Inburgeren met De Pijp Krant

Bewoner: Tania Barkuis Woont in De Pijp sinds: 1990 Leeftijd: 54 jaar

Wat doet u zoal deze week?
Voor mijn moeder zorgen. Ze is erg ziek en heeft nog maar kort te leven. De komende tijd staat ze centraal in mijn leven. Ik probeer leuke dingen te verzinnen om haar iets op te beuren. En verder doe ik gewoon mijn normale werk.

Wat heeft u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Lekkere pizza’s met uitsluitend verse ingrediënten. Met de hele familie hebben we bij mijn moeder thuis gegeten. Iedereen was er. Mijn schoonfamilie, dochter, moeder en mijn geliefde vrouw. Zelfs mijn zwager en zijn vrouw uit Thailand waren er. De hele ‘extended’ family.

U woont al 20 jaar in De Pijp. Waar woonde u hiervoor?
Ik kwam uit de Bilderdijkstraat in Oud-West. Maar ik ben geboren in Oost, bij de Dapperbuurt. Als kind woonde ik in Libië. Mijn vader werkte daar als piloot. Ik ben op mijn twaalfde teruggekomen om hier de middelbare school te volgen. Mijn ouders zijn, nadat ik terug naar Nederland kwam, nog zestien jaar in Noord Afrika gebleven. Nu woon ik alweer 20 jaar in De Pijp, net zolang als mijn dochter oud is.

Hoe ziet uw normale werk eruit?
Ik ben directeur van COC Amsterdam, een belangenorganisatie voor homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders. En ik ben druk aan het werk. We hebben, als onderdeel van een dialoogproject, een goed gesprek gehad met vier Ghanese dominees. Een vervolggesprek met een grotere groep predikanten uit hun gemeenschap komt er aan. Maar ook met hindoestaanse religieuze leiders gaan we in gesprek. We zoeken het contact met de kleinere, verder van ons afstaande, religieuze gemeenschappen. De komende maand besteden we ook weer aandacht aan ‘Transgender Rememberance Day’, de jaarlijkse internationale herdenking op 20 november van de transgenders die wereldwijd door transgenderhaat zijn overleden.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
De Pijp is de wereld in het klein. Je komt er van alles tegen. Het is divers met een hoog kunstgehalte. En er zijn allerlei intrigerende winkeltjes met spulletjes van over de hele wereld. Het is een prettige en open buurt.

Is De Pijp ook prettig als je transgender bent?
Dat heeft bij mij best wel eens tot heftige discussies geleid op straat. Ik ben uitgescholden maar heb ook hele prettige gesprekken gehad. Op het schoolplein feliciteerden ouders van klasgenoten mij zelfs toen ik van man naar vrouw was veranderd. Als transgender ben je zichtbaar. Je krijgt commentaar, maar ook respect. Straatjongens vonden het uiteindelijk toch ook wel weer stoer dat ik mezelf durfde te zijn. Zelf hadden ze daar moeite mee. Daar waren ze eerlijk in. In De Pijp wonen behoorlijk wat transgenders. Het is toch een open en tolerante buurt.

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
De Jozef Israëlskade. Sinds kort heb ik ook een bootje. Leuk om er te varen en vanaf het water de architectuur van Berlage te laten zien. Omdat het er zo lekker ruim is kun je ook de zon pakken. Vooral als je op het water bent. Ook het Sarphatipark vind ik leuk met het prieeltje ter ere van Sarphati.

Wat is uw favoriete plek in De Pijp?
Ik kom graag in restaurant Babylon. Het is een klein pizzeriaatje in de Van Woustraat. Maar ik loop ook graag langs de Amstel, over de Berlagebrug en dan via de Weesperzijde weer terug naar huis.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
De enorme hoeveelheid verbouwingen waardoor massa’s parkeerplaatsen in beslag genomen worden door afvalcontainers. Lastig als je ermee te maken hebt en een plek voor je auto moet zoeken. Geef als overheid liever minder vergunningen af als er doorlopend parkeerplaatsen bezet worden door containers.

Welke verslaving heeft u?
Ik ben weer gaan roken. Iets waar ik eigenlijk weer van af wil. Dat mijn partner rookt helpt daar niet bij. Maar ik ben zelf weer gaan roken hoor. Dat heb ik niet onder invloed van haar gedaan.

Wat zijn uw droomwensen?
Misschien de tijd en de middelen vinden om een boek te schrijven. Een maatschappelijk boek met een visie op de samenleving. En ik hoop dat mijn dochter een leuke carrière krijgt. Nu studeert ze nog. Verder hoop ik dat Amsterdam weer iets van zijn gezelligheid en gemoedelijkheid terug krijgt. Ik vind het straatbeeld van Amsterdam wat benauwend geworden. Waar zijn de stadsnomaden en straatkunstenaars gebleven, en de skater die in een minuscuul onderbroekje door de stad reed? Het zou leuk zijn als het straatbeeld weer wat avontuurlijker werd.