(T)Huis in De Pijp: de laatste authentieke echo

Datum: 17 oktober 2025 / Editie: Oktober 2025 / Auteur(s): Aniek de Vries

Elk pand in De Pijp vertelt een verhaal, maar vele blijven verborgen achter gesloten deuren. De Pijp Krant neemt een kijkje in het huis van buurtbewoner Alex.

Van buitenaf een normaal pand in de Cornelis Troostbuurt maar vanbinnen een verhaal over een stad in verandering. Op de derde verdieping, te bereiken via een niet-gerenoveerde trap, woont Alex. Al sinds 1991 is dit zijn thuis. Daarvoor woonde Alex als archeologiestudent met vier studiegenoten in een appartement waar de huur jarenlang te hoog bleek te zijn. Ze spanden een rechtszaak aan, die werd gewonnen. Precies toen hij daaruit een mooi zakcentje ontving, besloot een vriendin, die in dit appartement in de Pijp woonde, te verhuizen. Met het vrijgekomen geld kon Alex de overnamekosten betalen en werd hij de trotse huurder van deze etagewoning.

Getuige van verandering
In 34 jaar heeft Alex veel zien veranderen. “Toen ik hier kwam, woonde op de eerste verdieping een ouder stel wiens familie al sinds 1912 in het pand woonde”, vertelt hij. Terwijl dit stel hun hele leven in dit huis is gebleven, was er op de tweede verdieping veel verloop.

Zijn wooncomfort was niet vanzelfsprekend. Al in 1995 voerde hij een procedure tegen de verhuurder over achterstallig onderhoud. Jaren later kwam zijn hele plafond naar beneden na een lekkage. Toen in 2015 de onderste twee verdiepingen werden gerenoveerd, heeft hij veel overlast ervaren, maar nam het aanbod te verhuizen naar de eerste of de tweede niet aan. Alex heeft, ondanks alles, zijn plek nooit willen opgeven. “Ik ben een introvert persoon, maar ik houd van de drukte van de stad”, legt hij uit. “Als ik somber ben, ga ik even over de Albert Cuyp en daarnaast ben ik gek op kunst en musea. Ik hoop dat ik hier nog lang kan blijven wonen.”

De tijdcapsule op zolder
Het grootste geheim van het pand bevindt zich een trap hoger. Wie de zolder betreedt, stapt in een tijdcapsule naar de jaren zeventig. Het oude behang hangt er nog, er staat een vergeten keukentje en de sfeer ademt een verleden dat in de rest van het pand zorgvuldig is weggepoetst.

Ooit diende deze etage als berging voor zowel de eerste, tweede als derde verdieping. Nu maakt enkel Alex nog gebruikt van zijn berging omdat de verhuurder plannen heeft om ook deze verdieping te renoveren. Zijn berging biedt ruimte aan een bonte verzameling prachtige vazen en attributen die de archeologische interesse van Alex verraden. Zo bewaakt Alex, onbedoeld, niet alleen zijn eigen archeologische schatten, maar ook de laatste authentieke echo van het pand.