"Een gevecht om je gelijk verlies je altijd"

Rien Becht thuis

Er stond niet zo heel lang geleden een foto van Rien Becht op het Instagram-account van De Pijp Krant. Daar kwamen heel wat reacties op. Vrolijke, positieve reacties, want velen bleken Rien te kennen als een lieve aanspreekbare man. Toen wij hem bij de Albert Cuyp tegenkwamen – wat ouderwets gekleed, een jagershoedje op – bleek dat ook. Tijdens ons korte gesprekje, waarin ik hem uitnodigde voor een Pijpelijntje, werden we regelmatig onderbroken door hem groetende voorbijgangers. De foto op Instagram had hij nooit gezien: geen computer en alleen een vaste telefoonlijn. Rien is negenentachtig jaar.

Een paar dagen later, bij hem thuis, is het jagershoedje gauw verklaard: de kamer hangt vol met jachttrofeeën: kleine en middelgrote geweien (“ik heb alles zelf geschoten”), een half reuze-everzwijn (“één schot in zijn hart”), de kop van een edelhert (als enige niet zelf geschoten), een jong reetje (“gevonden en niet meer te redden”) en het kopje van een zwijnenbaby (“dood gevonden, het was al half aangevreten door de kraaien”). Alles netjes opgezet. Alle lampenkapjes in de kamer zijn van dierenhuid (“allemaal zelf gemaakt”).

Bushido
Jagen was een passie van Rien; Bushido – “de weg van de krijger” – is nog steeds de leidraad in zijn leven. Hij is niet alleen beoefenaar, maar ook leraar met twee studenten.

Eerst komen er een paar soesjes bij de thee, dan steekt Rien van wal: “Als je een goede krijger wil zijn, moet je jezelf kennen. Je eigen lichaam masteren in plaats van vechten om te winnen. Pas als je je eigen beperkingen leert begrijpen, kan je verder komen. Door de moeilijkheid weg te nemen. Vraag je af wat je wél kan. Zoek jezelf, die ander is er al. Presteren is afzien van alles. Dan kun je iets bereiken.

Die ZEN hier, daar leer je niets van. We vergeten de TlosoTe erachter: de menswaarde die je jezelf toe-eigent. Stilte is de ruimte waarin we geestelijke ontwikkeling kunnen laten groeien. Een gevecht om je gelijk verlies je altijd.”

Groeipijn
“Ja, er is spanning in De Pijp. Maar die spanning is gewoon groeipijn. Mensen kunnen de groei niet aan. Dingen veranderen. Er zijn klachten over geluidsoverlast, over te grote uitbreiding van terrassen. Er is last van veranderingen en soms zijn die ook geen verbetering. Maar om iets op te lossen moet je eerst luisteren. Als je niet luistert krijg je geen verbinding en dan kan er ook niets worden opgelost.

Er zijn hier zo veel jonge ondernemers die de buurt verrijken met prachtige, zorgvuldige zaken. Parels om te zien, met een inzet vol respect voor klanten en de omgeving. Ik hoorde dat er aan iemand die geluidsoverlast had dubbele beglazing werd aangeboden om er iets aan te doen. Maar dat werd afgewezen. Dan wil je alleen maar klagen en niets oplossen. Ga echt in gesprek, in plaats van alleen maar mopperen. Maar ja, in ontwikkeling zit ook tegenstand.”

“Niet alles gaat goed. Er zijn ook ondernemers die een voorkeursbehandeling lijken te krijgen. En anderen, met minder goede contacten, die worden een beetje weggepest. Zo krijg je een tweedeling: wie wel en wie niet iets voor elkaar kan krijgen.”

“De gemeente doet enorm zijn best. Er wordt extra materieel ingezet om schoon te maken, extra toezicht op de Tetsen. Maar ze laat ook steken vallen: gemelde verzakkingen worden niet opgelost en er is teveel toegestaan bij de terrassen.”

Zoveel humor
“Er is de laatste 30 jaar, ik woon hier nu sinds 1990, enorm veel verbeterd. De verpaupering is gestopt. Maar de woningnood is opzettelijk en wordt expres in stand gehouden. Schande dat huizenprijzen zo hoog zijn geworden dat velen hier niet meer kunnen wonen! Maar, over het geheel genomen: ik zie vooral ondernemers die de buurt mooier en aantrekkelijk maken.”

“Er is hier nog zoveel humor. Ik kwam een keer langs een stal op de Cuyp waar een vrouw vroeg wat de sokken kostten. Gaf de koopman de prijs. Toen vroeg ze: ‘en als ik zes paar koop?’ Pakt de koopman zijn rekenmachine en noemt dan de prijs keer zes. Zegt de vrouw: ‘Ja dat wist ik ook wel.’ Antwoord de koopman: ‘Waarom vraagt u het dan?’

De wijk verandert en ontwikkelt. Ontwikkeling gaat nu eenmaal traag. Dat ben ik gewend. Ik maak duizend keer dezelfde beweging eer die goed gaat.”


Niet lang na het gesprek met Rien overkwam hem een ernstig ongeval, lopend in zijn buurtje.

Als gevolg daarvan is zijn hele rechterzijde kapot, ontwricht. Hij is nu voor 90% fysiek uitgeschakeld. Maar oefent elke dag voor zijn herstel.

Hij bevindt zich nu in verpleeghuis
Het Hof van Sloten
Louwesweg 10
Afd. F1 kamer 104

Hij vertelt dat het er stil is en hij er bijna geen afleiding heeft, maar dat de verzorging goed is.
“Ik ben blij met welkome onderbrekingen van mijn stilte.”

Dus: bel hem (06 51 99 74 49), bezoek hem of schrijf hem!