Inburgeren met De Pijp Krant

Wat hebt u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Pizza, en ik heb hem gehaald. Eén keer per week, op woensdag doen we dat. Mijn zoon zit woensdag op schermen, precies rond etenstijd. De rest van de week hebben de kinderen ook veel clubjes en moeten we dus vaak heen en weer rijden. Daarom doen we af en toe gemakkelijk. De kinderen vinden pizza heerlijk en vragen altijd wanneer het weer pizzadag is.

U woont al 16 jaar in De Pijp. Waar kwam u vandaan?
Ik kom uit de Jordaan, net als De Pijp van oorsprong een echte volksbuurt. Ik ben tussen de echte Jordanezen opgegroeid, maar veel van hen wonen er niet meer. In 1992 ben ik naar De Pijp verhuisd. Eerst in de Gerard Doustraat en nu al weer jaren in de Lutmastraat.

U werkt als vrijwilliger tijdens kindermis op zaterdagavond in de Vredeskerk?
Ik kom al meer dan zes jaar in de Vredeskerk. Sinds 2006, kort na de eerste communie van mijn kinderen, help ik op zaterdagavond mee met het voorlezen uit de bijbel tijdens de kindermis. Dat doen we met een groepje van vier vrijwilligers. Het helpen bij de eerste communie heb ik afgelopen jaar voor het eerst gedaan evenals het helpen bij de voorbereiding op een kinderdoop.

We hebben dan een gesprekje met de ouders over het geloof en ook over praktische zaken, bijvoorbeeld via welke deur ze de kerk binnenkomen op de dag van de doopdienst. Rond kersttijd is het voor de vrijwilligers echt druk. Op 24 december is er de kerstviering voor kinderen.

Ze komen allemaal verkleed als engeltje of herdertje. Gelukkig doen we het als vrijwilligers samen, want het zijn er soms wel honderd. Na kerst, op zaterdagmiddag, hebben we ‘kindje wiegen’. Ik help voor de eerste keer mee. Bij de kerststal gaan we met de kinderen liedjes zingen en ze mogen ook het ‘kindje’ vasthouden. Het zal wel een pop zijn, maar bij de kinderkerstviering hebben we een echte baby.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
Ik vind de buurt heel mooi, al die verschillende huizen en stijlen. En er zijn zoveel verschillende mensen, dat maakt het juist gezellig. Vergeet ook de winkeltjes niet. Vooral de nieuwe zaakjes in de zijstraatjes, met kleding en bijvoorbeeld speelgoed voor kinderen.

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
Anderhalf jaar geleden wilden mijn schoonouders uit Ecuador komen. We zouden de dingen laten zien die wij leuk vinden zoals de Albert Cuyp, het Sarphatipark, de Vredeskerk en net buiten De Pijp het Beatrixpark. Helaas ging het niet door. We hopen dat we een tweede kans krijgen. Als ze dan in de zomer komen, gaan we met ze op het plein zitten voor de Vredeskerk, bij het waterkunstwerk.

Wat is uw favoriete plek van De Pijp?
Het plein voor de Vredeskerk. Vooral op warme zomerdagen kun je er lekker zitten. Het stromende water van het kunstwerk geeft je de illusie dat het er koel is. De kinderen kunnen er pootje baden en dan vergeten we even dat er duiven zijn die dat in hetzelfde water ook doen.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
De meestal kleine woningen en de gehorigheid. Vooral met kinderen is dat moeilijk. Je weet hoe gehorig het is, maar met kinderen heb je het niet altijd in de hand. Verder de dingen die ook in andere buurten vervelend zijn, zoals zwerfvuil en hondenpoep. Maar daarin is De Pijp niet anders dan andere buurten.

Welke verslaving heeft u?
Chocolade! Het is best ernstig. Het is lekker zoet en ik kan er veel van eten. Je moet je natuurlijk wel beheersen, een hele zak opeten is niet goed.

Wat zijn uw droomwensen?
Ik heb er wel twee. Mijn huis is prachtig, het ligt op een mooie plek, maar ik zou graag een ééngezinswoning of een étage op de begane grond willen hebben. Ook zou ik graag voor een lange tijd naar Ecuador willen, daar komt mijn man vandaan. Een paar maanden zou al mooi zijn. Dan ga je het land al anders beleven. Als ik nog langer ga, moet ik ook mijn moeder meenemen, want ik wil haar niet in Nederland achterlaten. Maar ze is erg verbonden met haar plek, dat wordt een probleem. Het is maar goed dat het een droomwens is.