Om 8 uur ’s ochtends vertrekt de dubbeldek bus vanuit Oosterwolde, een dorp gelegen tussen Heerenveen en Groningen. Bijna 100 leerlingen en hun begeleiders stappen rond 10.30 uur uit bij het Hervormd Lyceum Zuid op de Brahmsstraat. Op deze overwegend witte school in Amsterdam Zuid ontdekte Mano (1991) dat hij talent had als schrijver en verhalenverteller. Zijn deels autobiografische roman toont het gevecht en de pijn, maar ook het verlangen en de passie om zijn talent tot bloei te laten komen.

De Ronaldo van de literatuur
Mano groeide op in De Pijp, in een Marokkaans gezin met 3 broers en 3 zussen. Zijn ouders kenden de Koran, maar konden zelf niet lezen. De verhalen werden verteld of kwamen via film en TV de huiskamer in. Voor Mano ging er een wereld open toen hij ging lezen en hij nam zich voor om een succesvol schrijver te worden. ‘De Ronaldo van de Literatuur’, zoals hij grappend zegt aan de leerlingen in de bioscoopzaal in Tuschinski.

Ook Adham Husein (17) uit Mavo 4 houdt van verhalen en vindt het belangrijk zijn eigen verhaal te vertellen. Hij is van Palestijnse ouders en vluchtte met zijn oom uit Syrië, toen hij nog maar 13 jaar was. Hij was doodsbenauwd op de gammele boot, zonder zwemdiploma. Nu 4 jaar later, weet hij als geen ander hoe belangrijk het is om je aan te passen en de Nederlandse taal goed te beheersen. Net als Samir, de hoofdpersoon in de film, heeft ook hij grootse dromen voor de toekomst en daar wil hij hard voor werken. “Het is prima om je aan te passen en om te gaan met mensen buiten je eigen cultuur, maar die moet je niet verraden”, zo zegt hij.

Vertrouwen – Verraad – Verbod
Net als in De Pijp, zijn er dus ook in Oosterwolde culturele- en sociale verschillen. Of het nu gaat om geloof, seksuele geaardheid, rijk en arm, ‘hoge en lage cultuur’, ‘boven- en onderwereld’, huidskleur of jouw opvattingen over Zwarte Piet. In gesprek met een groepje jongens, na afloop in de Mc Donalds, geven ze aan dat het heel aanlokkelijk kan lijken om op een illegale manier veel geld te verdienen.

“Maar die zaken buiten school maken het lastig je op schoolwerk te concentreren. Gelukkig snitchen (verraden) we bij ons niet, en nu doen we weer goed ons best op school.” De schaamte voorbij, je kwetsbaarheid kunnen tonen en open en eerlijk kunnen praten over moeilijke thema’s. Dat is waar het Mano om te doen is en dus schrijft hij ook openlijk over sex en trekt hij langs scholen om met leerlingen in gesprek te gaan.

Mano: ”Ik vond het geweldig hoe in het filmscript het triootje wat ik had geschreven een scene werd tussen 2 jongens en twee meisjes, die elkaar kussen. Ik heb mijn boekversie hierop aangepast.” Tijdens de film gaat er een groot geloei op in de zaal van Tuschinski op het moment dat de twee jongens elkaar kussen. Homoseksualiteit is (nog) geen onderwerp van gesprek en niemand van de groep jongens die ik na afloop spreek, kent een jongen die op jongens valt. Maar, zo zeggen Dano Buist en Hans Prins van het Stellingwerf College: ”We vinden wel dat dit moet kunnen en zijn daar niet op tegen”.

