Alies Fernhout is nieuwe coördinator Wijkcentrum Ceintuur

Alies – kort zwart haar en donkere ogen - is vastberaden er iets van te gaan maken in haar nieuwe functie als wijkcentrum coördinator. Wat gaan bewoners daarvan merken, vroeg De Pijp Krant redactie zich af. Daartoe schreef Alies vijf punten op, waar we een gesprek over voeren in haar kantoor bij het Wijkcentrum in de Gerard Doustraat.

Haar eerste punt: Het Wijkcentrum Ceintuur zichtbaarder maken. “We doen ontzettend veel in de buurt, terwijl veel bezoekers dat niet weten”, meent Alies. Als voorbeeld noemt ze het Albert Cuypfeest, ook bekend als het ‘Nazomerfeest’, dat jaarlijks in september door het wijkcentrum georganiseerd wordt. “Ik wil er voor zorgen dat deze activiteiten beter onder de aandacht worden gebracht,” aldus Alies.

Waarom? “Omdat het de functie van het wijkcentrum is om mensen met elkaar te verbinden en het jaarlijkse Nazomerfeest staat daar ook voor. Ik vind het belangrijk, dat mensen weten, dat we er hard voor werken. We vergeten gewoon vaak reclame voor onszelf te maken!”

Ten tweede. Ze wil duidelijk maken wat mensen bij een wijkcentrum kunnen ‘halen’, wat het hun te bieden heeft. Alies: “Als bewoners iets willen doen met en voor de buurt, staan we open voor ideeën. We kunnen ze ondersteunen door ze de weg te wijzen, faciliteiten en hulp te bieden bij de organisatie ervan.” Als voorbeeld noemt Alies een situatie waar de overheid, in dit geval het stadsdeel een gebiedsplan presenteert en bewoners daar oppositie tegen willen voeren en inspraak krijgen. Het wijkcentrum kan de organisatie daarvan begeleiden. Het kan volgens haar evengoed een ‘klein’ onderwerp zijn, bijvoorbeeld een stoeptegel die scheef zit in straat of stoep, waar niks aan gebeurt. Dit melden en repareren heeft tevens te maken met het bevorderen van leefbaarheid in de buurt.

Actuele zaken
Ten derde: Meer capaciteit voor actuele zaken. Zo wil ze zich ook inzetten voor uitbreiding van uren voor wijkcentrummedewerkers. En activiteiten herschikken, zodat bewoners beter bediend kunnen worden en er ingespeeld kan worden op actuele zaken. Dit geldt ook voor het algemene spreekuur. Regelmatig komen bewoners langs. Ze worden dan te woord gestaan door vrijwilligers. Volgens Alies is het lastig om vrijwilligers voor deze klus te vinden en te selecteren; ze moeten zowel goed ingevoerd zijn in de materie en de buurt goed kennen. Dus daar gaat ze aan werken, maar meent (vierde punt) dat niet gewacht moet worden tot de bewoners het wijkcentrum gevonden hebben, maar roept: “Naar buiten, de straat op!” In de buurten moet een structuur worden opgebouwd, zodat medewerkers van wijkcentrum en bewoners elkaar kunnen ontmoeten, luisteren en in hun initiatieven ondersteunen.

Ze noemt het een zeker bezwaar, dat het Wijkcentrum in de Noord Pijp is gevestigd en niet centraal gelegen (bovendien vrij verborgen in G. Doustraat met iets teveel weelderig groen). “Waar ik met het wijkcentrum graag aan wil werken is het opzetten van wat ik noem ‘stabiele basisstructuren’”, zegt ze. Daar bedoelt ze niet eindeloos vergaderen mee, maar “een wederzijds informatienetwerk, waar mensen en signalen elkaar weten te vinden en waar het wijkcentrum een functie heeft om mensen en thema’s te organiseren. Dus geen ‘los zand’ maar juist een procesmatige ondersteuning. Hoe de buurtverdeling moet zijn is og niet helemaal duidelijk, want er bestaat bij het Stadsdeel een indeling van twaalf, maar ook van acht buurtjes. Dit moet nog verder uitgezocht worden, zegt ze.

Het vijfde punt van Alies behelst interne samenhang tussen huidige activiteiten van het wijkcentrum, zoals Wijksteunpunt Wonen, Natuur en Milieuteam en dat van Samenlevingsopbouw. Ze streeft er naar samen projecten op te zetten en zo gebruik te maken van elkaar’s expertise en netwerk. “Daar wordt de bewoner ook beter van!” meent Alies.

We zullen de komende seizoenen merken, hoe zichtbaar het wijkcentrum wordt in De Pijp.