Krakers in of uit de buurt?

Net voordat dit voorstel werd aangeboden aan de Tweede Kamer was onze verslaggever op pad om bewoners van de Pijp te interviewen over hun ervaringen met krakers. Ze woonde zelf vroeger in één van de ‘Bakkerpanden’. Hier volgt haar verslag:

Ik begon in de Henrick de Keijserstraat, bekend en berucht door de “Bakkerpanden”. Een aantal vroegere bewoners was een half jaar ondergebracht in wisselwoningen. Ze zijn blij weer terug te zijn in “hun straat”. Niet altijd in hetzelfde huis want de meeste appartementen zijn koopwoningen geworden, ondanks de overwinning op projectontwikkelaar Bakker. Tijd voor een feestje zou je zeggen.

Op de aangekondigde dag, het feest ging op het laatste moment niet door, kwam een groep krakers vragen waar het ‘feestje’ was. Ze waren duidelijk niet van plan in de feestvreugde te delen, sterker nog, volgens ooggetuigen waren ze van plan het feest juist te verstoren!

Na deze anekdote kwamen de verhalen pas goed los, over de krakers, de overlast, de herrie, de honden, de wietlucht, de stampende schoenen midden in de nacht boven je hoofd en op de trap. De krakers wekten de indruk op te komen voor de huurders maar volgens de huurders die we interviewden was hun komst de laatste druppel. In dit geval was het middel erger dan de kwaal die Bakker heette.

Een mevrouw kreeg het bijna te kwaad toen ze vertelde dat de krakers die nu in de Verbindingsstraat wonen de huizen willen gaan opknappen samen met de eigenaar. En dat terwijl jonge mensen die zich gewoon inschrijven twaalf jaar op een woning moeten wachten.

Op naar de Verbindingsstraat, kijken of ze al begonnen zijn met opknappen. Het is vroeg, zaterdag rond 12.00 uur. Geen kraker te bekennen, ook niet bij hun café op de hoek.

Een buurtbewoonster vertelt ons dat de krakers voor veel geluids- en andere overlast zorgen. Zij heeft erover gedacht haar woning te verkopen maar ze is bang dat haar huis flink in waarde is gedaald door de aanwezigheid van de kraakpanden.

Een langslopende meneer met hond vertelt over de buitenlandse jongeren die in de huizen wonen, over de drank en de drugs, over het feit dat hij op een ochtend de hond uitliet en dat een paartje op de bank dingen deed die je normaal gesproken binnenshuis doet.

Gelukkig was het nog geen schooltijd. Inderdaad, er staan stoelen en een bank buiten. Zouden ze een horeca- en een terrasvergunning hebben? Daar komen de eerste krakers naar buiten, met een biertje in hun hand. Ze gaan op de buitenmeubels zitten, ik neem maar geen foto’s. Net als de geïnterviewden en de krakers blijf ik liever anoniem.