Inloophuis Amoc: steunpilaar in een vreemde stad ver van huis

Slaapzaal in AMOC aan de Stadhouderskade

De kerstperiode is een eenzame tijd voor mensen die nauwelijks contacten hebben. Maar ondanks de ontkerkelijking in dit land blijft de kerstgedachte dat er voor iedereen ‘plaats in de herberg’ moet zijn. Een eigen bed, of zelfs maar een dak boven het hoofd is echter niet voor iedereen vanzelfsprekend.

Miloslaw had de hele nacht in een portiek in de Hemonystraat gelegen en zijn stem schor geschreeuwd door uren aan een stuk te razen. Een buurvrouw had uiteindelijk maar AMOC, het inloophuis om de hoek gebeld. Een andere buurtbewoner had omstreeks dezelfde tijd de politie verwittigd over de ordeverstoring. Medewerkers van AMOC hadden zich al over Miloslaw ontfermd en probeerden hem te kalmeren toen uiteindelijk de politie arriveerde. Het scheelde de Pool wellicht een boete van 90 euro voor ‘zonder redelijk doel rondhangen’ of eentje van 130 euro voor het ‘veroorzaken van overlast voor omwonenden’, bedragen die voor een dakloze een godsvermogen zijn. De politie stemde in met de aanpak van AMOC. Miloslaw kreeg medicatie, waardoor hij weer aanspreekbaar was. Met zijn medicatie had hij recht op een overnachtingsplek, zodat hij zich, onder toezicht, geleidelijk weer bewust werd van zijn werkelijke toestand: een perspectiefloos leven, ver weg van zijn vaderland en familie.

Geen eten, geen woning
AMOC is een inloophuis voor inwoners uit de Europese Unie die ooit met bepaalde verwachtingen naar Amsterdam kwamen, maar voor wie dromen vervolgens ophielden te bestaan. Het zijn Europeanen die hun baan zijn kwijtgeraakt, zwerven van land naar land, afgingen op mooie verhalen van vrienden, zonder paspoort kwamen te zitten, verslaafd raakten of gezondheidsproblemen kregen. Voor hen is er geen inkomen, geen onderwijs en geen dagbesteding. Medische hulp wordt slechts verleend als hun leven gevaar loopt. Zonder geld komen ze niet aan eten en niet aan een woning.

AMOC krijgt per dag tachtig mensen over de vloer. Ze kunnen koffie of thee krijgen, wat te eten en een douche nemen. Ze kunnen hun kleding omruilen, zodat ze er niet als een zwerver hoeven bij te lopen. Allemaal krijgen ze een maatschappelijk werker tot hun beschikking. Er is er altijd wel een die Spaans, Pools of Oekraïens spreekt. Voor de geluksvogels is er ook nog een overnachting, voor anderen rest de straat.

AMOC is het enige inloophuis in Amsterdam dat zich specifiek op Europeanen richt. Vroeger waren het vooral Duitse junkies die geholpen werden, nu zijn het steeds vaker Europeanen uit landen waar grote werkloosheid heerst of waar de sociale voorzieningen en de opvang nog op poten gezet moet worden: Portugezen, Roemenen en Bulgaren. Voor hen is AMOC de enige instantie waar ze terechtkunnen. AMOC probeert met hen in gesprek te raken en de banden met familie in hun land van herkomst te herstellen. Of in het betreffende land instanties te benaderen, die de mensen kunnen steunen of weer perspectief kunnen bieden. De keuze om terug te keren moet zo een reële optie worden.

Andermans straatje schoonvegen
Overlast zoals met Miloslaw het geval was, doet zich hoogstzelden voor. Tijdens ‘Verborgen parels’, een openhuisfestijn dat onlangs plaatsvond in het Hemonykwartier, toonden buren zich verbaasd dat er pal naast hen een inloophuis voor daklozen huist. Dankzij de gedragsregels die het inloophuis hanteert en die gerespecteerd worden. Hoe moeilijk die soms ook zijn voor mensen die geleerd hebben te overleden in de stadsjungle. Onder de naam AMOC-sweepers maakt een ploegje twee keer daags de straten in de omgeving schoon, zodat AMOC voor de directe omgeving een goede buur is, die snel gemist zou worden als ze ooit mocht vertrekken.

AMOC is op 1e Kerstdag gewoon open. Op 24 december is er een gezamenlijk kerstdiner om even wat warmte, gezelligheid en steun te ervaren. Na de kerst wacht opnieuw het harde, perspectiefloze leven in een vreemde stad.


Miloslaw heet geen Miloslaw; dit artikel is stand gekomen m.m.v. Aki Herlijn van AMOC.