'Participeren in De Pijp'

Elke Pijp Krant geeft Edith Tulp haarfijn en zonder angst voor ongenuanceerdheid haar mening over zaken die in De Pijp spelen. Elke keer slaag ze er weer in om discussies los te maken. De Pijp Krant roept lezers op om Edith Tulp te bestoken of te ondersteunen.

Elke Pijp Krant geeft Edith Tulp haarfijn en zonder angst voor ongenuanceerdheid haar mening over zaken die in De Pijp spelen. Elke keer slaag ze er weer in om discussies los te maken. De Pijp Krant roept lezers op om Edith Tulp te bestoken of te ondersteunen.

Column Edith Tulp

Het sociale woningbeleid van Amsterdam staat onder druk. En waar merk je dat beter dan in de Pijp, waar de veryupping al jarenlang aan de gang is. In de jaren negentig staken de eerste bakfietsen vol ‘kids’ vanuit Amsterdam Zuid de Ruysdaelkade over, recht de Pijp in...

...die ze beschouwden als hun hippe studentikoze achtertuin. De vastgoedsector rook geld, kocht voor een appel en ei oude panden op en verbouwde die tot peperdure appartementen, ideale studentenkamers, voor de inmiddels opgegroeide bakfietsgeneratie. Dat alles werd mogelijk gemaakt door de grootste partij van stadsdeelraad Amsterdam Zuid, de VVD.

Waarom volksbuurt De Pijp onderdeel is van Zuid weet ik niet –ik pleit dan ook voor afscheiding- maar VVD-voorzitter Paul Slettenhaar, wilde “meer ruimte” voor de burgers. Let wel: persoonlijke ruimte. Meer persoonlijke leefruimte voor mensen met geld. Hij wilde ook minder regels. Minder regels voor aannemers, die grof geld verdienen aan al die ruimte en die zoals Prins Bernhard jr er geen been in zien om bewoners, zoals de snackbarhouders op het Gerard Douplein, weg te pesten.

Zo werd in recordtijd een aanbouw van vier etages gerealiseerd van een huis dat haaks op het mijne staat. Had ik eerst nog redelijke afstand tot die buren, nu grenzen de ramen en het ruime dakterras zodanig aan mijn persoonlijke leefruimte dat ik de gordijnen sluit. De uitbouw zorgde zelfs voor een blinde muur bij de andere buren. De tachtigjarige mevrouw in haar sinds jaar en dag sociale huurwoning, heeft nu geen licht meer in slaap- en badkamer.

Behalve dat ik nu participeer in de loeiende koelinstallatie van het Surinaamse restaurant achter mij en de knoflookdampen van het Indiase restaurant daarnaast, wat ik nooit erg heb gevonden, doe ik nu, en dat vind ik wel erg, mee aan de gesprekken van de overkant, die dankzij alle aan- en uitbouwen en nieuwe balkons hoorbaar binnenkomen.

Ik participeer met het gegil van de buurvrouw die tijdens haar orgasme in de gordijnen klimt, het dronken gebral van corpsballen, de hoge uithalen van aanstellerige meisjes, de slaande ruzies en het gehuil wat daar op volgt.

We weten alles van elkaar, maar niemand zegt wat tegen elkaar. Waarom zou je ook? Het overgrote deel van de buurt bestaat uit gelegenheidsbewoners die na een paar jaar De Pijp uitvluchten omdat ze het er zo druk vinden. D’66, de grootste nu, zal er geen verandering in brengen.