De Pijp is net een eiland: aan alle kanten omringd door water. En als je op de monumentale Pieter Lodewijk Kramerbrug staat, waarvan de foto is genomen, lijkt de wijk wel een burcht en het water er omheen de slotgracht.
De brug uit 1921 was een van de eerste brugontwerpen van architect en bruggenbouwer Piet Kramer en is later ook naar hem vernoemd. Links is nog een van de twee karakteristieke zeshoekige brughuisjes te zien.
Deze huizen op de hoek Amsteldijk en Jozef Israëlskade maken deel uit van een groot woonblok, opgeleverd in 1925 en ontworpen door de veelgevraagde architect Jop van Epen in opdracht van de socialistische Algemene Woningbouw Vereniging. In het bestuur van de woningbouwvereniging zaten toen nog echte idealisten, die zonder winstbejag goede woningen wilden bouwen voor arbeiders.
Zij hadden weinig vertrouwen in particuliere woningbezitters, bij wie het vooral ging om zoveel mogelijk winst maken.
De huizen in de Diamantbuurt waren bedoeld voor arbeiders, maar er werden hier ook grotere en luxere woningen gebouwd voor de rijkere en hoger opgeleide leden van de woningbouwvereniging, want menging was in de ogen van de bestuurders belangrijk.
Op de hoek zien we twee winkels, links een drogisterij en rechts een banketbakkerij. Inmiddels zijn de winkels omgebouwd tot woningen.
Een van de bewoners, die eind jaren dertig met zijn vrouw en twee zonen een woning betrok in het blok van Van Epen, op de hoek Jozef Israëlskade en Diamantstraat, was Gerard van het Reve.
Zijn jongste zoon, die ook Gerard heette, zou hier een van de belangrijkste boeken uit de Nederlandse literatuur schrijven. Het boek 'De Avonden', verscheen in 1947 en beschrijft de laatste tien dagen van 1946 uit het leven van hoofdpersoon Frits vanEgters met de Diamantbuurt als decor.
(Ton van der Tas, oktober 2016)
