Geuren en kleuren

Enjoy your day in Sonja’s bloemenzee

Op de hoek van de Van Woustraat en Pieter Aertszstraat zit al sinds jaar en dag de bloemenstal van Sonja en Adje. Alle veranderingen in de buurt zagen ze al die tijd aan zich voorbij trekken. Winkels die verdwenen, en wat er voor in de plaats kwam. Yuppen die oude panden gingen opknappen, de totaal veranderde bevolkingssamenstelling, dat soort dingen. Daarnaast is de stal een prima plek om de voorbijgangers te observeren, en staan Sonja en Adje ook altijd open voor een praatje met vaste klanten. Buurvrouw Heleen van der Putt doet de komende tijd verslag vanuit de bloemenstal.

Bloemen die blijven

Adje is hartstikke allergisch voor bloemen. Vooral chrysanten, narcissen, zonnebloemen. En lelies! Maar tegenwoordig eigenlijk overal voor. Ik krijg er jeuk van, en ik heb constant een tranend oog. Kijk dan! Vannacht lag ik nog met drie ijszakken op mijn kop. Adje vertelt dat ie eigenlijk uit de diamanten komt. Eerst slijpen, toen bedrijfsleider. Die zaak ging failliet, schuld van de baas. En ja m’n vrouw zat toen al in de bloemen, dus.

Is dit alles wat u nog heeft? Heb je zo’n grote vaas dan? Ik neem die laatste zonnebloemen. Goed schat. We gaan er even tussenuit. Even een time out zegt Sonja. See you! Roept een oud kereltje uit het niets, hij heeft een paar mooie exemplaren van oren. See you! Straatkantverkoper Ivo krijgt cash van een vrolijke meid op een mountainbike.

Daar komt een blinde uit de Albert Heijn met een wel heel lange stok, met een grote feloranje knop aan het uiteinde. De stok verdwijnt tussen de bloemen. Ho!Ho!Ho! Roept Adje. Ho!Ho!Ho! Roept de blinde man terug en haalt zijn stok terug. Waarom zo’n grote stok? Vraagt Ad zich af. Hij loopt verder, en op dat moment probeert net een witte limo de straat in te draaien. Ho, hij ramt met die stok op die auto! De blinde heeft het gelukkig snel door. Ineens ontstaat er een opstopping. De limo kan er niet in, een luxe ligscootmobiel moet eerst nog de stoep op zien te komen, dat duurt even, en er komt ook nog een auto tegen het verkeer in gereden. Wat moet je nou, roept Adje naar de mannen in de veegkar die daarna komt aangehobbeld. Bekenden, zo te zien.

Een meneer arriveert die verzorging hoog in het vaandel heeft: achterover gekamd zilvergrijs haar, een flitsende zonnebril met wit montuur, openstaande witte bloes met een gouden kettinkje erboven. Hij grijnst z’n tanden bloot als ie zijn bloemen aanwijst.

Alleen warm water hè? Ik zeg niks meer, is Sonja’s antwoord. We nemen trouwens even een time out. Moet even kunnen. En in september gaan we dan met de bus naar Spanje. Je bent een verwende  vrouw zegt de klant. Ik ben een hele verwende vrouw.

Prettig weekend!! Een gezelligerd die even voor een praatje komt vraagt zich af wat we nu moeten doen, met dit weer. Ja tv kijken, en internet. Maar dat heb ik niet. Ik heb al 15 jaar een computer. Maar geen internet. Ik ken onderhand dat hele Windows XP uit mijn hoofd grinnikt ie. Een bejaarde vrouw loopt langs met haar stok en de boodschappenkar achter zich aan. De bloemen staan nog hoor!! Ja die horen we dus wel vaker hè, zegt Adje.

Bloemen apart verkopen, als tak in een plasticje, ik vind het allemaal belachelijk. Dat zou ik nóóit doen, zegt Sonja. Daar begin ik niet aan. Zij en Adje zijn trouwens van plan nog lang door te gaan in de bloemen. Je blijft zo lekker onder de mensen. Wat moet ik thuis doen? Je bent een keer uitgestofzuigd, je gaat de straat op en dan ga je geld uitgeven. Shoppen. Dan kun je toch zeker veel beter hier zitten?