“Maak van de Ceintuurbaan weer een avenue!”

Ben jij religieus? Henk Schiffmacher: “Ik ben wel gelovig opgegroeid, maar praktiserend ben ik niet. Ja, ik heb geleerd zorg te hebben voor andere mensen. Dat is nu wel belangrijk. De winter staat voor de deur, de prijzen schieten omhoog, maar de AOW niet. Ach, alle religies prediken de zorg voor een ander. En ja, ik doe ook mijn best. Wat ik kan geven geef ik. Zo is een ontwerp van mij vorige maand geveild voor slachtoffers van seksueel geweld en in de Sint Nicolaaskerk gezet. Dat is toch mooi, dat een tattoo in de kerk komt. Dan heb ik het niet verkeerd gedaan. De samenleving is nu veel te veel gericht op geld verdienen. Alles draait er om. De kwaliteit van de maatschappij meet je af aan hoe er met zwakkeren wordt omgegaan. Veel mensen hebben veel meer ondersteuning nodig dan ze nu krijgen. Hoeveel mensen leven er niet op straat, verwaarloosd door de samenleving?”

Verborgen grandeur
“Wat zou het mooi zijn als alle oude gevels op de Ceintuurbaan weer tevoorschijn zouden komen. Die straat heeft een achter platen verborgen grandeur! Winkelketens hebben de schoonheid verstopt om strakke gevels te krijgen. Haal al het houtwerk en glas in lood weer naar voren! Maak van de Ceintuurbaan weer een avenue! Als in Parijs! Toen wij het pand betrokken hebben we de boel open getrokken en kon het pand ons zelf vertellen hoe het opgeknapt moest worden. De hele straat kan dat vertellen! Maar dan moet het niet alleen over geld gaan. Misschien moeten we kleine neringen als smaakmakers juist helpen. De duizenden euro’s huur zijn voor hen niet op te brengen. Belettering aan laten brengen door letterkunstenaars in plaats van het gebruik van plastic letters en letterbakken. Als je zulke dingen doet leeft zo’n straat en buurt weer helemaal op..”

Larvenbak
“Ergernissen over de veranderingen in De Pijp zijn er helaas genoeg. De zooi die verkeerd geplaatste fietsen met zich meebrengt; half gegeten maaltijden die op straat worden geslingerd voor de ratten, raamrokers die hun peuken achteloos naar beneden gooien. Honderden raap ik op! En dan ondernemers die hun stoep laten vervuilen, want ‘het is niet van mij’. Ja, ja, zorg gewoon voor je omgeving, jouw stukkie stoep en straat. Het is niet alleen een geldkwestie. Veel mensen zijn voornamelijk op zichzelf gericht en hebben geen oog voor hun omgeving. Al die mensen die met oortjes in lopen te kletsen: ‘Jahaa, ik kom eraan hoor.’ En de yoga-beoefenaars die rustig op hun fiets de hele stoep in de verkeerde richting afrijden, in plaats van over te steken, of met een larvenbak breeduit een doorgang versperren of gauw nog ergens langs snijden. Je hebt zo een ongeluk. Het zou voor mij trouwens goed zijn om ook eens aan yoga te gaan doen, gezien mijn gewicht. Daar niet van.”

Wapen van Amsterdam
We praten natuurlijk ook over tattoos. Henk: “Er zijn van die influencers met allemaal dezelfde neuzen, die een tattoo laten zetten met een boodschap voor zichzelf. Het woord ‘breathe’ op hun arm, gericht op hun eigen blik, zodat ze het zelf goed kunnen lezen. Opdat ze het niet vergeten zeker. Mensen die het holocaustnummer van hun overleden grootvader op hun arm laten tatoeëren begrijp ik beter. Een tattoo is non-verbale communicatie. Kan ook niet verboden worden. Er is vrijheid van meningsuiting hè! Het is een taal, verbonden aan een (sub)cultuur, religie, geneeskunde zelfs. Er was een tijd dat er getatoeëerd werd op reumatische plekken, in de hoop op genezing, of misschien gewoon als bezwering.

Bij ons worden de drie kruisjes van het wapen van Amsterdam misschien wel het meest gezet. Amsterdamse trots. Helemaal als het hele wapen wordt gezet, inclusief de keizerskroon. Weet je dat die erop kwam nadat keizer Maximiliaan van Oostenrijk naar Amsterdam kwam voor genezing in de tijd van het Mirakel? (Een in het vuur gegooide ouwel vatte geen vlam – RG) Het is dezelfde kroon die op de Westertoren staat, geschonken door de keizer toen hij genezen bleek.“

“Er kwam ook eens iemand die vijf namen aan elkaar wilde laten zetten. Dat bleken de namen te zijn van drie overleden parkieten en twee overleden katten. Dat is dan gewoon heel dierbaar. Die kwam met haar laatste centjes zo van de voedselbank.”