Mag ik even trots zijn op onze buurt?

Tijdens het voorstelrondje besef ik meer dan ooit de waarde van dit festival. Sonja, een nieuwe bewoonster in de buurt die al weken lang bezig is met de uitnodigingen, de proeverij en presentatiemarkt, Bart die om de hoek woont en de hele dag met zijn verteltheater op gaat treden, Wil die ondanks haar pijnlijke schouderblessure de hele dag de informatietent zal bemensen, Claartje die graag wat om handen heeft en heel geduldig de honderden naambordjes heeft gemaakt en allerhande klusjes oppakt, Safae die haar helpt en op de dag zelf voor alle vrijwilligers steun en toeverlaat is, Inge die al jarenlang van de partij is en met verve de koffie en thee verzorgt, Ayse die samen met vriendinnen een pannenkoekenfestijn organiseert, Erika die weer heel creatief met weinig middelen een enorm programma voor kinderen neerzet, Femke die in de voorbereidingen heeft geholpen met de website en alle bands zal ontvangen, Niesje die oplettend en toegewijd de buurtbrunch verzorgt, Carlijn per ongeluk in de organisatie verzeild geraakt en nu allerhande klussen doet, Justus die een jongerenpodium voorbereid, opzet en uitvoert, Martin die professioneel het hoofdpodium coördineert en de optredens aankondigt. Maarten al jarenlang rots in de branding van De Pijp Krant en huisfotograaf van het Nazomerfestival.

En dan al die mensen die niet konden komen vanavond. Iedereen keihard bezig en betrokken. Allemaal met eigen motivatie, maar met hetzelfde doel: er samen een geweldige dag van maken. Ik ben trots op mijn eigen buurt.