Stoer in kwetsbaarheid
Net als 50 jaar geleden toen de eerste arbeidsmigranten uit Marokko in De Pijp kwamen wonen, zijn er nog steeds veel verschillen in de stad en evenveel verhalen. Verhalen over de politiek, ons geloof en hoe we met seksualiteit, alcohol en drugs omgaan. Openlijk uitkomen voor wie je bent, hoe je denkt en daar je eigen vrijheid in nemen is de boodschap van de film ‘De Belofte van Pisa’. “Mensen kunnen je verraden, dingen verbieden, maar niemand kan je de ruimte afpakken die je in je eigen hoofd hebt om te denken wat je wil. Daar ligt de vrijheid. Van daaruit kun je groeien, met vertrouwen in je eigen kracht en kunnen”, zo legt Robert Alberdingk Thijm uit tijdens het gesprek met de leerlingen in Tuschinski. Gelukkig kunnen we in De Pijp op meerdere locaties onze verschillen vieren en belangrijke onderwerpen met elkaar delen. Hiermee inspireren we elkaar en kunnen we daar waar nodig een helpende hand toesteken. Na de filmvoorstelling in Tuschinski hebben de leerlingen nog vrije tijd in Amsterdam en de meesten die ik spreek lijkt het wel wat om hier later te komen wonen. In deze stad met een rijke en soms pijnlijke historie overbruggen we de verschillen en vieren we de diversiteit van het leven in meerdere werelden.

Plan C op het Smaragdplein in de Diamantbuurt organiseert gratis toegankelijke verhalenavonden, iedere laatste vrijdag van de maand en vele andere activiteiten voor- en door buurtbewoners. www.plancdiamantbuurt.nl

Rialto 11 december 19:00 – 21:00
Een karavaan van beelden en verhalen van Amsterdammers met een Marokkaanse migratieach-tergrond trekt door de stad met regisseur en programmamaker Abdelkarim El Fassi en strijkt ook neer in de Pijp. www.50jaarmigratie-amsterdam.nl/beeldkaravaan

De belofte van Pisa, verschillende bioscopen in Amsterdam
www.filmladder.nl/film/de-belofte-van-pisa-2019

Subsidie stopt
Laurens Ivens (SP), wethouder Groen, Openbare Ruimte en Dierenwelzijn heeft laten weten dat de succesvolle onderdelen, voortgekomen uit deze werkgroep nu verder worden overgenomen binnen het reguliere werkproces van de schoonmaaken beheerteams. Echter, de structurele subsidie voor dit pilotproject van € 5.000,- op jaarbasis en de 12 uur ondersteuning vanuit het Wijkcentrum, houdt op.
Het stadsdeel en de centrale stad zijn in gesprek met de betreffende initiatiefnemers, hoe dit mooie buurtinitiatief de steun kan behouden die ze voorheen tijdens het pilotproject ook hadden. Rocco Piers van het Stadsdeel Zuid heeft er vertrouwen in dat ze eruit gaan komen.

“Het begon allemaal rondom de Albert Cuyp. De marktkooplieden telden een enorm bedrag neer voor de schoonmaak en toch was het iedere ochtend weer een enorme bende, omdat er van de horeca in de buurt allemaal zwerfvuil bleef liggen. Dit vormde de aanleiding om de handen ineen te slaan en een actiegroep te beginnen voor een schonere Pijp. Wat bleek? Vuil verbindt!”, zegt Freddy Wissink van Werkgroep De Schone Pijp. Tijdens de ‘World Cleanup Day’ in september haalden 60 buurtbewoners op 1 middag ruim 50 zakken op met zwerfafval.

De participatie vanuit de buurt is zo succesvol dat ze op hun hoogtepunt met wel 45 man vergaderden. Het is niet eenvoudig om een langdurig goedlopend project van de grond te krijgen en we hopen dat het nu niet in de kiem gesmoord wordt. Tamara Beelen: “Ik ben vanaf het begin van de werkgroep betrokken en ik vind het jammer dat de gemeente ons niet blijvend wil ondersteunen. Maar hopelijk kunnen we toch door met onze schoonactiviteiten voor de buurt.”

Het is belangrijk dat burgerinitiatieven blijvend ondersteund worden, om het enthousiasme en de betrokkenheid te waarborgen. Ook zijn burgers uitermate creatief in het vinden van passende oplossingen, omdat zij met hun neus bovenop de problemen zitten. De nieuwste actie van de werkgroep is het plaatsen van containertuintjes op hotspots in De Pijp: er wordt échte beplanting aangebracht op de platen rondom de containers, zodat mensen daar geen vuilnis meer plaatsen. De Hemonystraat is als eerste aan de beurt.

