Ik wilde net weggaan toen een vriendin aan kwam lopen. “Waar was je al die tijd?” Ze vertelde dat ze een jaar in Mexico had gewoond en dat ze iets voor me had meegebracht. Ik keek in de tas en kon mijn teleurstelling niet verbergen: “Dit is een ouderwetse truttige kerstster”, riep ik uit. Ze lachte. “Dat klopt, maar van oorsprong komt die uit Mexico. Daar wordt de plant in het wild wel vier meter hoog. Hij bloeit daar van november tot februari en in de zomer is de struik helemaal kaal”.
Ik was verbaasd: Hoe is die dan bij ons terecht gekomen?” Ze vertelde: “Met een omweg, via de Verenigde Staten. Een Amerikaanse ambassadeur, heeft de plant in het begin van de 19e eeuw meegenomen. Hij heette Joel Poinsett, daarom wordt de kerstster ook Poinsettia genoemd. Weet je dat de kerstster in Mexico door een legende is verbonden met de kerst? Het is een heel religieus verhaaltje, zoals ze die in Mexico mooi kunnen vertellen. Wil je het horen?”
Ik knikte en ze begon. “Het arme kind Pepita, dat geen cadeau kon kopen om op kerstnacht aan Christus te geven plukte enkele onkruiden in de wegberm en maakte er een klein boeket van. Het kind was verteld dat ook een nederige, maar liefdevolle gift aanvaardbaar was in de ogen van God. In de kerk begon het boeket te bloeien met rode en groene bloemen en de kerkelijke gemeente beschouwde dit als een kerstwonder. Vanaf toen heette de kerstster in Mexico ‘Flores de Noche Buena’, ‘kerstnachtbloemen’”.
Ze was uitverteld en vroeg me: “Vind je de plant nu wel leuk?” Ik keek haar aan: “Om eerlijk te zijn houd ik niet zo van kamerplanten. Ik zie planten liever in de buitenlucht staan. Maar jouw Poinsettia neemt me mee naar Mexico en brengt mij ook nog eens een kerstverhaal. Hoe kan ik deze plant nou niet in huis zetten!”
