Alledaags

“Ik zoek nog naar regelmaat. Want regelmaat is zekerheid: dat je altijd eten in huis hebt en de huur op tijd is betaald. Niet dat ik voortaan elke zaterdag voor de hele week boodschappen wil doen. Dat lijkt me een saai leven.

‘s Ochtends gaan altijd mijn drie wekkers af. Tegelijk. Loeiend alarm en onderzeebootgeluid. Afkomstig uit drie hoeken van mijn kamer. Onder mijn bed, op de kast en één vlak bij de deur. Ik strompel mijn bed uit en zet de wekker-herrie uit. Bij wekker drie ben ik al bij de deur, onderweg naar de douche. Het is half 11 ’s ochtends. Om 11 uur moet ik op college zijn.

Ik douche kort. Sinds ik op kamers woon moet ik mijn water zelf betalen. Toen ik nog bij mijn moeder woonde was dat wel anders. Thuis was ik altijd lui, ik deed niets zonder dat mijn moeder het vroeg. Nu moet ik alles zelf doen. Het moeilijkst vind ik ‘verstandig boodschappen doen’: in onze ijskast ligt nu één krop sla en drie biertjes.

In het weekend ga ik soms bij mijn ouders langs. Ze zijn gescheiden. Bij de één drink ik thee en bij de ander ga ik avondeten. Als ik naar de één ga dan moet ik ook bij de ander langs, vind ik. Ik wil dat het liefst gelijk verdelen.

Mijn studie? Daar kom ik nog niet echt aan toe. Ik ben meer bezig met het sociale leven. Tot diep in de nacht praten met vrienden, die allemaal ook studeren. Discussiëren over religie met een vriend die wereldgodsdiensten studeert. Ik ben ‘hard core’ atheïst. Dus dat levert altijd felle discussies op. Om 1.00 uur ‘s nachts nog de kroeg in, waar ze de goedkoopste whisky schenken.

Mijn huisgenoot ligt nog in zijn bed als ik de douche uit kom. Net als onze vrienden, die ronken op matrasjes in de woonkamer op de grond. Voorzichtig loop ik laverend langs de slapende hoofden, richting keuken. Uit de stapel afwas haal ik een bordje. Ik probeer gezond te ontbijten. Een bruine boterham. En een stuk fruit. In ons keukenkastje ligt nog wat brood. In de ijskast geen beleg, alleen wat biertjes, over van gisteravond.”

---

De naam Klaas Jansen is gefingeerd