Het zal rond het jaar 1930 geweest zijn dat de fotograaf deze nieuwbouw in de Diamantbuurt op de gevoelige plaat vastlegde.
Kijkend vanuit de Robijnstraat zien we dit huizenblok aan de Lutmastraat en rechts het begin van de Jan Lievensstraat. Ooit was dit het Lutmaplein en die naam staat nog rechtsonder op de kaart, maar tegenwoordig moet dit plein het zonder naam doen.
Dit deel van De Pijp heeft een nog wat dorpse uitstraling en dat komt met name door de lage arbeidershuisjes uit 1891 die hier te vinden zijn. Zij zijn inmiddels op de rijksmonumentenlijst geplaatst. De Lutmastraat is genoemd naar Janus Lutma, de goud- en zilversmid die leefde van 1588 tot 1669.
De huizen hier aan het plein zijn gebouwd in 1925 en ontworpen door architect Flip Hamers. Hij werkte in opdracht van Eigen Haard, de woningbouwvereniging die in de jaren twintig bijna de helft van de Diamantbuurt heeft volgebouwd. Verderop in de Granaatstraat en aan de Jozef Israëlskade vind je huizen die vrijwel identiek zijn aan deze huizen. Zij zijn dan ook in dezelfde tijd door deze architect ontworpen.
Op het pleintje staan slechts wat bomen, een wagentje van de stadsreiniging en een van de weinige auto’s die de buurt toen rijk was.
Tegenwoordig is het straatbeeld wat drukker: er is een kinderspeelplaats en er zijn parkeerplaatsen voor auto’s.
Eigen Haard doet veel woningen in de verkoop. Zo staat er nu een benedenwoning te koop aan het ‘Lutmaplein’ van 50 m2 voor 175.000 euro. Sinds 2010 zit er aan de andere kant van het plein een locatie van de reclassering. ’s Morgens worden mensen met een taakstraf hiervandaan met busjes naar diverse locaties in de stad gebracht waar ze onder toeziend oog werk verrichten. ’s Middags worden ze hier weer teruggebracht. Deze busjes zorgen misschien nog wel voor de meeste reuring op dit rustige pleintje zonder naam in De Pijp.
(Ton van der Tas, september 2013)
