Inburgeren met De Pijp Krant

Wat hebt u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Gisteravond was het om vijf voor tien nog snel even eten halen bij de Albert Heijn op de hoek. Snel een gerookte makreel, maaltijdsalade, stokbrood, een wijntje en dat mixen tot een culinair hoogstandje. Te gek dat ze tot tien uur open zijn.

U woont al 27 jaar in De Pijp. Waar kwam u vandaan?
Ik ben getogen in De Pijp, woon er al een jaartje of 27 en ben gestopt de jaren te tellen. De Pijp is voor mij het deel van Amsterdam waar het nog steeds goed is. Ondanks de verandering en de veryupping is het nog steeds mijn volksbuurtje. Voor De Pijp heb ik een tijdje met mijn ouders in de Vondelparkbuurt gewoond. We zijn al snel naar De Pijp verhuisd. Ik ben geboren in Paramaribo.

Wanneer begon u met rappen?
Ik kwam in 1991 in de aandacht met rappen. Ik rapte als enige in het Surinaams en dat viel op. Samen met de rapformatie ‘Osdorp Posse’ stond ik op een cd-compilatie. Daarna kwam alles in een stroomversnelling. Samen met mijn broer heb ik mijn eigen muziekbedrijf OFAH, wat staat voor Orga Foe A Hee, en ‘organisatie van de hogere sferen’ betekent. De Surinaamse taal is belangrijk voor mij. Met het rappen in mijn moedertaal wil ik mensen stimuleren en prikkelen om die taal te leren. Veel van mjin leeftijdsgenoten van Surinaamse afkomst kennen het slecht. Een paar woorden leer je zo, maar het echt goed beheersen is niet gemakkelijk.

Wat vindt u leuk aan die raplessen aan kinderen?
De stilste in de klas is aan het einde van de les boven zichzelf uitgestegen. Ook houden kinderen het dicht bij hun hart. Houden ze van computergames, dan rappen ze daarover. Ze spreken de waarheid. Dat is ook belangrijk als je rapt. De kunst achter de rap is om in balans te blijven met wat je zegt en hoe je leeft. Dus dat je niet loopt te verkondigen wat je niet doet, want dan ben je een leugenaar. Het positieve van rap is dat je je kunt uiten op een moderne manier. Mensen stappen over hun valse schaamte heen. Je bent bezig met taal en zo ontwikkel je jezelf. Met rapteksten kun je ook frustratie van je af schrijven. Dat is beter dan dat je er met een autoradio vandoor gaat.

Wat is eigenlijk zo leuk aan De Pijp?
Het is fijn om hier te zijn en dat moet zo blijven. Het is volks gebleven. Het is de mengelmoes die het leuk maakt, alles door elkaar. Ook al komen er steeds meer Coffee Companies, er zijn nog steeds veel winkels die er al heel lang zitten. Neem de onderdelenwinkel hier in de straat of de apotheek op de hoek, die zijn er al zo lang.

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
Dat hangt ervan af wie ik over de vloer heb. Ik neem ze mee naar de Albert Cuypmarkt of naar het Beatrixpark. Het is een leuk gezinspark, ik zie het als een verlengstuk van De Pijp. Het Sarphatipark laat ik links liggen. Er liggen naalden en condooms, ik vind het een vies park.

Wat is uw favoriete plek van De Pijp?
Ik ben heel vaak op het dak, want daar zie ik alles. Daar kan ik overal heen kijken en ik zie de vogels vliegen. Je kunt er op alles inzoomen zonder dat je jezelf prijs geeft of anderen lastig valt.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
Dat het een beetje veryupt. Er komen veel mensen van buitenaf, die niet met de buurt begaan zijn, maar wel snel klagen. Vooral in de Ferdinand Bolstraat zitten tentjes, waar ik mensen zie zitten over wie ik denk: Jij komt overal vandaan, behalve uit De Pijp.

Welke verslaving heeft u?
Mijn muzikale bezigheid. Ik zou er geen dag zonder kunnen. Als ik dit niet zou hebben, zat ik binnen een week bij het RIAGG.

Wat zijn uw droomwensen?
Ik zou één heel groot pand willen hebben in De Pijp en dat ‘De Muziekschool’ noemen. Een gebouw waar iemand zomaar binnen kan lopen, rond kan kijken wat er allemaal gebeurt en het pand kan verlaten met het gevoel: ‘Ik wil een artiest worden.’ Het maakt me niet uit of het dans, video of rap is. Het belangrijkste is dat je je daarna in de wereld van het entertainment kunt storten.