De werkgroep werkt
Werkgroep De Schone Pijp gaat door met ‘Aanvalsplan Schoon’. De Noord-Pijp heeft de hoogste horecadichtheid van heel Nederland en dat leidt tot overlast voor bewoners. Gelukkig zijn de leden van de werkgroep creatief in het vinden van oplossingen en zetten zij zich graag in voor een schonere Pijp. Ondanks dat het Wijkcentrum niet meer in uren gecompenseerd zal worden vanuit het pilotproject zullen zij toch ondersteuning blijven geven aan de groep. Want alleen samen met actieve buurtbewoners, ondernemers en andere belanghebbenden kan de stad de problemen die er leven in een buurt oplossen. En deze werkgroep werkt!

Recycle, Reduce, Re-use en Renew
Dit zijn de vier R-en die moeten zorgen voor een milieuvriendelijke manier van wonen en leven. ‘Recycle’ is het opnieuw gebruiken van materialen. ‘Reduce’ staat voor consuminderen en het verminderen van onnodige uitgaven. ‘Re-use’ is het hergebruiken van spullen die nog goed zijn en ‘Renew’ is het maken van kapotte spullen, zodat we niet steeds maar meer hoeven te produceren.

Als we ons met z’n allen aan die R-en kunnen houden en geen zwerfvuil op straat gooien, zorgen we er gezamenlijk voor dat de Pijp leefbaar blijft. Ook met de vele toeristen, terrassen, horeca en de Albert Cuypmarkt!

Elke eerste maandag van de maand vergadert Werkgroep De Schone Pijp tussen 18:00 en 19:30 uur. Interesse? Bel met Jeroen Overweel van Wijkcentrum De Pijp: 020 676 4800 of mail j.overweel@wijkcentrumdepijp.nl

Rita en Rod besloten afgelopen jaar hun huis dat ze nog aan hadden gehouden in Engeland, te verkopen. Al bijna 100 Britse bedrijven hebben zich in Nederland gevestigd dit jaar, waarvan het merendeel in Amsterdam. Goed voor extra banen en de lokale economie, maar Brexit zonder deal is over de hele linie ongunstig voor Nederland.

Rod woont inmiddels al langer in Nederland dan in Engeland en werkt voor de KLM. Rita woont sinds 1977 in de Pijp en voelt zich inmiddels meer Nederlander dan Engelse. Haar mening over Brexit?
“Belachelijk, wie zit erachter om allemaal onzinnigheden te verkondigen over de nadelen van de Europese regelgeving en de relatie die er gelegd wordt met migratie problematiek? Er zijn miljoenen gestopt in die campagne destijds in 2016, toen het referendum werd gehouden in Engeland.”

Alle bananen moeten recht zijn
Rita: “Ze richten zich op de populaire stem. Mensen die binnen hun kleine wereld voor eigen rechter kiezen, maar het grote geld zal hen nooit bereiken.” Het is een stem tegen de migranten en de soms overmatige regelgeving in Europa. Ze denken dat volgens Europese regels alle bananen recht moeten zijn, bijvoorbeeld. Zulk nep-nieuws zorgt ervoor dat veel mensen vóór de Brexit zijn. Engelsen waren altijd trots op hun koninkrijk (met de vele koloniën) en ze laten zich niet snel de les lezen. Maar toen Engeland in 1980 tot de Unie toetrad was het land arm en een goede voedingsbodem voor een extreem rechtse beweging, zoals Britain First. Onder de noemer The Windrush-scandal kwam aan het licht dat duizenden immigranten, die na de oorlog het land hadden helpen opbouwen, opeens bedreigd werden met uitzetting. De met name oudere generatie wil terug naar het gevoel van soevereiniteit van vlak na de oorlog. “We hebben de oorlog gewonnen, Churchill wist het volk te verheffen, maar nu herkennen ze zich niet meer in de globaliserende digitale en snel veranderende wereld. Ze willen terug naar de jaren ’50 en ’60, maar die tijden zijn voorbij.”

