Gedoe om groen in de Jacob Israël de Haanstraat

De J.I. de Haanstraat EERST

Stampij om scooters
Het conflict begon in 2019. Destijds is scootereigenaren, ondanks een verbodsbord, oogluikend toegestaan hun scooters tijdelijk in de Jacob Israël de Haanstraat te parkeren tot de verbouwing van de Rustenburgerstraat klaar zou zijn. De scooters bleven daarna echter. Daar stonden ze droog. Maar ook in de weg. Het lawaai erbij hield mensen die erboven en ernaast woonden uit hun slaap. Ook de brandveiligheid liep gevaar, doordat er een vrijliggende gasleiding liep in het portaal ernaast; de enige uitweg voor de bewoners daar. Met soms in de fik gestoken scooters in de omgeving was er een reële kans dat het wel eens goed mis kon gaan.

Vriendelijke verzoeken en klachten over de geparkeerde scooters bij de gemeente en handhaving waren tevergeefs. De gebiedsmakelaar meldde dat er eerst scooter parkeerplekken gerealiseerd moesten worden voordat ze de scooters daar konden verbieden. De bewoners ondernamen hierop zelf actie door plantenpotten te plaatsen. Uiteindelijk kwam er ook een verbod op de scooters in de straat, al moest handhaving wel nog meerdere keren gebeld worden om dit tot uitvoering te laten komen.

Van pottentuin tot geveltuin
Door het verbod op scooters kwam er meer ruimte vrij voor plantenpotten. Deze ‘pottentuin’ kon op veel goedkeuring rekenen van de wandelaars door dit straatje en van de meeste omwonenden. Onze eigen Instagram pagina besteedde er destijds ook aandacht aan. Maar na een ingediende klacht door een tegenstander moesten de plantenpotten worden weggehaald, tot grote frustratie van bewoners en vele voorbijgangers. Het leidde tot woede bij de mensen die zich jarenlang inzetten voor vergroening van het straatje. Hierop werd een bewonersbijeenkomst georganiseerd door de gebiedsmakelaar, met zowel voor- als tegenstanders van de plantenpotten. De wijkagent en afgevaardigden uit het wijkcentrum waren er bij aanwezig. De verzorgers van de plantenpotten en de planten zelf zijn erg geliefd in de buurt en konden dan ook op veel support rekenen.

Het belangrijkste argument van tegenstanders was dat de plantenpotten er niet geordend uit zagen.

Een oplossing leek gevonden door er negen geveltuintjes voor in de plaats te laten komen. Ook de felste tegenstander van de plantenpotten was het daarmee eens. Negen geveltuinen werden ingetekend op de plattegrond en de toestemming van de gemeente kwam na ongeveer een maand.

Intimidatie, maar ook appreciatie
De plantenpotten moesten van handhaving in de tussentijd echter wel weg worden gehaald. Vele mensen schoten te hulp en brachten deze potten ergens onder. Met toestemming van iedereen uit de straat werden daarna de geveltuintjes aangelegd. Bij het aanleggen van de laatste geveltuin werden de gemeentewerkers echter geïntimideerd en lastig gevallen door een buurtbewoner. Met als resultaat dat zij die niet meer dorsten aan te leggen. Hoewel hij tijdens de bewonersbijeenkomst nog had ingestemd en er dus ook van op de hoogte was dreigde hij met het beginnen van een rechtszaak, waarna de gemeente verder geen actie meer ondernam. Daarmee buigt de gemeente feitelijk voor een individuele dwarsligger, waarmee en het vergroeningsbeleid en positief actieve bewoners worden gefrustreerd. Zonder enige legale grond.

De negende en laatste geveltuin is nog altijd niet geplaatst. Toch ziet de straat er nu mooi groen uit. Veel mensen die er doorheen lopen voor hun ommetjes weten dat te waarderen en spreken deze waardering ook uit naar degenen die dit mogelijk hebben gemaakt. Deze opmerkingen maken de actieve vergroeners toch erg blij en geven hen de moed en energie om door te gaan met hun activiteiten.

Dit artikel is tot stand gekomen door de plaatsers van de plantenpotten en twee medestanders te spreken. Daarnaast is schriftelijk materiaal bestudeerd. Medewerking van een belangrijke tegenstander kon, ook na herhaald verzoek, niet worden verkregen. De gemeente is eveneens om een reactie gevraagd, maar deze kwam niet binnen de gevraagde tijd.