Leugendetector

Gaat het niet een beetje ver om De Pijp Krant met de New York Times te vergelijken? Nee, eigenlijk niet. Ze worden allebei gemaakt door een gedreven redactie die kritisch om zich heen kijkt, maar ook zijn lezers wil vermaken en verbinden. Alleen de schaal is anders.

De Verenigde Staten kent inmiddels grote witte vlekken op de kaart waar geen papieren krant meer te krijgen is. De mensen worden afhankelijk van internet en social media. We hebben de effecten daarvan gezien. Algoritmen duwen de kijker in hun eigen informatiebubbel. Een giftige combinatie van platvloersheid en manipulatie brengt populisten aan de macht.

Een geruststellend contrast dan, zo’n groepje Tweede Kamerleden dat politici aan de tand voelt over de kindertoeslagaffaire. Af en toe streng, maar vooral pogend om processen te begrijpen, tot in detail. Saai is goed! De pers was belangrijk bij het naar boven halen van het toeslagenschandaal en recentelijk het complotdenken binnen een partij die door veel aanhangers tot voor kort nog acceptabel kneiterrechts werd gevonden. Als de geschiedenis iets leert, dan wel dat extreem gedachtengoed ons nooit verder heeft gebracht.

Terug naar De Pijp Krant. Deze editie is weer rijk gevuld met cultuur, achtergronden bij het rapnieuws, (inter)nationale hulp en het eigengereid handelen van gemeente en woningcorporatie. Inderdaad, kritisch op Pijpse schaal, maar ook op stadsdeel- en wijkniveau is humbug, draaikonten en onwaarheid nooit ver weg. We zijn nu eenmaal in groepen levende dieren. Des te belangrijker dat De Pijp Krant-antenne uitgetrokken blijft.

Ik bewonder deze redactie. Ik heb ze de afgelopen drie jaar mogen ondersteunen. Bij gebrek aan kopij schreef ik in het begin zelf nog artikelen, maar dat hoefde, helaas voor mij, al een tijd niet meer. De krant loopt als een trein. Ik zwaai af bij het wijkcentrum en zal de krant met zijn redactievergaderingen en het contact met de bezorgers missen. Ze gaan de 50ste jaargang in. Mocht het nodig zijn: steun en help ze, maar vooral, lees die krant!