Rita ontmoette Rod in Het Apollo hotel, waar ze beiden werkten. Ze hielden van reizen en gingen o.a. naar Nepal en Afghanistan met de rugzak. Avontuurlijk en hardwerkend. “Op een woonark en met een tuinhuis op Amstelglorie, zijn we altijd druk in de weer.” Ze hebben altijd op dezelfde plek gelegen en zijn nu zo’n beetje de langste bewoners uit de buurt. “De mensen waren aan het schaatsen buiten en wij brandden een houtkachel, die we mee hadden genomen uit Engeland. Nu hebben we die weggegeven aan ‘Huis te Vraag’, een historische plek bij de Schinkelkade, waar nu een begraafplaats is.” Twee jaar lang leefden ze ook zonder water en stroom en gingen ze naar het Badhuis op het Smaragdplein om te douchen.

Mijn ouders zijn de eersten die in vrede werden geboren
Net als dat er in Amerika vriendengroepen en families tegenover elkaar zijn komen te staan in hun verdeeldheid over Trumps politiek, is er ook bij veel Engelse families een tweedeling te zien; voor of tegen een (harde) Brexit? Zelfs de broer van premier Boris Johnson stapte begin september op als parlementslid en onderminister, omdat hij een Brexit niet in het landsbelang acht.

Rita: “Mijn ouders zijn de eerste generatie in vrede geboren en mensen vergeten wel eens dat de Europese Unie een belangrijk aandeel heeft in het bewaren van die vrede.”

Deal or no deal, het Verenigd Koninkrijk treedt donderdag 31 oktober uit de Europese Unie. Althans, bij het ter perse gaan van deze krant is dat de belofte van de Britse premier Boris Johnson. Waarschijnlijker is dat ze nog uitstel aanvragen en er een nieuwe stemming komt over wel of geen Brexit. Rita en Rod hebben in ieder geval hun hotelkamer in Wijk aan Zee geboekt. Samen met duizenden anderen zullen ze het evenement “BREXIT AAN ZEE” bijwonen op 31 oktober en Engeland uitzwaaien op het strand. Uit de luidsprekers zal ‘We’ll meet again’ en ‘Het is stil aan de overkant’ klinken en zoals het de Britten past zullen Rita en Rod ook deze dag met gepaste humor afsluiten.

www.bbc.co.uk/programmes/m00081sd

www.huistevraag.nl

www.brexitaanzee.nl

Dit schooljaar is een 2 VWO klas begonnen met een nieuw project genaamd Sisterschools. De kinderen krijgen via mail en sociale media de kans om kinderen van dezelfde leeftijd op een school in Kenia, te leren kennen. Tijdens de les hebben ze gewerkt aan verschillende opdrachten, die erop gericht zijn bewustwording te creëren over elkaars leefomstandigheden en opvattingen.

“Engels spreken in een echte context is een pré.”, zegt Daphne. “Het is heel interessant om te zien en horen hoe het daar is.” Ook voor de kinderen in Kenia is het een eyeopener om de filmpjes van het Berlage Lyceum te bekijken. Alleen al het feit dat ze op de fiets naar school gaan en een kantine op school hebben, is interessant.

Slapen op school
De kinderen zijn enthousiast, alhoewel het soms lang wachten is op een reactie uit Kenia. Waar wij hier met digi-borden, I-pads en laptops werken bestaat het lokaal daar uit wat bankjes, kale muren en geen enkele vorm van aankleding. Sommige van de kinderen wonen ook in de school, waar ze eten en kleding krijgen, naast onderwijs. De St. Elisabeth school in Nairobi, waar de kinderen van het Berlage nu een band mee hebben is opgericht door Mary Mungay, die zelf vanaf haar 13de geen onderwijs meer mocht volgen. Zij wil de meiden uit de nabijgelegen slum wel de kans geven een middelbare school diploma te halen en is heel blij met het Sisterschools programma.

