Jaarlijks rond december bekruipt me een onbehaaglijk gevoel. Ik raak bevangen als ik me realiseer dat er opnieuw een jaar zal worden afgestreept. Dat ik jarig ben in december en ook nog eens dertig word, maakt het tot een unheimisch gebeuren kan ik je vertellen.
Een zwartgallige diashow flitst voorbij en vat stompzinnig samen waar ik ben gestart, waar ik ben geëindigd en waar ik echt keihard de mist in ging. Ik word herinnerd aan mijn voortreffelijke voorkeur voor verleidende klootzakken en mijn compleet verneukte belofte om te sparen. Briljant was ook de keuze weer te starten met roken na vijf jaar en een vieze stapel-kater lost mijn studieschuld ook al niet af. Samengevat lag ik dit jaar meermaals in de goot en een keer met m’n bek op het asfalt.
Maar volgend jaar wordt anders beloof ik mezelf. Volgend jaar wordt anders. Echt, laat mijn 31e op z’n minst het jaar zijn waarin ik die godvergeten Uber-app van mijn telefoon flikker en weer op mijn fiets naar huis dool als ik dronken ben. Ach, en laat het ook alsjeblíeft het jaar zijn waarin ik planten meteen verpot als ik ze koop en muizen vang in plaats van negeer.
Laat dit dan ook het jaar zijn waarin filterkoffie floreert en havermelk uit de mode raakt. Mooier lijkt me misschien nog wel dat natuurwijn blasé wordt en honden massaal het hondencafé gaan boycotten. Zullen we anders volgend jaar gezamenlijk kappen met die verrekte kimchi tosti’s en een solide fluitje weer adoreren? Oh, en als toch niemand die kruisbestuivingen van muffins en croissants meer boeit, zullen we dan het weekend weer starten met vis van Sier en Steur?
Misschien moet volgend jaar gewoon het jaar zijn van De Pijp. Dan blikken we daarna samen onbevangen terug.
(december 2022)
