Inburgeren met De Pijp Krant

Wat hebt u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Ik ben niet echt origineel met eten. Gisteren heb ik saté met nasi gegeten, de magnetronversie van Dirk van den Broek van 3,99 euro. Met een fijn gesneden komkommer erbij en een beetje zout erover. Dit eet ik 2 a 3 keer per week. Ik zei het al, ik ben niet erg origineel met eten.

U woont 2 jaar in De Pijp. Waar kwam u vandaan?
Ik kom uit het Gooi. Na een niet afgemaakte studie in Groningen ben ik naar Amsterdam verhuisd en ben toen psychotisch geworden. Ik heb een jaar in een inrichting gewoond en kwam toen weer terug in Amsterdam. Via Oud-West en de Staatsliedenbuurt ben ik in 2006 in De Pijp beland. Mijn vader heeft mij in de gelegenheid gesteld om hier te wonen, eigenlijk een beetje boven mijn stand. Na jaren van ellende heb ik een beetje geluk.

Hoe zit het met dat e-book?
Mijn boek heet ‘Tijd geneest een psychose” en gaat over het ontstaan van mijn psychose en welke discipline ik mijzelf moest opleggen om er zonder medicijnen weer uit te komen. Stoffen van buiten konden in mijn hersens een psychose veroorzaken en daarom ben ik gestopt met roken en drinken. In een psychose worden emoties zo uitvergroot dat het contact met de werkelijkheid verdwijnt.

Waarom heb je het boek geschreven?
Ik leef nu al 15 jaar zonder medicatie. Vijftig procent van de mensen die met een psychose worden opgenomen krijgen nadien een tweede opname en negentig procent van hen leeft met een chemische medicatie. Ik heb het boek geschreven om te laten zien dat het ook zonder die medicatie kan. Het is niet zonder risico en je als je het zonder wilt doen moet je er wel naar leven. Dus geen kroeg, coffeeshop of destructieve middelen, maar een regelmatig leven en de vinger aan de pols houden. Tien jaar heeft het mij gekost om weer terug te komen uit mijn psychose. Het nadeel van een chemische medicatie is dat de emoties, die bij een psychose zijn uitvergroot, worden geblokkeerd. Ze komen dus niet in gewone vorm terug, je bent ze helemaal kwijt. Ik vind het verkeerd om mensen hun emoties te ontnemen. Dat is mijn aanklacht. Ik heb mijn boek gratis op internet gezet en dat trok belangstelling, ook van uitgeverijen. Nu ben ik bezig om een herschreven versie in de boekenwinkel te krijgen.

Wat is eigenlijk zo leuk aan De Pijp?
Het is een levendige buurt en voor een stad woon je er relatief veilig. Toen ik hier kwam wonen werd ik me bewust dat anderen ook naar jou kijken. Mensen hebben weet van elkaar en je leeft dus niet langs elkaar heen.

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
Ik ga met mijn bezoek lekker eten op een terrasje. Ik laat ze eigenlijk niet zoveel zien. Het past niet zo bij mij om gastheer te spelen in mijn eigen buurt.

Wat is uw favoriete plek van De Pijp?
De Ferdinand Bolstraat. Het heeft een rustig effect op mij om buiten te zitten en naar de passanten te kijken. Ook al is het verkeer druk, in gedachten kijkend naar een ander, geeft het drukke verkeer mij helderheid over mijn eigen leven.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
Ik vind het hier af en toe net ‘Het Gooi II’. Soms vraag ik me af wat de ‘echte’ Amsterdammer vindt van de cultuur die de import Amsterdammer er van gemaakt heeft. Die ‘echte’ Amsterdammers zijn opgegroeid in een hardere wereld en hebben daardoor een reëlere kijk op bepaalde waarden in het leven. De cultuur wordt hier soms teveel bepaald door mensen die van buiten komen.

Welke verslaving heeft u?
Ik was obsessief in mijn strijd tegen chemische medicatie en ik weigerde om ook maar één druppel water bij de wijn te doen. En een verslaving? Toen ik in de inrichting zat kon ik me niet meer concentreren bij het lezen. Ik heb opnieuw moeten leren lezen. Nu is het een verslaving voor me geworden. Ik lees iedere dag de krant van voor naar achter om contact te houden met het leven uit angst om mezelf kwijt te raken.

Wat zijn uw droomwensen?
Ik wil graag boeken schrijven en neem de schrijver Simenon als voorbeeld. Hij schreef eenvoudige romans en detectives voor een aantrekkelijke prijs, die je gemakkelijk weg kunt lezen. Naast schrijven wil ik ook vrijwilligerswerk doen. Een baan in het geharnaste leven kan ik niet aan, maar thuis schrijven kan ik wel. Ik hoop er mijn toekomst in te vinden.