Tweerichtingsverkeer
Het project is een gelijkwaardige educatieve uitwisseling. Het is dus geen ontwikkelingsproject met éénrichtingsverkeer, maar er wordt aan beide kantenvan elkaar geleerd. De duurzame relatie die daarbij wordt opgebouwd tussen de kinderen, docenten en scholen onderling, heeft een enorme impact.
In Amsterdam alleen al wonen mensen met 180 verschillende culturele achtergronden samen. Ontmoeting, open kunnen staan voor elkaar, elkaar beter willen leren kennen en begrijpen, kun nen behulpzaam zijn in onze steeds complexere wereld, waarin we met heel veel verschillende culturen samenleven.

Meer informatie: sisterschools.eu

Veel oude Pijpbewoners ervaren de verandering van de bevolkingssamenstelling als een achteruitgang. Expats, rijke kopers en Airbnb zouden een vertrouwde sociale omgang in de weg staan. Er zou minder saamhorigheid zijn, geen buurtbinding en geen gevoel van verantwoordelijkheid. Maar klopt dat wel?
Zijn al die nieuwe bewoners en ontwikkelingen echt de oorzaak van het ervaren probleem of zijn ze het gevolg van veel grotere, wereldwijde ontwikkelingen en politiek beleid? En is de culturele en nationale diversiteit in De Pijp niet ook een verrijking?
De Pijp Krant ging op onderzoek uit.

Expats in De Pijp
Er komen steeds meer buitenlanders in De Pijp, niet alleen toeristen, maar ook expats. Overal zijn eettentjes met lekkernijen uit verre landen. Op straat hoor je talen uit alle windstreken en er zijn speciale expat-avonden en evenementen gericht op niet-Amsterdammers. Zo programmeert Rialto, het filmhuis op de Ceintuurbaan, arthouse films met Engelse ondertiteling tijdens ‘Expat Monday’. Loic, vrijwilliger bij Rialto, kwam in 2014 vanuit Parijs hier wonen. Hij wilde Nederlands leren en op plekken komen waar hij ook de ‘gewone’ Amsterdammer zou ontmoeten. En omdat hij zich meer aangetrokken voelde tot een NGO dan het bankwezen, verruilde hij zijn werkgever ABN AMRO voor ontwikkelingsorganisatie Cordaid. Hij houdt ervan om mensen uit andere culturen te ontmoeten, is wereldburger en houdt van de sfeer in Amsterdam. Hij heeft de Pijp wel zien veranderen in de afgelopen vier jaar. De kleine lokale winkeltjes maken meer en meer plaats voor hippe tenten, zoals De Scandinavian Embassy aan het Sarphatipark, met een Zweedse eigenaar.

Double cream
In de Ferdinand Bolstraat opende Kelly’s Expat Shopping recentelijk haar deuren. “Allemaal producten uit onder andere Amerika, Australië en Engeland, die je niet zo in de supermarkt kunt kopen”, zegt Florence, de nieuwe eigenaar. Zij huurt het pand voor een behoorlijke prijs, maar zit dan ook op een toplocatie, dichtbij halte De Pijp van de Noord/Zuidlijn. De meeste klanten zijn toeristen en expats, maar ook de Nederlandse Rienke gaat weg met een goedgevulde tas. Zij vindt het een verrijking van de stad dat meer buitenlanders zich in Amsterdam vestigen. “De diverse culturele activiteiten en bijeenkomsten die de stad rijk is, leiden tot verbinding met mensen uit andere culturen.”

Hugh werkt sinds twee weken bij Kelly’s en is zelf kind van expats. Zijn vader werkte voor Unilever en zo kwam hij als jongetje van Engelse ouders uiteindelijk in Amsterdam te wonen. “Het blijft altijd een beetje voelen alsof je tussen wal en schip valt”, antwoordt hij in vloeiend Nederlands op de vraag of hij zich Amsterdammer voelt.
“Amsterdam is in Nederland de stad met gemiddeld de meeste expats”, vertelt Florence, die marktonderzoek deed voordat zij de winkel in de Ferdinand Bol opende. Het winkelaanbod varieert van mince pies tot Christmas crackers en de winkel ligt nu vol met allemaal typische paasproducten. “Wil je een Amerikaans recept maken en heb je ‘double cream’ nodig, dan ben je hier aan het juiste adres.”

