Inburgeren met De Pijp Krant

Wat heeft u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
Sushi en salade. Dat was mijn eten gisteren. Het was genoeg voor mij. Meestal kook ik zelf, maar dit was kant en klaar. Ik heb het mezelf gemakkelijk gemaakt en even wat gehaald.

U werkt al 15 jaar in De Pijp. Hoe kwam u hier?
Mijn zus werkte bij de politie in de Pieter Aertszstraat en trainde bij sportschool Your Future in de Van der Helststraat. Eind 1995 stond de zaak te koop en ze stelde mij voor samen met de familie de sportschool over te nemen. Zo zijn we begonnen. Eerst alleen met mijn zus en later kwamen mijn jongere broers er ook bij. Die waren eerst nog te jong. Als familiezaak heb je een bijzondere kracht. Je kunt 24 uur per dag op elkaar vertrouwen. Van personeel kun je niet eisen dat ze op ieder moment van de dag aanwezig zijn. Er is vrijwel zeker één van ons aanwezig als klanten vragen hebben. Wij kunnen voor elkaar inspringen en onze service verbeteren. Dat noem ik kracht.

En hoe kwam u in de bouwwereld?
Toen de fundering van het pand vervangen werd moest de sportschool helemaal opnieuw ingericht worden. Nadat ik drie aannemers weggestuurd had dacht ik, waarom doe ik het eigenlijk niet gewoon zelf. De eigenaar van het pand was zo tevreden over het resultaat dat hij mij vroeg ook een andere verbouwing voor hem te doen. Zo ben ik in de bouwwereld gerold.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
Dat het leeft! Ik heb zelf ook twee jaar in De Pijp gewoond. Toen ik kinderen kreeg ben ik naar Almere verhuisd. Maar daar is geen leven. Het lijkt wel het einde van de wereld. Ik ben al snel weer terug verhuisd naar Amsterdam. Dit is mijn stad. Vooral De Pijp is echt mijn plekje. Ik ken hier bijna iedereen. Hier leeft het wel. Er zijn altijd mensen op straat. Ook ‘s nachts komen altijd wel een paar mensen voorbij fietsen. En bijna de hele dag door kun je ergens wat te eten kopen.

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
Ik laat de cafés zien. En dan vooral die typische bruine cafeetjes. Die hebben wat. Ik neem ze ook mee naar de Albert Cuyp en laat ze de viskramen zien. Zelf hou ik van vis. Ik kom van de Egeïsche kust van Turkije. Maar vis is heel duur in Turkije. Mijn bezoek vindt het prachtig om al die vissoorten te zien en dat het dan ook nog zo goedkoop is maakt het extra interessant.

Wat is uw favoriete plek in De Pijp?
Deze sportschool tegenover de Oranjekerk in de Van der Helststraat. Ik hou van mijn zaak en ook van mijn buren, de fietswinkel, de shoarmazaak en café de Regenboog. Het is gezellig in de straat en we werken hand in hand. Ik ben Turks én ook Nederlands. Turkse mensen zijn altijd benieuwd hoe het met de buren gaat. Wij houden van contact. Wij willen anderen het gevoel geven dat ze bij ons welkom zijn. Een mens kan niet alleen leven. Je bent een puzzelstukje van het geheel. Alleen ben je niets.

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
Het vuil dat mensen op straat laten liggen. Maar ik ben al lang gestopt om daar op te letten. Ik zie de minpuntjes van mijn buurt niet meer. In Turkije leefde een oude man in een afgelegen dorp in de bergen van Turkije. Hij vond het de mooiste plek ter wereld. En weet je waarom? Omdat hij van zijn dorp hield. Zo werkt het bij mij ook. Ik hou van De Pijp en voor mij is het de mooiste plek ter wereld. Het is meer positief dan negatief.

Welke verslaving heeft u?
Behalve het roken heb ik nog iets. Ik moet iedere dag even in De Pijp zijn. Ook al woon ik bij het Surinameplein, als ik een vrije dag heb moet ik toch even hier naar toe. Dat hoeft niet direct bij mijn zaak te zijn. Als het maar hier in De Pijp is.

Wat zijn uw droomwensen?
Ik heb alles al. Ik heb goede en lieve mensen om mij heen. Ik heb werk, ik ben gezond en we leven hier samen in een goede buurt. Mijn wensen zijn vervuld. Ik heb geen andere wensen.