Geuren en kleuren

Op de hoek van de Van Woustraat en Pieter Aertszstraat zit al sinds jaar en dag de bloemenstal van Sonja en Adje. Alle veranderingen in de buurt zagen ze al die tijd aan zich voorbij trekken. Winkels die verdwenen, en wat er voor in de plaats kwam. Yuppen die oude panden gingen opknappen, de totaal veranderde bevolkingssamenstelling, dat soort dingen. Daarnaast is de stal een prima plek om de voorbijgangers te observeren, en staan Sonja en Adje ook altijd open voor een praatje met vaste klanten. Buurvrouw Heleen van der Putt doet de komende tijd verslag vanuit de bloemenstal.

Proost!
Wij verkopen helaas geen gekoeld bier meer, zegt een briefje op de deur van Albert Heijn. Schippers, die van gezondheid gaat die wel op de tribune zitten vanavond? Dat ze maar een goeie bal voor d’r kanis krijgt. Adje gaat even weg. Denk je aan m’n eieren schat? Welke eieren?? Als je daar blijft staan dan ga ik ermee gooien zegt Sonja.

Een klant twijfelt: ze zijn wel lang hè die lelies, kun je ze ook korter maken? Je kan ze héél kort maken, ik kan er zelfs een drijfschaal van maken. Dat is nou ook weer niet de bedoeling. Sonja zet de pioenrozen vooraan, die moeten blijkbaar weg. Intussen komt het bier hard de Albert Heijn uit. Een paar vrouwen passen hun net gekochte stapel oranje hoedjes. Ga je d’r tegen aan meid!? Een oudere klant komt even klagen: een jonge dokter had hem het verkeerde medicijn gegeven, prompt lag ie op de hartbewaking. Je moet die jonge dokter aanklagen, adviseert Sonja. Ja ja!! Veel scootmobielen vandaag, rolstoelen en cantas. Op een ervan zit een man als een amazone. Een paar buurtbewoners met scootmobielen worden besproken. Eentje ervan rijdt je in de AH van je sokken als je niet uitkijkt volgens Adje.

Hai lieverd heb je lang niet gezien!! Roept Sonja tegen het zoontje van een klant die wat komt uitzoeken. Vijf euro de tien, die zijn 3,50 een bos. OK!! Zegt de kleine. Heb jij misschien een idee? Vraagt de volgende klant. Ja, als ik het mag zeggen, dan moet je toch oranje nemen vindt Sonja. De vrouw gaat weg met oranje chrysanten. Een scooter met twee oranje gasten komt recht op de deuren van Albert Heijn afgereden, daar wordt ie geparkeerd. Nou nou. Bier zeker, nee peuken.

Een vrouw heeft net niet genoeg geld bij zich denkt ze, voor haar bosje. Geef maar alles. Vijf cent te kort. Kom morgen maar brengen bromt Ad. Dan zijn ze dicht. Er staat een man, al behoorlijk dronken, die neemt nog een slok uit z’n plastic flesje, geen cola zo te zien. Jointje d’r bij. Dag Cobus! Coby komt erbij. Heb jullie gemist, dacht als het langer duurt dan ga ik bellen. Nee joh, we waren een weekje weg, effe er tussenuit. Coby gaat verhuizen, naar een huisje op de Albert Cuyp. Ik kijk zó op de kramen. Wat gezellig… fijn voor, je lekker! Ja, ik dacht ik wil toch een beetje in de drukte blijven.

De voorbeschouwing is al begonnen, horen we via via. Sonja vindt Johan Derksen een verschrikking. Net een zieke zeehond met die snor. Daar komt een flinke boezem voorbij, met wapperende veren aan haar oren, ultrakort strak rokje, AH-tas. Allemaal oranje. Gecompleteerd door KNVB-shirt en goudkleurige sneakers. Jij bent er klaar voor! roept Sonja. Mevrouw mevrouw!! De blonde studente is zich van geen kwaad bewust met haar fiets. Zet ‘m even tegen het raam aan schat! Met een buurman worden wat mixdrankjes besproken. Tequila Sunrise, Wodka Lime, daar doen ze dan van dat krusijs bij zegt Sonja, lekker! Of Bombay met tonic, ook heerlijk. En dat ene, die K…K… K…Sonja kan er niet opkomen. K3! Roept Adje. Nee…hè..…Caipirinha!