waar is Jimi?

In augustus vorig jaar is er bij hem longkanker geconstateerd en in het najaar is hij hiervoor behandeld. De behandeling is goed aangeslagen, de longtumoren zijn verschrompeld en (belangrijk): hij heeft zijn haardos nog !

Behalve om zijn muziek is hij vooral geliefd en bekend om zijn vrolijkheid, maar zijn hese stem en aanstekelijke lach worden al enige tijd gemist in de buurt.

Er zijn briefjes en affiches met foto’s en het laatste nieuws over Jimi opgehangen bij diverse middenstanders in de buurt. Zo werd de buurt op de hoogte gehouden over het wel en wee van deze straatmuzikant. Initiatiefnemer is schrijver en buurtbewoner Ton Meurs, die tevens opriep een sms te sturen aan Jimi om hem een hart onder de riem te steken. Honderden buurtbewoners hebben aan de oproep gehoor gegeven en dat heeft hem enorm goed gedaan. Hij lag twee weken in het ziekenhuis en daarna verbleef hij nog zeven weken in een verpleegtehuis. Voor hem, die zo gewend was voor zichzelf te zorgen en te genieten van het leven op straat, viel er de afgelopen maanden weinig te genieten.

Na de kerstdagen kwam hij weer thuis. Ik zocht hem op in zijn huis in Amsterdam-Oost.

Als ik de trap oploop, komt de muziek van Jimi Hendrix mij al tegemoet. Jimi heeft een dvd op staan van zijn grote voorbeeld: Jimi Hendrix. Hij raakt in vervoering als hij naar de beelden kijkt en de muziek hoort. Zijn ogen volgen de bewegingen van Jimi Hendrix en met zijn armen doet hij ze na. Het is alsof hij de film voor het eerst ziet. Tijdens mijn bezoek pakt hij regelmatig zijn gitaar, maar omdat hij vier maanden niet heeft gespeeld, is het eelt op zijn vingers weg en doet het pijn aan zijn vingertoppen. Hij vertelt over wat hij allemaal heeft doorgemaakt de laatste tijd, maar moet zijn verhaal regelmatig onderbreken om even flink te hoesten. Hij raakt snel buiten adem, zegt hij, en voelt zich vaak erg moe. In deze conditie is het niet mogelijk terug te keren naar de Ferdinand Bolstraat, daar baalt hij van, want hij mist zijn werk ontzettend.

Als ik op een woensdagmiddag in januari door de Ferdinand Bolstraat loop, speelt voor de Hema een jonge accordeonist. Jimi’s hoekje links is leeg. De dames van de koffiebar van de Hema missen hem. “De laatste keer dat we hem zagen, zei hij dat hij alleen nog op zaterdagen zou komen, maar we hebben hem daarna niet meer gezien. Het is zo’n lieve man”. Ze noemen hem Jimi ‘onze muzikant’. Nu blijven regelmatig mensen staan om het laatste nieuws te lezen over Jimi op het affiche, wat op het raam is geplakt. Zijn klapstoeltje staat nog steeds bij supermarkt Coöp, waar hij het altijd stalde. Het staat geduldig te wachten tot de eigenaar het weer meeneemt naar de vertrouwde plek.