Inburgeren met De Pijp Krant

Wat heeft u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Een grofvolkoren boterham met kalkoenfilet erop. En een appel en wat yoghurt. Het was te warm om te koken. Meestal kookt mijn man. Vroeger maakte ik voor mijn kinderen iedere dag een andere en gezonde maaltijd. Het was het creatieve moment van de dag. Maar voor twee mensen koken boeit me niet. Ik kook liever voor grote groepen. Af en toe doe ik nog steeds catering. Binnenkort voor een groot benefietevenement.

Waar hebt u dat geleerd?
Als kind ging ik al stiekem koken. Ik kijk nooit in kookboeken, ik begin gewoon ergens. Met het zingen ging het eigenlijk net zo. Van kinds af aan heb ik met mijn zusje in koren gezongen. We zingen nu samen in het opera-ensemble Col Canta. Er wordt veel van je verwacht. Het is behoorlijk professioneel. Gelukkig kun je tegenwoordig veel via YouTube leren. Met de dingen die ik nu doe ben ik als kind al begonnen. Met poppen bijvoorbeeld had ik helemaal niets, maar ik maakte wel de kleertjes. Nu maak ik de kostuums voor onze opera-uitvoeringen.

U woont al 40 jaar in De Pijp. Waar woonde u hiervoor?
We wonen alweer 17 jaar in de Eerste van der Helststraat en daarvoor meer dan twintig jaar op de Ceintuurbaan. Ik ben opgegroeid in Amsterdam Oost, met een joodse mama en een moslimpapa. Zij uit Zeeland en hij uit Sumatra. Op jonge leeftijd is hij gaan varen en zo is hij mijn moeder tegengekomen. Samen zijn ze naar Amsterdam verhuisd.

Wat hebt u van de achtergrond van uw ouders meegekregen?
Als het om eten gaat ben ik altijd een beetje Joods gericht. Uitermate hygiënisch. En ik besef nu pas dat wat we vroeger aten, joodse gerechten waren. Poon, viskoekjes en altijd kippensoep. Joodse penicilline wordt die wel genoemd. Die werd ingezet tegen elke kwaal. In vind die achtergrond ook in mijn fascinatie voor joodse schrijvers en boeken over het joodse geloof. Maar ook tijdens reizen. In Andalusië was de sfeer zo goed, alsof het een stukje van mezelf was. Dat had ik ook in Indonesië. Niemand die er als een gek voorbij rent, zo ontspannen.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
Het gemixte. Maar helaas wordt dat minder. Als je hier alleen kunt wonen als je het kunt betalen wordt de sfeer anders. Dat is jammer, als het een beetje volks is vind ik het leuker.

Wat is uw favoriete plek in De Pijp?
Mijn tuin. Het is er zo rustig en dat nog wel in een drukke buurt. Het geeft een vakantiegevoel. Ook houd ik van het Sarphatipark. Het is zo’n schattig parkje. Maar het is jammer dat het bedorven wordt door bezoekers die hun rommel niet opruimen. Ook door mensen met een hun barbecue. Gewoon een zak meenemen en je troep erin doen. Dat zou een hoop schelen. Het is eigenlijk zo eenvoudig.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
De Noord-Zuid lijn. Dat het onduidelijk is hoe het gaat worden en hoe lang het nog gaat duren. De Ferdinand Bolstraat was een leuke straat, maar ik weet nauwelijks meer hoe die eruit zag. Een heleboel oude mensen zullen het niet meer meemaken als de metro klaar is. Zonde, zo’n trieste aanblik.

Welke verslaving heeft u?
Ik had er één. Drop. Vooral keiharde muntdrop waar je goed op moet kauwen en knagen. Maar ik had bloeddrukklachten en de cardioloog heeft het me verboden. Wat ik nog wel doe is lezen. Vooral op vakantie, iedere dag een boek. Ik heb nu een e-reader en dat scheelt me veel bagage.

Wat zijn uw droomwensen?
Dat het met mijn kinderen en de kleinkinderen goed gaat. En natuurlijk ook dat het met de wereld goed gaat. Hoe moet het met al onze luxe wensen, en met ouders die hun kinderen te veel en slecht eten geven. Ze gaan daarvoor nu zelfs gestraft worden. Een zorgwekkende ontwikkeling. We zijn te ver van de natuur komen te staan. Kinderen weten niet eens meer dat melk van de koe komt. Dat baart me soms zorgen.