Voordat Rienke de winkel verlaat zegt ze: “Bij Universal, waar ik werk, heb ik expat-collega’s die geen betaalbare woning vinden en moeten uitwijken naar plekken buiten de stad. De vrije sector is voor sommige expats ook te duur. Net als de oorspronkelijke Pijpbewoners worstelen nieuwkomers ook met te hoge woonlasten.” Loic beaamt dat, al is Amsterdam wat betreft huizenprijzen nog steeds 40 procent goedkoper dan Parijs.

Airbnb in De Pijp
Met het oog op een levendige, plezierige Pijp is het hoe dan ook een goed idee om open te staan voor nieuwkomers en te luisteren naar hun verhalen. Wij waren benieuwd naar het verhaal van een Airbnb-verhuurder, maar vonden niemand die met ons wilde praten, helaas. Veelzeggend is het wel. Je zult maar aangekeken worden als iemand die de woningnood uitbuit en sociale huurwoningen aan de woningvoorraad onttrekt.

Wanneer het gaat over Airbnb is het belangrijk een onderscheid te maken tussen vakantieverhuur van hele woningen en Bed and Breakfasts (B&B’s). B&B’s betreffen een kamer in een appartement, soms met gebruik van keuken. Daar zijn de bewoners feitelijk aanwezig en wordt er dus geen woning aan het woningbestand onttrokken. Uit cijfers van de Gemeente Amsterdam blijkt dat dit maar 8 procent van de aangeboden woningen in De Pijp betreft. Via Airbnb werden in De Pijp in 2018 in totaal 1.769 woningen aangeboden. Airbnb verstrekt geen gegevens over de feitelijke verhuur. Het is daardoor onduidelijk of de regel wordt gehandhaafd dat er niet meer dan 60 (vroeger) of 30 dagen (nu) dagen per jaar mag worden verhuurd – de Gemeente kon geen statistische gegevens over uitgedeelde boetes verstrekken! Het is dus aannemelijk dat woningen inderdaad het hele jaar worden onttrokken aan het (sociale) woningbestand. Bekend is al lang dat veel verhuurders helemaal niet in Amsterdam wonen, soms zelfs niet in Nederland. Je zou kunnen stellen dat het negatieve imago van Airbnb-verhuurders in het algemeen gebaseerd is op feiten.

Van Londen tot Tokyo
Mensen die een deel van hun woning wél volgens de regels verhuren, hebben niet zelden last van het negatieve imago van Airbnb, terwijl het gewoon buurtbewoners zijn met wat extra inkomsten.

Een van die B&B-verhuurders, die zijn naam liever niet in de krant wil hebben, verhuurt een kamer in zijn huis en woont al zijn hele leven in de Pijp. Hij wijst erop dat het woningprobleem in de Pijp een mondiaal probleem is: er zijn zoveel wijken waar het steeds moeilijk wordt betaalbare huur- of koopwoningen te vinden, van London tot Tokyo. “Het Airbnb-fenomeen speelt hierin maar een beperkte rol”, zegt hij en in zijn geval eigenlijk helemaal niet, omdat een kamer tijdelijk aan een gast wordt verhuurd. Een kamer die anders helemaal niet apart bewoond zou kunnen worden. “Er zijn veel verhuurders (hosts) zoals ik in De Pijp. Omdat die zelf aanwezig zijn, is de kans dat gasten zich misdragen klein.” Zorgelijk vindt hij de ontwikkeling in De Pijp zeker: “De huizengekte wordt veroorzaakt door de prijsopdrijvende praktijken van de banken. Het mondiale systeem dat banken in staat stelt geld op papier te scheppen, gaat een keer instorten. Pas als dat gebeurt, zullen de huizenprijzen zakken. Tegelijkertijd zijn we bezig uitwassen te verzachten met goede 30-dagenmaatregelen voor Airbnb, maar het lost eigenlijk niets op. Wie al een paar panden bezit kan doorgaan met opkopen en investeren met goedkoop geld en verbouwen tot boven de huurgrens. Er is geen wettelijke rem en hebzucht is nu eenmaal een menselijke eigenschap.”

