Hoewel Nederlanders wereldwijd in de toptien van krantenlezers staan, pijnigt men zich op de marketingafdelingen van onze nationale dagbladen het hoofd over de vraag hoe nieuwe abonnees te werven.
Vrijwel alle kranten hebben te kampen met een teruglopend abonneebestand. Onlangs mocht ik kennis nemen van één van de uitkomsten van deze brainstormsessies op één van deze dagbladburelen.
Voor de Hema in de Ferdinand Bolstraat sprak een vlotte jongen in blauw Parooljasje, met een luchtfoto van de Amsterdamse binnenstad in zijn hand, mij uitnodigend aan. “Mevrouw”, zei hij “heeft u even? Kunt u op deze foto het Centraal Station aanwijzen?” Ik had even en nieuwsgierig als ik was naar het vervolg, wees ik zonder moeite het karakteristieke bouwwerk aan. “En de Stopera?” Ook geen probleem.
Alsof ik een ongekende prestatie geleverd had, vervolgde de jongen stralend: “dan mag ik u een exclusief aanbod doen en u een jaar lang gratis Het Parool aanbieden! En dat is niet alles, u krijgt er ook nog een digitale camera t.w.v. 160 euro en een boek met luchtfoto’s van Noord-Holland bij cadeau!” “Tja”, dacht ik hardop, “ik lees een krant die me uitstekend bevalt en ik heb een prima camera, maar een jaar lang gratis Het Parool…hoe is het mogelijk!”. “U betaalt slechts de bezorgkosten”, haakte de jongen daarop in, “nog geen 80 cent per keer”. Ik voelde mij direct minder uitverkoren en sloeg het exclusieve aanbod af. Het is maar wat je gratis noemt, de krant of de bezorging!
Een week later werd ik voor de Albert Heijn aan het Cornelis Troostplein door een andere, maar minstens zo’n vlotte jongen, in eenzelfde Parooljasje aan mijn vestje getrokken. Ditmaal geen luchtfoto en gratis krant, maar wel een fiets t.w.v. 299 euro cadeau bij mijn eventuele abonnement tegen gereduceerd tarief! Mm, dacht ik, er zit een stijgende lijn in, misschien moet ik nog even wachten en is het volgende week een laptop. Die kan ik namelijk wel goed gebruiken. Maar een fiets heb ik en ook een krant die ik graag trouw blijf, hoewel ik Het Parool een warm hart toedraag.
En omdat ik iemand ben die de krant niet slechts doorbladert, maar ook echt wil lezen, heb ik aan één krant eigenlijk meer dan genoeg. Nu al kijk ik vaak tegen een achterstand aan. “Maar mevrouw”, zegt de jongen, “doe het toch, een jaar lang voordelig Het Parool en een gratis fiets, wat wilt u nog meer?” “Tijd”, zeg ik, “tijd om de kranten ook te kunnen lezen!” Maar helaas, tijd was niet bij het aanbod inbegrepen!
