Op weg naar laagdrempeligheid

“Een bindend centrum. Voor en door iedereen. Met echte betekenis voor de buurt”, waren de woorden die rond de opening uit de mond van de toenmalige wethouder Lieke Thesingh rolden. Het buurthuis in de Diamantbuurt moet uniek voor Nederland worden. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is, moeten buurtbewoners zelf ideeën aandragen, initiatieven ontwikkelen en plannen uitwerken. Buurt- en opbouwwerk moeten als het ware door de bewoners zelf ter hand genomen moeten worden.

Het zou niet reëel zijn om te verwachten dat alle mogelijkheden die De Edelsteen biedt meteen optimaal benut worden. Het gebouw is groot en beslaat twee gerenoveerde basisscholen met legio ruimtes, zoals een prachtige computerruimte, een blitse restaurantkeuken en een mooie sporthal. Het centrum is een pronkstuk voor de buurt.

Naambordje
De bezettingsgraad van de verschillende ruimtes kan nog behoorlijk omhoog, maar het is voor buurtbewoners niet makkelijk om ideeën kant-en-klaar uit te werken. Bij de organisatie van een gymnastiekclubje, een talentraining of een sieradencursus komt behoorlijk wat kijken. Hoe peil je de animo, hoe leg je een docent vast en hoe regel je de veiligheid, het materiaal en de inschrijvingsformaliteiten? Het zijn vragen die allemaal aan de orde behoren te komen.

Anna Prins van Combiwel en Mayra Paula van Wijkcentrum Ceintuur zien er namens De Edelsteen op toe dat enthousiaste en creatieve buurtbewoners hun ideeën omzetten in concrete activiteiten. Eigenlijk moeten ze hun eigen ideeën matigen, maar ze knijpen nog wel eens een oogje toe als hun hulp ingeroepen wordt, terwijl het toch eigenlijk de bedoeling is dat mensen meer uit eigener beweging regelen. Ze zijn nog een onmisbare schakel om zaken van de grond te krijgen. Aanloopmoeilijkheden hebben de gang van zaken bemoeilijkt. Het buurtcentrum leeft voor buurtbewoners nog onvoldoende zichtbaar. Paula: “De start is niet helemaal ideaal. De opening van het gebouw was een succes, maar we waren er nog niet helemaal klaar voor.”

Prins: “Simpele dingen als een naambordje en bewegwijzering waren nog niet geregeld. Ook de informatievoorziening, bijvoorbeeld via internet is nog onvoldoende. Dingen moeten nog op gang komen.” In oktober wordt geëvalueerd hoe het De Edelsteen vergaat.

Heikel
Het deurbeleid blijft een heikel punt. Een kleine kern van jonge potentiële ordeverstoorders is ongewenst, waardoor iedere bezoeker moet aanbellen. Daardoor lijkt het gebouw juist voor de argeloze bewoner een onneembare vesting. Niet iedereen zal aanbellen om binnengelaten te mogen worden. Om werkelijk laagdrempelig te worden, zal zowel via publiekscampagnes als bij de ingang duidelijker gemaakt moeten worden dat het centrum voor (bijna) alle buurtbewoners toegankelijk is. Eerst zullen de bewoners alle mogelijkheden van het gebouw en het centrum willen zien, voordat de stroom aan nieuwe ideeën in bruisende activiteiten omgezet worden. Het gebouw biedt bewoners alle mogelijkheden, maar de sleutel tot succes is toegankelijkheid.