Vroeg in de ochtend word ik gewekt door een niet thuis te brengen geluid. Het komt uit de richting van de woonkamer, die aan de straatkant ligt. Maar ik woon 2-hoog en het is te vroeg voor de glazenwasser.
Slaperig open ik de gordijnen en sta oog in oog met een man in een hoogwerker die fanatiek de 11 jaar oude trompetstruik van de gevel staat te rukken. Wat zullen we nu beleven? Ik ben ineens klaarwakker! Ik steek mijn modieuze‘out-of-bed-look’ uit het raam en vraag hem wat hem bezield. Nu, dat blijkt Woonstichting De Key te zijn, die het hoveniersbedrijf heeft ingehuurd om in de Van Helt Stocadebuurt ‘de klimplanten van de gevels te verwijderen’.
Hij heeft een lijstje meegekregen met twintig adressen en wij zijn nummer 1. “Maar waarom dan?”, roep ik verontwaardigd. “Dit kan toch niet zomaar, wij weten nergens van!” Hij gaat driftig door met zijn werk. “Ik doe gewoon wat mij gevraagd is”, zegt hij. En ik zie de campsis in zijn volle glorie ter aarde storten. Waarna de wingerd een zelfde lot beschoren is.
Die dag zal deze ‘serial-klimplantenkiller’ als een razende door de buurt gaan, de bewoners razend achterlatend. Een paar weken later valt er een brief van De Key op de mat. Met excuses. Vanwege het risico op beschadigingen aan de gevels had De Key de hovenier opdracht gegeven alle klimop te verwijderen. Maar door een misverstand zou hij ook alle andere klimplanten verwijderd hebben. En dat de bewoners niet van tevoren geïnformeerd waren was natuurlijk ook niet de bedoeling geweest.
Nu werd er nagedacht over een ‘passende oplossing’. Nou, ik weet er wel een: voortaan vanaf het begin iemand op pad sturen die weet dat niet alles wat tegen een muur opklimt ook klimop is!
Is een goed begin niet het halve werk?
Ik hoop dat degene die voor deze blunder verantwoordelijk is niet al te hoog opklimt bij De Key, want hij of zij zou op een dag zomaar – door een misverstand – diep kunnen vallen en dat komt hard aan.
Keyhard.
