‘’Ik blijf huisarts tot ik erbij neerval’’

Datum: 20 februari 2025 / Editie: Februari 2025 / Auteur(s): Renata Veel

In deze rubriek portretteren we markante Pijpbewoners en ondernemers. Buurtgenoten met boeiende levens, mooie verhalen en memorabele anekdotes.Deze aflevering: Huib Franssen Huib Franssen heeft inmiddels de pensioenleeftijd overschreden maar denkt niet aan stoppen met zijn werk in De Pijp. Hij houdt drie dagen in de week praktijk als huisarts, is verbonden aan Hospice Veerhuis, bezoekt...

In deze rubriek portretteren we markante Pijpbewoners en ondernemers. Buurtgenoten met boeiende levens, mooie verhalen en memorabele anekdotes.
Deze aflevering: Huib Franssen

Huib Franssen heeft inmiddels de pensioenleeftijd overschreden maar denkt niet aan stoppen met zijn werk in De Pijp. Hij houdt drie dagen in de week praktijk als huisarts, is verbonden aan Hospice Veerhuis, bezoekt regelmatig bewoners in Het Amstelhuis en ga zo maar door. Zijn bewonderenswaardige bevlogenheid verdient aandacht.

Muzikale familie
Zijn wieg staat in Eindhoven waar hij in 1955 ter wereld kwam. Het gezin telde veertien kinderen; tien meisjes en vier jongens. Vader Franssen kwam uit Venlo en was huisarts. In het prille begin van diens carrière overleefde een vrouw de bevalling niet. Dat heeft hem zo aangegrepen dat hij besloot als bedrijfsarts verder te gaan. Huib’s moeder is geboren in Amsterdam. Zij was zangeres van beroep. Het was bij de familie Franssen een vrolijke, muzikale boel. Ieder kind moest ten minste één instrument bespelen en kreeg zangles van moeder. Als familiekoortje hebben ze onder de artiestennaam De Hollandse Franssen een grammofoonplaat uitgebracht. Maar liefst acht van de veertien kinderen zijn naar het conservatorium gegaan.

Slechte student
Studeren was niet zijn sterkste kant en na een moeizame start en wat omzwervingen vertrok hij op zijn tweeëndertigste dan eindelijk met zijn bul op zak naar Amsterdam om als arts op de Eerste Hulp in het OLVG te gaan werken. Zijn baan daarna als waarnemend arts verdiende weliswaar goed maar Huib miste de relatie die je met mensen opbouwt. En dus keerde hij terug naar de schoolbanken voor de specialisatie Huisarts Geneeskunde. In 2001 nam hij samen met Ernst Wijsmuller de huisartsenpraktijk van Han Lok aan het Sarphatipark over, die in dat jaar overleed. Tegenwoordig zit hun praktijk in de Kuipersstraat.

Oprechte aandacht
Huib zet zich met veel liefde in voor Hospice Veerhuis. Dit kleine hospice in de Vincent van Goghstraat is een thuis waar mensen kunnen sterven als de verwachting is dat dat binnen drie maanden gaat gebeuren. Het werk heeft een speciale plek bij hem. Hij ontfermt zich over patiënten die niet door hun eigen huisarts kunnen worden bijgestaan omdat ze bijvoorbeeld uit Noord komen.

Huib: ‘‘De verzorging is er optimaal en het eten van zo’n goede kwaliteit dat het nog wel eens gebeurt dat mensen opknappen en weer naar huis kunnen. Uiteindelijk is het natuurlijk niet zo dat ze genezen maar mensen leven soms wel langer dan verwacht.’’

Belangrijke praatjes
Huib laat elke twee weken zijn gezicht in Het AMSTELhuis zien. ‘‘Samen met de fantastische en in theorie eveneens gepensioneerde Helga Spel houd ik de bewoners in de gaten. ‘Hoe is het met mevrouw?’ ‘Hoe gaat het met de meneer die zijn vrouw onlangs heeft verloren?’ Het Amstelhuis is net een dorp.’’ Huib en Helga maken zich sterk om mensen bij het sociale leven binnen en buiten Het AMSTELhuis te betrekken.

Eens in het jaar geeft hij in Het AMSTELhuis een lezing over het levenseinde. Bewoners schuiven met de hele familie aan om daarover geïnformeerd te worden en ook bewoners uit de buurt zijn van harte welkom. Samen met Cordaan en een humanistisch geestelijk verzorger volgt hij alle ongeneeslijk zieke patiënten in De Pijp. Ze komen om de maand bij elkaar: ‘‘Zo kom je op een andere manier met elkaar in gesprek over patiënten. ‘Ziet hij of zij het nog zitten?’ Dat is anders dan alleen uitwisseling via een dossier.’’

Niet te stoppen
Afgelopen najaar was Huib van de partij bij een bijeenkomst met Femke Halsema in de Oranjekerk. Halsema wilde weten waar ouderen in De Pijp behoefte aan hebben. Ouderen zien overal openbare fitnessapparaten maar die apparaten zijn niet op ouderen afgestemd, aldus Huib. Senioren gaven China als voorbeeld waar dat wel goed geregeld is.

Hij denkt niet aan stoppen. ‘‘Ik stop pas als ik erbij neerval’’, lacht hij. ‘‘Ik vind het te zinvol. Ik heb nog tijd genoeg. Ik lees graag boeken met een filosofische inslag. Dat helpt mij in mijn werk. En ik volg een meubelmakerscursus.’’ Hij is dus nog lang niet uitgeleerd.

Auteur: Renata Veel

Fotobijschrift: Huib Franssen thuis – Foto: Gert Meijerink