Dusartstraat anno nu

De straat is vooral een doorgangsstraat voor wandelaars en fietsers. Niemand die ik aanspreek blijkt in de straat zelf te wonen. De bewoners zelf zijn op het werk of op school of houden zich thuis warm bij de verwarming. Alleen rond de coffeeshop staan mensen buiten. Mevrouw Savic woont wel in de Dusartstraat, op het kleine stukje aan de overkant van de Ceintuurbaan, maar ze loopt geregeld door de straat. Ze zou de straat niet graag meer inruilen voor een andere. Al vijfendertig jaar woont ze rond de Ceintuurbaan en toen na een grootscheepse renovatie twaalf jaar geleden een woning in de Dusartstraat vrijkwam, zag ze haar kans schoon. Volgens Savic heeft de renovatie de buurt veel goeds gebracht. De straat is veel leefbaarder geworden en de verpaupering is teruggedrongen. Het enige nadeel is dat de mensen er wat minder vriendelijk zijn geworden. Het volkse karakter van de straat is verdwenen.

De goedkoopste koopwoning in de straat doet momenteel 199.000 euro, 36.000 euro minder dan een jaar geleden. In 1976 schreef Anja Meulenbelt in ‘De schaamte voorbij’ nog over haar woning in de Dusartstraat: ‘de anderhalve kamer in De Pijp naast de hoer die ruzies met haar pooier luidkeels uitvocht op de veranda zodat de hele buurt over de balkons hangend mee kon genieten’. In de Dusartstraat van nu is zo’n tafereel bijna ondenkbaar.