Inburgeren met De Pijp Krant

Wat heeft u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Lamsragout met aardappels, worteltjes en tomatensalade. Ik had nog wat in de diepvries. Die moet leeg, want volgende week ga ik op vakantie. De aardappels en de worteltjes waren vers en de tomaten ook. Die waren bij de Lidl in de aanbieding.

U woont al 26 jaar in De Pijp. Waar woonde u hiervoor?
Ik kwam uit Keulen. Daar studeerde ik theaterwetenschappen. Ik heb voornamelijk voor de Duitse televisie gewerkt en maakte historische documentaires. Als freelancer kon ik hier mijn werk doen omdat opname en montage maar een klein deel van het werk uitmaken. Het voorwerk is niet plaatsgebonden. Ik ben geboren in Gotha, in de voormalige DDR. Op mijn zevende gingen we terug naar West-Duitsland, waar mijn ouders vandaan kwamen.

Wat is dat leescafé eigenlijk?
Sinds tien jaar komen we met een aantal buren bij elkaar en dan mag iedereen vijf tot tien minuten voorlezen. Sinds we met een thema werken is het nog leuker, want dan zie je hoe verschillende mensen over één onderwerp een ander stukje voorlezen. Eén keer hadden twee bezoekers hetzelfde gedicht uitgekozen. Ze droegen het allebei voor, de één vol vuur, de ander langzaam. Bij de één werd je meegesleurd en bij de ander bleef je vol verbazing stil staan en kreeg je diepgang. Op zo’n avond leer je dan via de stem, die zo persoonlijk is, je buren beter kennen.

We zitten nu alweer een tijdje in Coffeeshop YoYo. We mogen het gratis gebruiken en daar zijn we erg dankbaar voor. Mensen moet zich wel van tevoren opgeven, want met te veel voordrachten duurt de avond te lang om nog leuk te zijn.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
De kleine bedrijfjes hier in de buurt, de verschillende talen die je op straat hoort, de smalle straatjes en de achtertuinen die zo persoonlijk zijn ingericht. Maar ook het slag mensen dat nog niet veryupt is. Het veryuppen van een buurt maakt dat huizen zo duur worden dat bewoners na hun lange werkdag geen tijd meer hebben om iets voor de buurt te doen. Ik zou het jammer vinden als er steeds meer huizen verkocht worden aan mensen die er wel trots op zijn om in De Pijp te wonen, maar er niets aan bijdragen.

Wat is uw favoriete plek in De Pijp?
Waar vroeger IJssalon Pepino zat is nu Cichetti gevestigd, waar ze heel lekkere koffie hebben. Het is er leuk en ze doen ook dingen voor de buurt zoals een middag voor kinderen. En natuurlijk ook Coffeeshop YoYo, waar wij ons leescafé houden.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
Zwerfvuil! Wij boffen nog want naast ons is een hulpverleningsinstelling gevestigd. Een paar van hun cliënten ruimen dagelijks de rommel op en dan is het zwerfvuil weer even verdwenen. Ook de bierblikjes van de Lidl die in onze geveltuin zijn beland.

Welke verslaving heeft u?
IJsjes eten van het IJscuypje aan het Gerard Douplein. Daar kun je me voor wakker maken. Ik kan leven van ijs en pasta. Ik eet natuurlijk ook groente maar dan vooral omdat het verstandig is. Misschien is de schaarste uit mijn kindertijd er ook een beetje debet aan. Voedsel was na de oorlog nog op de bon en melk- en vleesproducten waren er weinig. Van de verse melk dronk je een beetje en de rest liet je dik worden. Met de melk van toen kon dat nog zonder dat er schimmel op kwam. Die dikke melk aten we als toetje en het vel dat op de melk bleef staan gebruikten we als broodbeleg, want boter hadden we niet. Met een beetje suiker erop vonden we dat toen heerlijk. Nu griezelen we ervan. Het weinige wat je had proefde je intens.

Wat zijn uw droomwensen?
Dat het benefietconcert waar ik nu mee bezig ben een succes wordt en de kinderen in Amsterdam-Noord weer leren zingen. Mijn echte droomwens is dat alle kinderen goed kunstonderwijs krijgen, waar je niet de vaardigheden leert om met anderen te concurreren, maar om harmonie te vinden in jezelf en met anderen. Vaardigheden die je bij je draagt tot het einde van je leven.