Rond Willems bankje blijft het ouderwets gezellig

Bij Willems bankje: Willem, Thea, buurman Mo met zijn dochtertje Yara en Bikkel, het hondje van Willem

Willem (74) woont sinds zijn twaalfde in De Pijp. Hij heeft altijd in de bouw gewerkt, nu zit hij voor de deur van zijn huis lekker te genieten van een sigaretje: “Dat bankje staat er anderhalf jaar, een Eldorado is het. Ik heb ‘t neergezet om er zelf op te zitten, maar het is een aanlooppunt geworden.” Thea (78), een van de vaste bankzitters, reageert met onvervalste Amsterdamse humor: “Ik zit hier tot vervelens aan toe. Als ik boodschappen doe, dan ga ik op de terugweg een uurtje hier zitten. Ja, ik vind het rot voor hem, dat ie steeds tegen mijn kop aan moet kijken.” Er wordt veel gelachen op Willems bankje aan de Van Hilligaertstraat.

Vroeger kende Willem al zijn buren. Mensen zaten bij elkaar op de stoep voor een praatje en iedereen hielp elkaar. Zijn vrouw bracht regelmatig een pannetje eten naar een eenzame buurman. Thea vindt dat de buurt best is veranderd. ”Er wonen nu allemaal VIP’s, of hoe heet dat? Yuppen ja. Vroeger haalden we boodschappen voor elkaar. Als ik een lekke band stond te plakken, dan kwamen ze me meteen helpen. Nu doen ze dat niet meer. Maar zolang er zulke mensen zijn – ze knikt naar Willem – dan ben ik blij.” Willem: “Het is een andere mentaliteit, ze zeggen niet eens goeiemorgen. Ze vinden dat normaal. Nou, ik niet. Gedag zeggen, dát is normaal."

Gelukkig is Mo er wel, de Marokkaanse buurman die iedere dag checkt of Willem nog leeft. Dan kijkt ie naar binnen en steken ze allebei hun duim omhoog.

Waterbed
Willem legt graag een biljartje bij café Chris Scholten. “Maar niet iedere keer hoor.” Hij wrijft zijn duim en wijsvinger over elkaar in het bekende geldgebaar. “Iedere keer 2,20 voor een biertje. Leuk voor af en toe, maar niet te doen met een AOW’tje.”

Aan de bar van café Chris Scholten vertelt Gerty dat ze de veranderingen in de Pijp juist geweldig vindt: “Ik ben een echte Pijpenaar. Toen ik klein was, kotsten ze op de buurt, het was voor armoedzaaiers. Maar het is enorm veranderd, het is een prachtige buurt geworden.”

Bij vuilnisman Guy – “ik ben Mokum” - op de hoek zit een echte yuppentent. Twaalf euro voor een borrelhapje. Guy: “Ik ga dat niet betalen, ik kan zelf ook koken en ik heb ook kruiden in huis. Ik zou wel tips kunnen vragen aan die chef, maar daar heb ik het te druk voor, met mijn werk en met mijn eigen zaken. Als je ooit een kast nodig hebt, of een bed of een spiegel: ik heb alles. Nog een tapijt nodig? Een lamp of een waterbed? Daar heb ik er twee van.” Guy houdt van yuppen, maar ze moeten niet naast hun schoenen gaan lopen. “Doe normaal, zoals iedereen, en ga niet denken dat je slimmer bent of succesvoller.” Guy vindt het belangrijk dat mensen eerlijk zijn en zich aan hun afspraken houden. “Integer, dat bestaat haast niet meer, het is een romantisch iets tegenwoordig. Ik zeg: behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden."

Terug

Rond Willems bankje blijft het ouderwets gezellig

Laatste editie