De Pijp, met zijn eerdaags gemengd socio-economische karakter, heeft zijn voorraad aan sociale huurwoningen de laatste tijd flink zien dalen. Dit gebeurt in heel Amsterdam: woningcorporaties verlaagden hun aandeel van sociale-huurwoningen tussen 2007 en 2017 van 50% naar 39%. In De Pijp is dit aandeel zelfs gedaald naar 35,6%.

Vrije Markt
“Het stelsel is kapot,” zegt Oscar Vrij van WOON-team Zuid. “Het woningwaarderingsstelsel heeft zijn beschermende karakter verloren. Sociale huurwoningen worden beoordeeld op basis van een puntenstelsel. Wanneer een woning voldoet aan een bepaald aantal punten kan de woning worden verkocht en verhuurd op de vrije markt. Sinds 1 oktober 2015 wordt de WOZ-waarde meegeteld in het woningwaarderingsstelsel. En die WOZ waarde is nu zo hoog dat vrijwel alle sociale-huurwoningen in De Pijp genoeg punten hebben om geliberaliseerd te worden.”

Deze ‘vrije markt’ heeft vooral effect op sociale-huurwoningen in particulier bezit. Deze kunnen kadastraal gesplitst worden om vervolgens te worden verkocht. Doordat vrijwel alles nu dankzij het nieuwe woningwaarderingsstelsel geliberaliseerd is, kan dit op grote schaal gebeuren: de rem is eraf.

Lucratieve prijsopdrijving
Op een zondagse leegverkoop spreken we kort de beheerder van een pand waarin elf kleine creatieve bedrijfjes zaten. De Gemeente heeft het pand verkocht voor 1,6 miljoen en nu komen er dure appartementen in. Dus ja, zo beschermt de Gemeente de eigen panden niet eens tegen de lucratieve prijsopdrijving van wonen.

“Als je als bewoner een goed idee hebt om de buurt te verbeteren, zijn er vaak allerlei subsidiemogelijkheden om gezamenlijk in actie te komen. Zo wordt er momenteel gewerkt aan de verbetering van het Smaragdplein, waar een nieuwe voetbalkooi komt. Dit zal de geluidsoverlast verminderen en het samen opnieuw inrichten van het groen op het plein is weer goed voor de saamhorigheid tussen buurtbewoners. Je hoeft als bewoner dus niet langs de zijlijn te staan kijken naar wat er wel of niet goed gaat in je buurt. Je kunt zelf meedoen.”

Vriendin
Daniël, die hiervoor op stadsniveau werkte om de jeugdwerkloosheid aan te pakken, houdt van Amsterdam en dit werk, waarin hij met veel verschillende Amsterdammers samenwerkt. Ieder jaar worden er gebiedsplannen gemaakt en eens in de vier jaar stelt het stadsdeel de gebiedsagenda op. In die agenda wordt vastgelegd wat de komende vier jaar de prioriteiten zijn; de gebiedsplannen, die tot stand komen in overleg met bewoners, ondernemers en professionals van instellingen, geven een overzicht van onderwerpen die dat jaar extra aandacht krijgen. Zo is er bijvoorbeeld lang gewerkt aan de ontwikkeling van het gebied rond het Asscher-terrein, waar onder andere het theater CC Amstel en de bibliotheek nieuwe huisvesting hebben gevonden.
Daartegenover ligt Cinetol, café en broedplaats en toevallig ook de plek waar Daniël zijn vriendin heeft ontmoet. “Eén van mijn favoriete plekken in de buurt.”

In de Pijp/Rivierenbuurt werken vijf gebiedsmakelaars.
Daniël de Groot is voor bewoners van de Hemonybuurt, de Willbrordusbuurt en de Diamantbuurt bereikbaar op 06 2276861 of via d.c.de.groot@amsterdam.nl

Kijk een filmpje waarin Daniël de Groot zich voorstelt.