Weg met het wegwerpen!

Woensdagavond, 11 juli, was het zover. Bij binnenkomst in het Wijkcentrum Ceintuur, even over aanvangstijd half acht, waren de aanwezige drie reparateurs al bezet.

Er lijkt behoefte aan zo’n laagdrempelige hulp bij computerproblemen. De koffie en thee staan klaar en ik luister en kijk mee naar de computerproblemen van anderen; een pc waarmee het niet meer lukt om het internet op te gaan en twee laptops zonder beeld (één vertoont nog slechts een groen scherm en de ander een zwart-wit scherm).

De sleutelaars gaan al pratend aan de slag en vertellen ondertussen over de mogelijke oorzaken van het probleem. Het innerlijk van de pc en de laptops wordt blootgelegd en moederbord, harde schijven en videokaarten worden zichtbaar gemaakt. Hart en geheugen van de machines worden onderzocht, op zoek naar de juiste diagnose. Ook onderling wordt er door de reparateurs overlegd in soms onbegrijpelijk jargon. Ze willen niets over het hoofd zien en er alles aan doen om het probleem te verhelpen.

Een inmiddels gearriveerde vierde helper, gaat weer terug naar huis en komt terug met een compressor, waarmee de ventilator van een computer met perslucht schoongeblazen kan worden. Geen moeite is te veel. Inmiddels komen er druppelsgewijs meer ‘klanten’ binnen. Voor iedereen wordt de tijd genomen. Sommige problemen zijn eenvoudig te verhelpen, soms is het een kwestie van een enkel per ongeluk geblokkeerd knopje of het opschonen van het beperkte werkgeheugen van een tien jaar oude laptop. In het geval van een niet te repareren beeldscherm van een laptop wordt de voorbereiding getroffen voor het gebruik van een extern beeldscherm, zodat de laptop toch nog te gebruiken is.

Op twee computers wordt opnieuw de software geinstalleerd waarmee men het internet op kan. En in het geval van de laptop die niet te repareren blijkt, worden alle gegevens van de harde schijf in veiligheid gebracht, zodat er niets verloren gaat. De kapotte aansluiting van het door mij meegenomen externe geheugen wordt gesoldeerd, tevergeefs. Maar ik krijg een adres mee van een specialist op dit gebied en advies waarop te letten bij een volgende aanschaf. Er valt veel te leren deze avond. En het is ook nog eens heel gezellig.

De deskundigen blijken overigens geen computer-professionals, maar loodgieter / fietsenmaker, psycholoog / marktonderzoeker en directeur van een verpleeghuis. Hun computerkennis lijkt meer het gevolg van een uit de hand gelopen hobby. Alle hulp is gratis, op tafel staan potjes voor een vrijblijvende tegemoetkoming in de materiaalkosten. Een half uur na de aangekondigde sluitingstijd is er nog volop actie in de tent en ga ik wijzer de deur uit.

Maar ook enigszins bedrukt, in het besef dat de pc die ik twee maanden geleden als grof vuil op de stoep heb gezet, waarschijnlijk nog te redden was geweest.