niet van, maar van het andere vlees des te meer. En daar is meer dan genoeg van. De kip en het spek zijn lekker krokant gebakken en de Tja siu is aromatisch en zoet. Het enige minpuntje aan de maaltijd dat de Tjauw Min licht aangebakken smaakt. Jammer, maar niet onoverkomelijk.

Wij komen zeker nog eens terug.

Sranant Food Ceintuurbaan 432
Tel; 020-6622018
Geopend: ma. 17.00-22.00 uur,
di-zo. 12.00-22.00 uur
020-6714930, 06-29437152
Geopend: alle dagen 17.00-23.00 uur

‘Twee pannenkoeken, één verbrand, de ander niet’

Datum: 1 juni 2009 / Editie: Juni 2009 / Auteur(s): Birgit Prinz

Met het oog op de huidige economische recessie is het interessant te onderzoeken of je nog voor of onder een tientje kunt eten in onze buurt. Is het nog mogelijk? Zo ja, waar dan wel en wat krijg je dan te eten? Birgit Prinz met tafelgenoten op pad.

Tot ongeveer 5 jaar geleden zat deze zaak altijd stampvol. Daarna volgde een overname plus een verbouwing. De nieuwe eigenaars voerden een nieuwe, veel duurdere kaart in. Sindsdien was het stil in de zaak.

Enige tijd geleden zag ik opeens een aankondiging van weer een nieuwe kaart in de etalage hangen. Bij bestudering van deze kaart kwam ik tot de conclusie dat er nu weer een fiks aantal gerechten onder de €10,- op staan. Kennelijk zoeken ze het toch weer lager in de markt. Daarom wil ik er nu eten. De zaak is oosters ingericht, met veel bruintinten. Best gezellig. Mijn vriend en ik worden bijzonder vriendelijk ontvangen en bediend. Cambodja City heeft niet alleen Cambodjaanse maar ook Vietnamese en Thaise gerechten op de kaart staan. Als je het echt goedkoop en vegetarisch wilt houden verdienen de Thaise gerechten aanbeveling. Die zijn allemaal tussen de €8,- en €9,-. Wij kiezen voor de Cambodjaanse pannenkoek met kip, garnalen en groenten (€10.-) en Com Ga (Vietnamese, geroosterde kip met salade en munt).

Bij het serveren van de pannenkoek ben ik verbijsterd. Ik krijg twee pannenkoeken, één hevig verbrand, de ander niet. Verder niets. ‘Smakelijk eten’ zegt de dame er nog vriendelijk bij. Ik ben in de war. Moet ik nu een lege pannenkoek met een verbrande pannenkoek gaan eten? Waar is de vulling? Even later blijkt het gelukkig om een domme fout te gaan. Het verbrande ding had nooit op tafel mogen komen en de andere moet nog worden gevuld.

Nadat dat gebeurd is en er uitgebreid excuses zijn aangeboden blijkt het toch nog om een goed gerecht te gaan, met veel verse groenten en lekker van smaak. Ook de Com Ga is lekker en teer van smaak en hoort vrij droog te zijn. Maar de meegeserveerde rijst hoeft er van mij dan niet bij. Te droge combinatie.

Maar al met al is Cambodja City een lekkere, betaalbare eetgelegenheid waar aardige mensen werken, waarvan er eentje misschien iets beter ingewerkt mag worden.

Cambodja City
Albert Cuypstraat 58-60
1072 CW Amsterdam
020-6714930, 06-29437152
Geopend: alle dagen 17.00-23.00 uur