Inburgeren met De Pijp Krant

Wat hebt u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Linzensoep, aan het einde van de middag. Daarna moest ik voetballen en heb ik niets meer gegeten. De volgende ochtend had ik dus honger. Mijn moeder heeft de soep gemaakt. Linzensoep is een echt Turks gerecht. In een Turks restaurant hoef je niet eens te vragen of je het kunt krijgen, ze hebben het gewoon.

U woont negen jaar in de Pijp. Waar kwam u vandaan?
De eerste 14 jaar van mijn leven heb ik in de Rivierenbuurt gewoond en ik ben dus geboren in Amsterdam. Mijn ouders konden in de Diamantbuurt een grotere woning krijgen. Nu zitten we dus in De Pijp.

U bent voorzitter van de moslimjongerenvereniging ...
De Selimiye moskee heeft een ouderenvereniging, een vrouwenvereniging en een jongenvereniging. Met de jongerenvereniging richten we ons op de jongeren tussen de 10 en 25 jaar. We doen aan sportactiviteiten, huiswerkbegeleiding, actieve coaching en hebben een imamspreekuur. Daar vertelt een imam de jongeren uit de Koran en zij kunnen hem vragen stellen over de Islam. We proberen een vertrouwensband met de jongeren op te bouwen zodat ze bij ons terecht kunnen als ze problemen hebben of een studiekeuze moeten maken. Ook gaan we met onze activiteiten naar buiten. We doen bijvoorbeeld mee aan de Dag van de Dialoog, themaavonden en ook dit jaar doen we weer aan de Open gebedshuizendag. Onze moskee heeft de laatste jaren een opener karakter gekregen. We laten de omgeving zien wat we doen en merken ook dat mensen ons zélf vragen willen stellen. Met die vragen zijn ze altijd welkom.

U werkt en studeert hard. In hoeverre heeft u een voorbeeldfunctie voor de jongeren?
Zonder voorbeeldfunctie kan ik niet actief coachen. Waarom zouden ze mijn advies opvolgen een studie te doen als ik het zélf niet doe. We letten ook op het gedrag van jongeren. Als ze op de grond spugen, ga ik met ze in gesprek. Zo gedraag je je niet. Ook niet volgens de islam, die wil dat mensen netjes leven. We proberen gewoon te bereiken dat jongeren verder komen. Dat kunnen we niet garanderen. Onze middelen zijn beperkt. Uiteindelijk willen we wat doen voor de Amsterdamse samenleving, deze jongeren blijven hier en wij blijven ook hier.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
De kleinheid, de sfeer en de mensen die gewoon leuk en aardig zijn. Er is van alles te vinden en de markt is leuk. De centrale ligging is ook prettig. Mocht ik naar een andere wijk gaan verhuizen dan zal ik dat wel missen. Meestal loop je dan wel even voordat je bij een winkel bent.

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
In de buurt neem ik ze altijd mee naar de markt. Als ik ze echt iets Nederlands wil laten zien dan ga ik met ze naar de Zaanse Schans: molens, klompen en het kruidenierswinkeltje van Albert Heijn. Dan gaan we ook nog naar Volendam, lekker vis eten.

Wat is uw favoriete plek van De Pijp?
De moskee. In mijn vrije tijd zit ik meestal hier en mijn vrienden ook. We hebben elkaar hier leren kennen. Met de jongeren hebben we een goede sfeer. Deze moskeevereniging kenmerkt zich ook door een jong bestuur. Als we een vergadering hebben met kerken zijn ze wel eens verbaasd dat wij met zo’n jonge afvaardiging komen. Dat mijn generatie hier is opgegroeid speelt natuurlijk een rol. De moskee moet het hebben van de jongeren. Wij beheersen de Nederlandse taal goed en kunnen dus makkelijker naar buiten treden.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
Het parkeren is hier echt moeilijk. Alleen op zondag kun je gebruik maken van de Albert Cuyp. Door de week is het lastiger. Je merkt het ook met het bezoek aan onze moskee en de deelname aan aktiviteiten. Mensen komen dan minder snel langs.

Welke verslaving heeft u?
Ik heb niet echt een verslaving. Ik houd ervan om in alles een regelmaat te hebben. Sporten doe ik dus ook niet teveel en niet te weinig. Met de jongeren voetballen vind ik leuk en ook fietsen doe ik graag, met mijn sportfiets in de zomer een rondje Ouderkerk aan de Amstel. Voor mij is dat belangrijk met een zittende baan.

Wat zijn uw droomwensen?
Dat alle culturen in Amsterdam goed met elkaar samen kunnen leven, elkaar respectvol behandelen, maar elkaar ook laten zijn, en dat alles ten goede komt van de samenleving.