Honden lijken op hun baasjes en vice versa. Nergens echter zijn mens en viervoeter zo in sync als in De Pijp.
Om te beginnen is er het levenstempo. In De Pijp heeft menig mens haast. Haast om de kinderen op te halen, haast om nog een conference call te plegen en haast om op tijd te komen voor een lesje piloxing – een combinatie van boxen en pilates waarvan ieder weldenkend individu zich afvraagt waarom ‘ie bestaat. Enfin, in geval van zo’n drukte-dilemma wordt alles gecombineerd, wel zo makkelijk. De headset gaat op, de urban arrow van het slot en de harige zonder pardon voorin de bak geplempt. Geen gezicht als je ’t mij vraagt.
De voeding is ook nauwkeurig afgestemd op huidige trends. Van keeshondjes op paleo dieet, tot teckels met gluten-allergie, voor alle viervoeters kun je terecht bij De Vergulde Hond op de Ceintuurbaan. In het patisserie-gedeelte zijn er biologische taartjes en bonbons, gemaakt zonder conserveermiddelen, zoetstoffen en zout. Behalve ingrediënten gaat het natuurlijk ook om de beléving. Misschien ben ik van de oude stempel, maar wat je een beest ook voorschotelt, knipper één keer met je ogen en het is toch hap, slik, weg?
In het Sarphatipark komt alles samen: de hipsters met de beagles, de botox-blondines met de chihuahuas en de Amsterdamse meisjes met de labradoodles. De lijn gaat af, de bal vliegt rond en het blaffen begint. Het doerak-gen wordt aangewakkerd en doet alle honden achter elkaar aan rennen. Heel even lijkt van de opschmuck geen sprake meer. Tot plots te midden van de hondenheisa uit een dameskeel klinkt ‘Ach Astóóór, Astor kijk nou éééven! Kijk eens naar wat Waldorffff doet!’. Een van de twee naar vijf-sterren-hotels-vernoemde bengels laat zich gaan en rolt driftig door het gras, tong schaamteloos uit z’n bek.
Ach, liefst liet zij zich net zo gaan als de hotelhonden en at ze zelf alle gebakjes van De Vergulde Hond.
(juni 2022)
Onze redacteur Caroline van Sprang heeft even pauze.
Vandaag ziet gastcolumnist Rafne ten Oever iets in De Pijp.
