“De buurt trakteerde op beschuit met muisjes toen de eerste zwanenpullen uit hun ei kropen”

Thea is op haar veertigste biologie gaan studeren. Voordien werkte ze vijftien jaar als secretaresse bij advocaten kollektief De Pijp: “Kleinschalig. er waren drie advocaten. Die waren idealistisch begonnen met sociale advocatuur. Ik heb daardoor heel veel Pijpbewoners leren kennen en een hoop sores gehoord. Nu is dat Cleerdin en Hamer, op de hoek bij het Van der Helstplein en geen sociale advocatuur meer. Toen ik genoeg kreeg van het secretaressewerk ben ik gaan studeren. Ik ben ook nog anderhalf jaar lerares geweest, maar dat was niets voor mij, ik kon geen orde houden.”

Drijvende tuinen
”In 1993 startten Gaby Steindel en ik een werkgroep met woonbootbewoners die drijvende vlotten bij hun boot hadden. We wilden drijvende tuinen realiseren in de Boerenwetering, omdat er in de straten te weinig ruimte was voor tuinen. Dat was een vervolg op de acties die we hadden gevoerd voor geveltuinen. In 1996 konden we de eerste honderd vlotten neerleggen. We hadden subsidie van het stadsdeel gekregen omdat er ineens geld over was uit het parkeerfonds van de Centrale stad. Daarvoor hadden we fl ink gelobbyd, samen met het waterschap. Het stadsdeel vond eerst dat het niet door vrijwilligers onderhouden zou kunnen worden en we moesten een stichting oprichten om te tekenen voor het onderhoud. Maar we wilden het zelf doen, dus we hebben nooit getekend. We hadden een gammel bootje waarmee we langs de tuinen gingen. Daar viel natuurlijk constant iemand uit.”

Beschuit met muisjes
De betrokkenheid van de buurt was groot: we werden bijvoorbeeld gebeld als er een vlot was losgeschoten. Ik ging dan met mijn waadpak aan het water in om de boel weer vast te zetten. Een groep Japanse toeristen kreeg er geen genoeg van om dat te fotograferen!

Toen de eerste zwanenpullen in een drijvende tuin uit hun ei waren gekomen, werd er in de buurt op beschuit met muisjes getrakteerd, zo zichtbaar blij en betrokken was de buurt.

We kregen later ook geld voor twee Melkertbanen en een coördinator, maar dat liep helemaal mis. Het boterde niet tussen de mensen. We vroegen dus nog meer geld aan om de juiste mensen te kunnen aanstellen. Zo is het Natuur- en Milieuteam ontstaan: Gaby en ik. In 2003 kwam Lilian daar bij, die er nu nog is. Ik ben allang met pensioen, maar nog actief in de bescherming van gierzwaluwen. En ik doe  vleermuizenexcursies.”

Nestkasten in de kerktoren
“Op een dag in het jaar 2000 kwam ik langs het Groen Gemaal in het Sarphatipark. Daar zat een ambtenaar de krant te lezen. Lang verhaal kort: we namen het gemaal over en begonnen er een plantenruilplek, aanvankelijk in het kader van een project om eenzaamheid te bestrijden. Het liep goed. Die ambtenaar kon iets anders gaan “doen”.

We bouwden een kas om planten te kweken. Schandelijk trouwens dat die kas onlangs tot twee keer toe door vandalen is gesloopt. (Het Wijkcentrum heeft met een actie binnen drie dagen al meer dan €2000 opgehaald voor herstel van de kas bij het Groen Gemaal – RG).

Zo hebben we heel wat projecten opgezet. De tuin naast de Oranjekerk hebben we onder handen genomen; daar groeien nu allemaal planten die in de Bijbel worden genoemd. En toen de kerk werd gerenoveerd, hebben we bovenin de galmgaten van de kerktoren met behulp van een architect 32 nestkasten voor gierzwaluwen geïnstalleerd, allemaal in elkaar gezet en geplaatst door vrijwilligers. Nu broeden daar vijftien paartjes.

Wist je trouwens dat de kerk is gered door acties samen met het Wijkcentrum?”

Continuïteit
“Dat gedoe met die buurtbudgetten. Het lijkt leuk om zo initiatieven te steunen. Maar mijn stelling is dat er begeleid moet blijven worden omdat zaken anders verwateren. Actieve mensen worden bijvoorbeeld ouder en alleen met begeleiding komen er weer jongeren bij aansluiten. Je hebt echt vaste aanspreekpunten nodig voor continuïteit.”