Tweede gebruik: Goud bij vuilnis

’s Avonds laat, terugfietsend door de Kuipersstraat, zie ik bij het vuilnis twee houten roze geschilderde keukenstoeltjes staan. Ze zien er zo fris uit, wat is er mis mee dat ze bij het vuil zijn gedumpt?

Terwijl ik ze bekijk, hoor ik een zware mannenstem achter me: “Alles kan je vinden bij het vuil!”

Als betrapt draai ik me om en zie een man met een fiets aan de hand, een grote bruine leren tas aan het stuur. Ik bekijk de stoeltjes nog eens, ga op eentje zitten om uit te proberen en til hem vervolgens op de bagagedrager van mijn fiets. “Gewoon meenemen, alles gooien ze weg. Wat er mis aan is? Waarom neem je die andere ook niet mee? Er ontbreekt alleen een scherfje aan. Een likje verf, klaar is ie!” roept hij me toe.

Hij begint te vertellen. ’s Avonds struint hij het vuil af, voorafgaand aan de vuilnisman. Hij doet dit als hobby. Zijn specialiteit is vinyl. De platen en CD’s, die hij vindt, verkoopt hij weer. Vooral in De Pijp? “Ja, tegenwoordig heb je in sommige stadsdelen van die clicko’s, waar het vuil in gedumpt wordt. Ik heb wel eens gezien dat iemand een hele zak vol platen erin gooide! De hele prachtige stapel verdween zomaar in de donkere diepte!”

De man steunt op zijn fiets en zegt vertrouwelijk: “Je vindt hier hele waardevolle dingen. Alles pik ik van de straat op en verkoop het weer. Er ligt goud op straat. Letterlijk. Ik heb er een keer een hele zak mee gevonden.” Een zak met goud?! “Ja, je hebt wel dat ze die huisjes hier gaan verbouwen en dan het oude huisraad eruit halen en in de container dumpen. Ik bekijk dat. Scheur ik een zak open, komt daar ineens een zak met sieraden tevoorschijn: Goud, ringen, armbanden.” En wat heeft u er dan mee gedaan?” “Gewoon, bij de pandjeszaak verkocht.” Hij stapt op z’n fiets en verdwijnt. Een schim, rondspiedend door de straten in De Pijp, op zoek naar blinkend goud.