Ik woon op een uniek plekje in De Pijp, aan het Amstelkanaal. Uniek, niet alleen vanwege het prachtige uitzicht en de ‘onsteedse’ rust die hier veelal heerst, maar ook omdat zich hier het merkwaardige verschijnsel voordoet, dat je makkelijker een auto kwijt kunt dan een bootje.
Op mijn stukje Jozef Israëlskade parkeer je altijd precies voor de deur, maar er fatsoenlijk een bootje afmeren kun je echt vergeten! In de elf jaar dat ik hier woon heeft de hele ontwikkeling van hier en daar een afgemeerd bootje tot overvolle oevers zich direct onder mijn ogen afgespeeld. Er worden zelfs ruzies over uitgevochten, want kun je een eenmaal ingenomen plekje ook claimen?
In de Stadsdeelkrant van 22 oktober lees ik dat er een ‘Afmeerbeleid voor pleziervaart Oud-Zuid’ komt. Het gedoogbeleid blijkt ingehaald door de toegenomen populariteit van deze vorm van ecreatie. De vraag naar afmeermogelijkheden overstijgt het aanbod en dus is er regulering nodig. Het moet netter en overzichtelijker, lees ik, en daar gaat het stadsdeel voor zorgen. Uit het 47 pagina’s tellende beleidsstuk – vol ambtelijk en juridisch jargon – wordt één ding mij duidelijk: er komen minder afmeermogelijkheden dan er nu bootjes zijn. Dus naast de bestaande parkeerdruk ontstaat er nu ook een verhoogde afmeerdruk.
Op de vraag of je een eenmaal ingenomen plekje ook kunt claimen – zoals menig booteigenaar meent – geeft het beleidsstuk geen antwoord. Maar ik denk het niet en daarom voorspel ik, dat het stadsdeel bij de door haar aan te leggen legale afmeersteigers afmeerautomaten gaat plaatsen, niet om aan te verdienen natuurlijk, maar om het afmeerprobleem het hoofd te bieden. Hoe hoger de afmeerdruk hoe hoger het afmeertarief.
Buurtbewoners kunnen een afmeervergunning aanvragen, waarmee ze overigens nog geen gegarandeerde ligplaats hebben. Een ‘bootklem’ is nog niet uitgevonden, maar het contract met Binnenwaterbeheer over een wegsleepregeling is al wel afgesloten. Zo wordt het steeds gezelliger op het water en ik verheug mij nu al op de komst van ‘De Varende Rechter’, uiteraard met zeemanspet.
“Varende Rechter, mijn bootje ligt hier al tien jaar en ik eis dat het hier mag blijven liggen!”
